Mikroaerofil
Mikroaerofile – mikroorganizmy, które do życia wymagają tlenu występującego w stężeniu mniejszym niż w ziemskiej atmosferze, tj. ok. 20%. W związku z tym, w hodowlach płynnych rozwijają się w postaci pierścienia w nieznacznym oddaleniu od powierzchni pożywki (wzrost podpowierzchniowy)[1].
Przykładami bakterii mikroaerofilnych są: Borrelia burgdorferi, Brucella, Neisseria gonorrhoeae, Neisseria meningitidis, Campylobacter i Helicobacter pylori.
Przypisy
- ↑ Katedra Biologicznych Podstaw Rolnictwa – skrypt (pol.). [dostęp 2008-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-03)].
Media użyte na tej stronie
Bakterie beztlenowe od tlenowych można rozróżnić przez hodowlę na płynnym podłożu w zależności od wymagań tlenowych będą się rozwijać w rożnych optimach stężenia tlenu wzdłuż malejącego gradientu stężenia dyfundującego 02 :
- Obligatoryjne tlenowce zbierają się przy powierzchni, gdzie dyfunduje najwięcej tlenu.
- Obligatoryjne beztlenowce żyją na dnie, gdzie jest najmniej tlenu.
- Fakultatywne tlenowce żyją głównie przy powierzchni, gdyż tlen zwiększa ich metabolizm; ale tlen im nie szkodzi.
- Mikroaerofilne pływają w górze, ale nie tuz przy powierzchni. Lubią tlen, ale w małym stężeniu.
- Tolerujące tlen bakterie 02 nie afektują i rozmieszczają się wzdłuż całej probówki. (rysunek poprawny przy założeniu, że opadanie jest wolniejsze niż tempo rozwoju, lub że mikroby pływają swobodnie)