Milos Raonic
_(14424618452).jpg) | |
| Państwo |  Kanada |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 27 grudnia 1990 Titograd, SR Czarnogóry, Jugosławia |
| Wzrost | 196 cm |
| Masa ciała | 98 kg |
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 2008 |
| Zakończenie kariery | aktywny |
| Trener | Mario Tudor |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 8 |
| Najwyżej w rankingu | 3 (21 listopada 2016) |
| Australian Open | SF (2016) |
| Roland Garros | QF (2014) |
| Wimbledon | F (2016) |
| US Open | 4R (2012–2014, 2018) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 0 |
| Najwyżej w rankingu | 103 (10 czerwca 2013) |
| Strona internetowa | |
Milos Raonic (serb. Милош Раонић, Miloš Raonić, ur. 27 grudnia 1990 w Titogradzie) – kanadyjski tenisista czarnogórskiego pochodzenia, zwycięzca 8 turniejów rangi ATP World Tour w grze pojedynczej, reprezentant kraju w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Londynu (2012).
Kariera tenisowa
Od roku 2008 Raonic jest tenisistą zawodowym. W Australian Open w roku 2011 awansował do turnieju głównego przechodząc najpierw eliminacje. W fazie zasadniczej wyeliminował najpierw Niemca Björna Phau, w dalszej fazie pokonał rozstawionego z nr 22. Michaëla Llodrę, a w III rundzie rozstawionego z nr 10. Michaiła Jużnego. W IV rundzie przegrał z rozstawionym z nr 7. Davidem Ferrerem. W lutym 2011 roku Raonic wygrywał pierwszą w karierze imprezę rangi ATP World Tour, w San José. W drodze po tytuł wyeliminował m.in. Xaviera Malisse’a, Jamesa Blake’a, a w finale wynikiem 7:6(6), 7:6(5) Hiszpana Fernando Verdasco. Tuż po tym sukcesie Kanadyjczyk osiągnął kolejny finał rozgrywek ATP World Tour, na kortach w Memphis. Finałowe spotkanie przegrał jednak z Andym Roddickiem. W czerwcu Raonic dotarł do finału gry podwójnej w Halle, gdzie grając w parze z Robinem Haasem ulegli w decydującym spotkaniu duetowi Rohan Bopanna-Aisam-ul-Haq Qureshi 6:7(8), 6:3, 9-11.
W styczniu 2012 roku Raonic wygrał drugi zawodowy turniej, w Ćennaju. W decydującym spotkaniu pokonał 6:7(4), 7:6(4), 7:6(4) Janko Tipsarevicia. W lutym obronił tytuł w San José, po zwycięstwie w finale nad Denisem Istominem. Podobnie jak i przed rokiem, zmagania w Memphis zakończył na udziale w finale, w którym uległ Jürgenowi Melzerowi. W październiku osiągnął finał turnieju w Tokio, gdzie uległ Keiemu Nishikoriemu. Latem Raonic zagrał na igrzyskach olimpijskich w Londynie dochodząc do 2 rundy turnieju singlowego.
W połowie lutego 2013 roku tenisista kanadyjski po raz trzeci zatriumfował w San José, gdzie w finale pokonał Tommy’ego Haasa. W sierpniu po raz pierwszy w karierze awansował do finału zawodów kategorii ATP World Tour Masters 1000, a dokonał tego w Montrealu, w finale ulegając Rafaelowi Nadalowi. Pod koniec września Raonic wygrał turniej rozgrywany w Bangkoku. Finałowe spotkanie zagrał z Tomášem Berdychem, a zakończyło się ono zwycięstwem Kanadyjczyka 7:6(4), 6:3. Po tym sukcesie Raonic zagrał w Tokio, gdzie po raz drugi z rzędu dotarł do finału. Tym razem mecz o mistrzowski tytuł przegrał z Juanem Martínem del Potro.
Pierwszy finał do jakiego Raonic doszedł w 2014 roku miał miejsce na początku sierpnia w Waszyngtonie. Kanadyjczyk wygrał całe zawody nie tracąc seta, a w decydującym meczu był lepszy od Vaska Pospisila. Następny finał z udziałem Raonicia miał miejsce na początku października w Tokio, gdzie został pokonany w decydującym meczu przez Keiego Nishikoriego. Na początku listopada Raonic został uczestnikiem finału w Paryżu, po wyeliminowaniu m.in. w ćwierćfinale Rogera Federera i w półfinale Tomáša Berdycha. Spotkanie o tytuł przegrał z Novakiem Đokoviciem.
W styczniu 2015 roku Raonic doszedł do finału w Brisbane, w którym uległ Rogerowi Federerowi. Osiem miesięcy później Kanadyjczyk wygrał turniej w Petersburgu, w którym pokonał João Sousę.
Na początku 2016 roku Raonic został mistrzem zawodów w Brisbane, pokonując 6:4, 6:4 Rogera Federera. Dwa miesiące później po raz pierwszy w karierze dotarł do turnieju kategorii ATP World Tour Masters 1000, w Indian Wells ponosząc porażkę z Novakiem Đokoviciem. W połowie czerwca Kanadyjczyk zagrał w finale turnieju w Londynie, ale musiał w nim uznać wyższość Andy’ego Murraya. Po raz kolejny został pokonany przez Murraya w finale Wimbledonu, gdzie uległ mu 4:6, 6:7(3), 6:7(2).
Sezon 2017 Raonic zakończył bez turniejowego zwycięstwa. Był w finałach rozgrywek w Delray Beach w lutym i Stambule w maju. Finał w Delray Beach oddał walkowerem Jackowi Sockowi przez uraz uda[1]. Przez problemy z lewym nadgarstkiem Kanadyjczyk zrezygnował ze startu w US Open[2]. W pozostałych imprezach Wielkiego Szlema osiągnął ćwierćfinały podczas Australian Open i Wimbledonu, a na French Open odpadł w czwartej rundzie. Sezon zakończył na początku października z powodu kontuzji łydki[3].
W marcu 2010 roku Raonic zadebiutował w reprezentacji Kanady w Pucharze Davisa. W 2011 roku przyczynił się do awansu Kanady do grupy światowej, najwyższej klasy rozgrywek. Do końca 2012 roku rozegrał w zawodach dziewięć pojedynków singlowych, z których sześć wygrał, natomiast w deblu ma na koncie dwa zwycięstwa oraz jedną porażkę.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 4. miejscu w maju 2015 roku.
Finały w turniejach ATP Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (8–15)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 13 lutego 2011 | San José | Twarda (hala) |  Fernando Verdasco | 7:6(6), 7:6(5) |
| Finalista | 1. | 20 lutego 2011 | Memphis | Twarda (hala) |  Andy Roddick | 6:7(7), 7:6(11), 5:7 |
| Zwycięzca | 2. | 8 stycznia 2012 | Ćennaj | Twarda |  Janko Tipsarević | 6:7(4), 7:6(4), 7:6(4) |
| Zwycięzca | 3. | 19 lutego 2012 | San José | Twarda (hala) |  Denis Istomin | 7:6(3), 6:2 |
| Finalista | 2. | 26 lutego 2012 | Memphis | Twarda (hala) |  Jürgen Melzer | 5:7, 6:7(4) |
| Finalista | 3. | 7 października 2012 | Tokio | Twarda |  Kei Nishikori | 6:7(5), 6:3, 0:6 |
| Zwycięzca | 4. | 17 lutego 2013 | San José | Twarda (hala) |  Tommy Haas | 6:4, 6:3 |
| Finalista | 4. | 11 sierpnia 2013 | Montreal | Twarda | Rafael Nadal | 2:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 5. | 29 września 2013 | Bangkok | Twarda (hala) |  Tomáš Berdych | 7:6(4), 6:3 |
| Finalista | 5. | 6 października 2013 | Tokio | Twarda |  Juan Martín del Potro | 6:7(5), 5:7 |
| Zwycięzca | 6. | 3 sierpnia 2014 | Waszyngton | Twarda | Vasek Pospisil | 6:1, 6:4 |
| Finalista | 6. | 5 października 2014 | Tokio | Twarda | Kei Nishikori | 6:7(5), 6:4, 4:6 |
| Finalista | 7. | 2 listopada 2014 | Paryż | Twarda (hala) | Novak Đoković | 2:6, 3:6 |
| Finalista | 8. | 11 stycznia 2015 | Brisbane | Twarda |  Roger Federer | 4:6, 7:6(2), 4:6 |
| Zwycięzca | 7. | 27 września 2015 | Petersburg | Twarda (hala) |  João Sousa | 6:3, 3:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 8. | 10 stycznia 2016 | Brisbane | Twarda | Roger Federer | 6:4, 6:4 |
| Finalista | 9. | 20 marca 2016 | Indian Wells | Twarda | Novak Đoković | 2:6, 0:6 |
| Finalista | 10. | 19 czerwca 2016 | Londyn | Trawiasta |  Andy Murray | 7:6(5), 4:6, 3:6 |
| Finalista | 11. | 10 lipca 2016 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Andy Murray | 4:6, 6:7(3), 6:7(2) |
| Finalista | 12. | 26 lutego 2017 | Delray Beach | Twarda | Jack Sock | walkower |
| Finalista | 13. | 7 maja 2017 | Stambuł | Ceglana |  Marin Čilić | 6:7(3), 3:6 |
| Finalista | 14. | 17 czerwca 2018 | Stuttgart | Trawiasta | Roger Federer | 4:6, 6:7(3) |
| Finalista | 15. | 29 sierpnia 2020 | Nowy Jork | Twarda | Novak Đoković | 6:1, 3:6, 4:6 |
Gra podwójna (0–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 12 czerwca 2011 | Halle | Trawiasta |  Robin Haase |  Rohan Bopanna Aisam-ul-Haq Qureshi | 6:7(8), 6:3, 9–11 |
Osiągnięcia w turniejach Wielkiego Szlema i ATP Tour Masters 1000 (gra pojedyncza)
| Turniej | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wielki Szlem | |||||||||||||||
| Australian Open | – | – | 4R | 3R | 4R | 3R | QF | SF | QF | 1R | QF | QF | 4R | 0 / 11 | 34–11 |
| French Open | – | – | 1R | 3R | 3R | QF | – | 4R | 4R | – | – | – | – | 0 / 6 | 14–6 |
| Wimbledon | – | – | 2R | 2R | 2R | SF | 3R | F | QF | QF | 4R | NH | – | 0 / 9 | 27–9 |
| US Open | – | 1R | – | 4R | 4R | 4R | 3R | 2R | – | 4R | – | 2R | 0 / 8 | 16–8 | |
| Bilans spotkań | 0–0 | 0–1 | 4–3 | 8–4 | 9–4 | 14–4 | 8–3 | 15–4 | 11–3 | 7–3 | 7–2 | 5–2 | 3–1 | N/A | 91–34 |
| ATP Finals | |||||||||||||||
| ATP Finals | – | – | – | – | – | RR | – | SF | – | – | – | – | 0 / 2 | 2–4 | |
| ATP Tour Masters 1000 | |||||||||||||||
| Indian Wells | – | – | 3R | 3R | 4R | QF | SF | F | – | SF | SF | NH | 0 / 8 | 23–8 | |
| Miami | – | – | 2R | 3R | 3R | QF | 4R | QF | 3R | QF | 3R | NH | 4R | 0 / 10 | 16–7 |
| Monte Carlo | – | – | 3R | 1R | 2R | QF | QF | QF | – | 3R | – | NH | – | 0 / 7 | 12–6 |
| Madryt | – | – | 1R | 2R | 2R | 3R | QF | QF | 3R | 3R | – | NH | – | 0 / 8 | 11–8 |
| Rzym | – | – | 1R | 1R | 1R | SF | – | 2R | QF | – | – | 2R | – | 0 / 7 | 7–7 |
| Montreal/Toronto | 1R | 1R | – | QF | F | QF | 2R | QF | 2R | 2R | 2R | NH | 0 / 10 | 12–10 | |
| Cincinnati | – | – | – | QF | 3R | SF | 1R | SF | – | QF | – | F | 0 / 7 | 19–7 | |
| Szanghaj | – | – | 2R | 2R | 3R | 2R | 3R | 3R | – | 1R | – | NH | 0 / 7 | 7–7 | |
| Paryż | – | – | 1R | 3R | 3R | F | – | SF | – | 2R | 2R | SF | 0 / 8 | 15–6 | |
| Bilans spotkań | 0–1 | 0–1 | 5–7 | 9–8 | 14–8 | 21–9 | 12–7 | 24–8 | 4–3 | 15–6 | 6–4 | 10–3 | 2–1 | N/A | 122–66 |
| Ranking na koniec sezonu | |||||||||||||||
| 373 | 156 | 31 | 13 | 11 | 8 | 14 | 3 | 24 | 18 | 31 | 14 | N/A | |||
Legenda
W, wygrał turniej
F, przegrał w finale
SF, przegrał w półfinale
QF, przegrał w ćwierćfinale
4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie
RR, odpadł w fazie grupowej
–, nie startował w turnieju głównym
NH, turniej nie odbył się
Przypisy
- ↑ Wirtualna Polska Media, ATP Delray Beach: Jack Sock z trzecim trofeum. Milos Raonić zrezygnował – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 26 lutego 2017 [dostęp 2017-11-10] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, Milos Raonić wycofał się z US Open – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 24 sierpnia 2017 [dostęp 2017-11-10] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, Koniec sezonu dla Milosa Raonicia i Nicolasa Almagro – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 18 października 2017 [dostęp 2017-11-10] (pol.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 3 września 2013].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 3 września 2013].
- Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 3 września 2013].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
