Mikrosamochód
Mikrosamochód, kwadrycykl (en. microcar, quadricycle) – określenie używane w odniesieniu do małego samochodu, którego masa własna nie przekracza zwykle 550 kg.
Mikrosamochody są często zaliczane do autosegmentu A. W przypadku jednak niektórych krajów stworzono regulacje prawne, które pozwalają wyodrębnić je jako oddzielną klasę samochodów[1].
Charakterystyka
Przyjmuje się, że za mikrosamochód należy uznać taką konstrukcję, która ma do 3 metrów długości, przestrzeń wewnętrzną w granicach 2,4 m³ i napędzana jest silnikiem elektrycznym o mocy maksymalnej do 15 kW (ok. 20 KM) lub silnikiem spalinowym do 1 litra pojemności skokowej. Najczęściej spotykane w tej kategorii są samochody z silnikami benzynowymi o pojemności 50 cm³ i 505 cm³ oraz z silnikami elektrycznymi 4 kW i 15 kW.
Segment mikrosamochodów powstał wraz z rozwojem motoryzacji na początku XX w. Największą popularnością cieszył się po zakończeniu II wojny światowej w zachodniej Europie ze względu na ograniczenia w produkcji pełnowymiarowych samochodów osobowych, a także z uwagi na stosunkową prostotę konstrukcji i niską cenę auta (np. BMW Isetta, Fiat 500, Glas Goggomobil, Messerschmitt KR 175 i KR 200). W Japonii mikrosamochody w dużym stopniu przyczyniły się do rozwoju tamtejszego przemysłu motoryzacyjnego i dały początek segmentowi samochodów typu keijidōsha (kei car)[2].
W krajach socjalistycznych, gdzie gospodarka była planowa, ten rodzaj pojazdów był również znany. W odróżnieniu jednak od państw gospodarki kapitalistycznej nie przywiązywano do ich produkcji większej uwagi i nie liczono się z potrzebami rynku. Jedyną grupą społeczną, która miała większy dostęp do tego typu automobili byli inwalidzi (Velorex, Simson DUO, SMZ S-3D).
W produkcji mikrosamochodów przodują kraje śródziemnomorskie Europy (przede wszystkim Francja i Włochy). Najbardziej znanymi współczesnymi producentami takich pojazdów są:
W Polsce samochody tego typu zaczęły powstawać od lat 50. XX wieku. Były to w większości konstrukcje amatorskie budowane w jednym egzemplarzu lub auta prototypowe. Jedynym mikrosamochodem produkowanym seryjnie w Polsce na większą skalę był Mikrus MR-300 (1957–1960).
Współcześni producenci mikrosamochodów
Azja
- Innovech
- Juli
- Pioneer
- Sandi
- REVA
- Tata Motors
- Auto EV
- CQ Motors
- Mitsuoka
- ATT R&D
Europa
- Havel
- Jawa Auto
- Vexel
- Fox
- Waaijenberg
- Elbil Norge
- Think
Ameryka Północna
- Dynasty
- Westward
- Commuter Cars
- GEM
- Myers Motors
- ZAP
Ameryka Południowa
- Edra
- Obvio
Zobacz też
Przypisy
- ↑ W krajach członkowskich Wspólnot Europejskich kwestie prawne dotyczące mikrosamochodów są normowane od 1992 na podstawie dyrektyw np. Dyrektywa 92/61/CEE (ang.).
- ↑ Trójkołowe pojazdy przeszłości TOP 10.. autokult.pl. [dostęp 2022-09-10].
Linki zewnętrzne
- Quadricicli (wł.)
- Microcarfan. microcarfan.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-23)]. (fr.).
- 3wheelers.com (ang.)
- [1] Bubble Car Museum (ang.)
- The Bruce Weiner Microcar Museum (ang.)
Media użyte na tej stronie
Think City 2008.
(c) DiscoverWithDima, CC BY-SA 4.0
A "Zap" Concept at the Chicago Auto Show, 2007, held in the McCormick Place convention center.
Chatenet Barooder
Autor: BrokenSphere, Licencja: CC BY-SA 3.0
Scootcar Funtech 50 for rental in Fisherman's Wharf, San Francisco.
Autor: Sven Leist, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Eines der letzten serienmäßig hergestellten Exemplare: Velorex 350/16 mit dem Baujahr 1971