Mikołaj z Jawora

Mikołaj z Jawora, zwany Wielkim (ur. w 1355 w Jaworze, zm. 22 marca 1435 w Heidelbergu) – teolog śląski, profesor i rektor uniwersytetów w Heidelbergu i Pradze, gdzie reprezentował kolegium narodu polskiego. Razem z Maciejem z Legnicy uważany jest za krytyka Kościoła rzymskokatolickiego i propagatora idei prehusyckich reformatorów religijnych na Śląsku, np. Konrada Waldhausera. Studiował w Wiedniu w 1377 i Pradze w 1378 r. W 1405 r. napisał traktat De superstitionibus[1]

Dzieła

  • Sermo super quattuor passionibus D.N. Iesu Christi
  • Kazanie z Konstancji o reformie kościoła: Obsecro vos ego, 1417
  • Kazania niemieckie: Vom Gebet; Von der Liebe Gottes (Bazylea 1434)
  • Lectura super psalmis
  • De tribus substancialibus votis religiosorum
  • Quaestio de mendicantibus (przeciwko beginkom i begardom)
  • Quaestio de usuris
  • Tractatus de supersticionibus (1405) wydany w języku polskim w 1999[2],
  • Dialogus super sacra communione contra Hussitas
  • Quaestio de hereticis
  • Contra epistolam perfidiae Hussitarum (1430) (krytyka manifestu husytów)

Przypisy

  1. ↑ Jan Rybotycki, Jawor od A do Z, Gmina Jawor, Jawor 2006.
  2. ↑ Krzysztof Bracha, "Teolog, diabeł i zabobony. Świadectwo traktatu Mikołaja Magni z Jawora De superstitionibus", Wydawnictwo Neriton, Instytut Historii PAN 1999, ​ISBN 83-86842-49-0​.

Bibliografia

  • ŠMAHEL, František: Alma mater Pragensis. Karolinum Praha 2016, s. 255, 261, 275-277.
  • PETRÁŠEK, Jiří:Meide die Häretiker: die antihussitische Reaktion des Heidelberger Professors Nikolaus von Jauer (1355-1435) auf das taboritische Manifest aus dem Jahr 1430. Münster: Aschendorff Verlag, 2018, ​ISBN 978-3-402-10293-0​