Milenijne Cele Rozwoju

Milenijne Cele Rozwoju (ang. Millennium Development Goals, skrót MDG), to osiem celów, które 189 członków ONZ zobowiązało się osiągnąć w ramach Projektu Milenijnego ONZ.

Cele

  • 1. Zlikwidowanie skrajnego ubóstwa i głodu,
    • a) Zmniejszenie do 2015 roku o połowę, w porównaniu z 1990 rokiem, liczby ludzi, których dochód wynosi mniej niż 1 dolar dziennie.
    • b) Zmniejszenie do 2015 roku o połowę, w porównaniu z 1990 rokiem, liczby ludzi cierpiących głód.
  • 2. Zapewnienie powszechnego nauczania na poziomie podstawowym,
    • Zapewnienie, że do 2015 roku dzieci na całym świecie – zarówno chłopcy, jak i dziewczęta – będą mogły ukończyć szkołę podstawową.
  • 3. Wspieranie zrównoważenia w prawach mężczyzn i kobiet oraz wzmocnienie pozycji kobiet,
    • Wyeliminowanie nierówności między obu płciami w dostępie do szkół na poziomie podstawowym i średnim, najlepiej do 2005 roku, oraz edukacji na poziomie wyższym najpóźniej do 2015 roku.
  • 4. Zmniejszenie wskaźnika umieralności dzieci,
    • Zmniejszenie do 2015 roku o dwie trzecie, w porównaniu z 1990 rokiem, stopy umieralności dzieci poniżej piątego roku życia.
  • 5. Poprawa stanu zdrowia kobiet ciężarnych i położnic,
    • Zmniejszenie do 2015 roku o trzy czwarte, w porównaniu z 1990 rokiem, wskaźnika umieralności okołoporodowej.
  • 6. Zwalczanie AIDS, malarii i innych chorób,
    • a) Zahamowanie do 2015 roku, a następnie zmniejszenie, liczby zachorowań na AIDS,
    • b) Zahamowanie do 2015 roku, a następnie zmniejszenie, liczby zachorowań na malarię i inne groźne choroby.
  • 7. Zapewnienie stanu równowagi ekologicznej środowiska,
    • a) Włączenie do polityki i programów działania każdego kraju zasad zrównoważonego rozwoju oraz zahamowanie utraty zasobów środowiska naturalnego,
    • b) Zmniejszenie o połowę do 2015 roku liczby ludzi niemających dostępu do wody zdatnej do picia i do urządzeń sanitarnych,
    • c) Doprowadzenie, do 2020 roku, do znacznej poprawy warunków życia co najmniej 100 milionów ludzi mieszkających w slumsach.
  • 8. Rozwijanie i wzmacnianie światowego partnerstwa w sprawach rozwoju.
    • a) Dalsze rozwijanie otwartego, opartego na ustalonych regułach, przewidywalnego, niedyskryminacyjnego systemu handlu i finansów, łącznie ze zobowiązaniem do prawidłowego sposobu rządzenia, rozwoju i zmniejszania ubóstwa – zarówno w skali krajów, jak i skali międzynarodowej,
    • b) Uwzględnienie szczególnych potrzeb krajów najmniej rozwiniętych, a zwłaszcza: umożliwienie tym krajom dokonywania eksportu bez ceł i kontyngentów; rozszerzenie programu redukcji zadłużenia najbardziej zadłużonych biednych krajów oraz umorzenie długów zaciągniętych w ramach pomocy bilateralnej; hojniejsza rządowa pomoc rozwojowa dla krajów zaangażowanych ograniczanie ubóstwa,
    • c) Uwzględnienie szczególnych potrzeb krajów śródlądowych i małych rozwijających się państw wyspiarskich (w ramach Programu Działania na rzecz Zrównoważonego Rozwoju Małych Wyspiarskich Krajów Rozwijających się oraz zaleceń XXII Sesji Nadzwyczajnej Zgromadzenia Ogólnego ONZ,
    • d) Wszechstronne zajmowanie się problemami zadłużenia krajów rozwijających się przez przedsięwzięcie w skali krajowej i międzynarodowej niezbędnych środków w celu utrzymania długookresowej zdolności do spłaty zadłużenia,
    • e) Stworzenie i wprowadzenie w życie, we współpracy z krajami rozwijającymi się, strategii zapewniających młodzieży możliwość uczciwej i wydajnej pracy,
    • f) Zapewnienie, we współpracy z firmami farmaceutycznymi, dostępu krajów rozwijających się do w miarę tanich, podstawowych leków,
    • g) Udostępnienie, we współpracy z sektorem prywatnym, korzyści z nowych technologii, zwłaszcza w dziedzinie informacji i łączności.

Realizacja i finansowanie

Aby wprowadzić w życie wymienione cele, ONZ opracowała szereg planów i projektów finansowo – inwestycyjnych. Główną drogą do ich realizacji mają być inwestycje ekonomiczne w biednych krajach w:

A ponadto:

Jednak istnieją także wątpliwości co do tego, czy MDG zostaną zrealizowane. Już poprzednie wielkie projekty ONZ nie kończyły się sukcesem. Np. w 1978 roku podjęto postanowienie, że do 2000 roku każdy mieszkaniec Ziemi będzie miał dostęp do podstawowych usług zdrowotnych, a epidemia AIDS i wzrost zachorowań na malarię, a także bieda pokrzyżowały te plany[1].

Powodzenie realizacji MCR zależy przede wszystkim od właściwego (zgodnego z planami) finansowania. Projekt ten ma większe szanse na powodzenie niż poprzednie projekty, gdyż obecny dochód najbogatszych krajów jest znacznie większy niż trzydzieści lat temu. Łączny dochód najbogatszych gospodarek szacuje się obecnie na 20,2 biliona dolarów (2001), w 1981 roku było to 13,2 biliona.

Podstawą finansowania Milenijnych Celów Rozwoju jest oficjalna rządowa pomoc rozwojowa, udzielana przez 22 najbogatsze kraje należące do Komitetu Pomocy Rozwojowej (Europa Zachodnio-Północna, Nowa Zelandia, Australia, Kanada, USA, Japonia). Wiąże się ona ściśle z przyjętymi przez te kraje zobowiązaniami (m.in. na Szczycie Ziemi w Rio de Janeiro i Johannesburgu) do przeznaczania 0,7% swojego PNB na pomoc rozwojową. Większość tych krajów już to uczyniła, jednak dwie największe gospodarki globu – USA i Japonia – nadal przeznaczają kwoty, które nawet w połowie nie zbliżają się do złożonych obietnic. Bez wypełnienia tych zobowiązań osiągnięcie Milenijnych Celów Rozwoju będzie trudne[2].

Koszty

Szacunkowy koszt osiągnięcia Milenijnych Celów Rozwoju (w mld dolarów; wartość dolara z 2003 roku) we wszystkich krajach[3].
2002200620102015
1. Potrzeby inwestycyjne Milenijnych Celów Rozwoju w krajach o niskich dochodach
  • luka finansowa Milenijnych Celów Rozwoju,
  • budowanie zasobów do osiągnięcia Milenijnych Celów Rozwoju,
  • granty na zmniejszanie największego obciążenia długami,
  • częściowe zwolnienie krajów biednych ze spłaty długów.
  • Minus spłaty pożyczek na warunkach preferencyjnych.
Koszt1594108149
2. Potrzeby inwestycyjne Milenijnych Celów Rozwoju w krajach o średnich dochodach
  • rządowa pomoc rozwojowa dostarczana bezpośrednio rządom,
  • tworzenie potencjału dla osiągania Milenijnych Celów Rozwoju.
  • Minus spłaty pożyczek na warunkach preferencyjnych.
Koszt312119
3. Potrzeby inwestycyjne Milenijnych Celów Rozwoju (w skali międzynarodowej)
Koszt10152331
Łączny koszt osiągnięcia Milenijnych Celów Rozwoju we wszystkich krajach.28121143189
Prawdopodobne zapotrzebowanie na rządową pomoc rozwojową dla osiągnięcia Milenijnych Celów Rozwoju.
Wyjściowa rządowa pomoc rozwojowa na Milenijne Cele Rozwoju w 2002 roku27272727
Przyrost potrzeb inwestycyjnych94115161
Korekta dotycząca źle zarządzanych krajów nie kwalifikujących się do otrzymania pomocy(-21)(-23)(-25)
Przeprogramowanie istniejącej rządowej pomocy rozwojowej(-6)(-7)(-9)
Pomoc doraźna4444
Inna rządowa pomoc rozwojowa34363435
Łączne zapotrzebowanie na rządową pomoc rozwojową netto dla Milenijnych Celów Rozwoju65135152195
Udział w łącznym PNB krajów OECD-DAC (w %)0,230,440,460,54
Udział rządowej pomocy rozwojowej dla krajów najmniej rozwiniętych w łącznym PNB krajów OECD-DAC (w %)0,060,120,150,22
Bezwzględny wzrost wymaganej rządowej pomocy rozwojowej w porównaniu do 2002 roku7087130
Różnica między łącznym zapotrzebowaniem na rządową pomoc rozwojową netto a istniejącymi zobowiązaniami.485074

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Jeffrey Sachs: Koniec z nędzą: Zadanie dla naszego pokolenia str 216. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006.
  2. ↑ OECD Development Assistance Committee: Final ODA Data for 2003. 8–9 grudnia 2004.
  3. ↑ Jeffrey Sachs: Koniec z nędzą: Zadanie dla naszego pokolenia za UN Millenium Project, Investing in Development: A Partical Plan to Achieve Millenium Development Goals, Report of the UN Secretary General, Earthscan, London 2005. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006.

Linki zewnętrzne