Miko czarny
| Callimico goeldii[1] | |||
| (O. Thomas, 1904) | |||
.jpg) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | Callimico | ||
| Gatunek | miko czarny | ||
| Synonimy | |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5] | |||
 | |||
| Zasięg występowania | |||
 (c) IUCN Red List of Threatened Species, species assessors and the authors of the spatial data., CC BY-SA 3.0 | |||
Miko czarny[6] (Callimico goeldii) – gatunek ssaka naczelnego z rodziny pazurkowcowatych (Callitrichidae).
Zasięg występowania
Miko czarny występuje na obszarze górnego biegu Amazonki w południowej Kolumbii, zachodniej Brazylii, wschodnim Peru i północnej Boliwii, od rzeki Caquetá w Kolumbii, na południe przez peruwiańską Amazonkę i skrajnie zachodnią brazylijską Amazonkę do departamentu Pando w Boliwii[7].
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy opisał w 1904 roku brytyjski teriolog Oldfield Thomas, nadając mu nazwę Midas goeldii[3]. Jako miejsce typowe odłowu holotypu Thomas wskazał rzekę Yaco, w stanie Acre w Brazylii[3][8]. Jedyny przedstawiciel rodzaju miko[6] (Callimico), który opisał w 1912 roku brazylijski zoolog Alípio de Miranda Ribeiro[2].
Struktura genetyczna stada założycielskiego osobników żyjących w niewoli wskazuje, że C. goeldii może reprezentować więcej niż jeden ukryty podgatunek lub gatunek[7]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[7].
Etymologia
- Callimico: gr. καλλος kallos „piękno”, od καλος kalos „piękny”; rodzaj Mico Lesson, 1840[9][2].
- goeldii: Emil August Göldi (1859–1917), szwajcarski zoolog, zamieszkały w Brazylii w latach 1884–1905, dyrektor Museu Paraense de Historia Natural (obecnie Museu Paraense Emílio Goeldi) w Belém[10].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 19–25 cm, długość ogona 26–35 cm; masa ciała samic około 355 g (n = 5), samców około 366 g (n = 3) (osobniki przetrzymywane w niewoli są cięższe osiągając ciężar 450–600 g)[11]. Miko czarny ma futro długie, koloru czarnobrunatnego, które tworzy wokół głowy rodzaj grzywy.
Ekologia
Pożywienie
Miko czarny żywi się owocami, nasionami, zielonymi częściami roślin, owadami oraz drobnymi kręgowcami. Miko czarny porusza się bardzo szybko oraz zwinnie w koronach drzew.
Miko czarny żyje w stadach po kilkadziesiąt osobników.
Przypisy
- ↑ Callimico goeldii, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b c de Miranda Ribeiro 1912 ↓, s. 21.
- ↑ a b c O. Thomas. New Callithrix, Midas, Felis, Rhipidomys, and Proechimys from Brazil and Ecuador. „The Annals and Magazine of Natural History”. Seventh Series. 14, s. 189, 1904. (ang.).
- ↑ de Miranda Ribeiro 1912 ↓, s. 22.
- ↑ Wielu, Callimico goeldii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021 [online], wersja 2021-2 [dostęp 2021-08-08] (ang.).
- ↑ a b W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 36. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 178. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Callimico goeldii. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-08-08].
- ↑ E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 1. Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 116. (ang.).
- ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 157. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
- ↑ A.B. Rylands & R.A. Mittermeier: Family Callitrichidae (Marmosets and Tamarins). W: R.A. Mittermeier, A.B. Rylands & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 3: Primates. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 314–315. ISBN 978-84-96553-89-7. (ang.).
Bibliografia
- A. de Miranda Ribeiro. Zwei neue Affen unserer Fauna. „Brasilianische Rundschau”. 2 (1), s. 21–23, 1912. (niem.).
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: Malene Thyssen (User Malene), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Goeldi's Marmoset (Callimico_goeldii)
(c) IUCN Red List of Threatened Species, species assessors and the authors of the spatial data., CC BY-SA 3.0
Geographic distribution of Goeldi's Monkey (Callimico goeldii).