Miller (herb szlachecki)

Ten artykuł od 2017-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Uwagi: Artykuł odbiega od przyjętego standardu dla haseł o herbach. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Miller (Miler, Miller von Zaklika) – herb szlachecki.

Opis herbu:

Na tarczy czterodzielnej w polach błękitnych pierwszym i czwartym wpisany srebrny kamień młyński. W polach czarnych drugim i trzecim lew złoty wspięty w prawo. Hełm nad tarczą ozdobiony koroną, a w klejnocie między dwoma orlimi skrzydłami czarnymi połulew złoty, trzymający kamień młyński srebrny w łapach. Labry z prawej strony tarczy herbowej w błękicie, a w lewej czerwone, złotem podbite.

Najwcześniejsze wzmianki:

Herb pierwszy raz w Polsce nadany indygenatem galicyjskim w roku 1796 obywatelowi lwowskiemu Maciejowi Millerowi. Herb nadany z przydomkiem von Zaklika.

Informacja dodatkowa: W roku 1817 cesarz austriacki Franciszek I wydał patent, w myśl, którego tylko on posiadał prawo potwierdzania i nadawania szlachectwa na dawnych ziemiach Rzeczypospolitej. W jego imieniu prawo prowadzenia Metryk Szlachty posiadał Wydział Stanów, który zachował się, aż do jego likwidacji w 1861 roku. Następnie od wprowadzenia autonomii Galicji. Zgodnie z postanowieniem par. 29 Statutu Krajowego Królestwa Galicji i Lodomerii wszelkie kompetencje Wydziału Stanów przejął nowo utworzony Wydział Krajowy. Zgodnie z zapisami ksiąg tego wydziału w przestawianiu herbu zamieniono kamień młyński na koło młyńskie. I tak w tej rodzinie pozostało do dnia dzisiejszego.

Herbowni: Miller von Zaklika, Miller de Zaklika. Do 1939 roku część rodziny używała nazwiska Miller Zaklika pisanego z kreską lub bez. Część rodziny związana z tradycją PPS i Legionów Polskich używała nazwiska Miller.

Wzorzec herbu od 1861 roku przechowywany w rodzinie

Posiada srebrne koła młyńskie zamiast kamieni i tak też jest uwieczniony ten herb i tak go przedstawiają:

• Johannes Siebmacher: Österreichischer Adel – Der Landständische Adel in der gefürsteten Grafschaft Tirol, Erg 22 Bd. IV. Tirol Tafel 14.
• Otto Heffner von Titan: Ergänzungen und Nachträge zum Tiroler Adel, VII. Bd. 1. Abt.Tfl. 10, 1859.
• Roman Jurkowski: Ziemiaństwo polskie Kresów Północno-Wschodnich 1864-1904. Przegląd Wschodni, Warszawa 2001.

Zobacz też

• herbarz
• heraldyka, lista herbów
• Miller - Aichholz
• Miller von Müllegg

Bibliografia

• Stefan J. Starykoń – Kasprzycki: Polska Encyklopedia Szlachecka, Warszawa, 1936, tom 3, s. 96
• Jerzy Sewer hr. Dunin Borkowski "Spis nazwisk szlachty polskiej" wydany we Lwowie w 1887 roku
• Seweryn Uruski: Herbarz szlachty polskiej, Warszawa, 1904-1938;
• Kasper Niesiecki: Herbarz Polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845
• Johannes Siebmacher: Österreichischer Adel – Der Landständische Adel in der gefürsteten Grafschaft Tirol, Erg 22 Bd. IV. Tirol Tafel 14.
• Otto Heffner von Titan: Ergänzungen und Nachträge zum Tiroler Adel, VII. Bd. 1. Abt.Tfl. 10, 1859.
• Roman Jurkowski: Ziemiaństwo polskie Kresów Północno-Wschodnich 1864-1904. Przegląd Wschodni, Warszawa 2001.
• https://ornatowski.com/wykazy-nazwisk/herbarz-polski/m-herbarz-polski/
• Robert Bielecki: Szwoleżerowie Gwardii. 1 Słynne pułki polskie, Wydawnictwo Neriton, Warszawa 1996
• Andrzej Brzezina Winiarski: Herby Szlachty Rzeczypospolitej. Wydawnictwo De Facto, Warszawa 2006