Milovan Milovanović

Milovan Milovanović
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

17 lutego?/ 1 marca 1863
Belgrad

Data i miejsce śmierci

18 czerwca 1912
Belgrad

Premier rządu
Okres

od 25 czerwca 1911
do 18 czerwca 1912

Przynależność polityczna

Partia Radykalna

Poprzednik

Nikola Pašić

Następca

Marko Trifković

Minister finansów
Okres

od 12 lipca 1900
do 7 października 1902

Przynależność polityczna

Partia Radykalna

Następca

Mihajlo Popović

Minister sprawiedliwości
Okres

od 17 grudnia 1896
do 11 października 1897

Przynależność polityczna

Partia Radykalna

Poprzednik

Aron Ninčić

Następca

Kosta Hristić

Milovan Milovanović (właśc. Милован Миловановић, ur. 17 lutego?/ 1 marca 1863 w Belgradzie, zm. 18 czerwca (1 lipca) 1912 w Belgradzie[1]) – serbski polityk i prawnik, premier rządu serbskiego w latach 1911–1912.

Życiorys

Był drugim synem prawnika i b. ministra sprawiedliwości Đorđe Milovanovicia. Ukończył szkołę średnią w Belgradzie, a w 1881 wyjechał na studia prawnicze do Paryża jako stypendysta ministerstwa edukacji. W 1884 ukończył studia na Uniwersytecie Paryskim, a w 1888 obronił tam (jako pierwszy Serb) pracę doktorską (Les Traités de garantie au XIXe siècle), z wyróżnieniem[1]. Po powrocie do kraju otrzymał tytuł profesora Szkoły Wyższej w Belgradzie, gdzie prowadził wykłady z prawa państwowego[1]. W 1888 uczestniczył w pracach zespołu przygotowującego projekt nowej konstytucji. Był autorem szeregu artykułów poświęconych polityce zagranicznej i serbskiej kwestii narodowej publikowanych w czasopismach Odjek i Samouprava[2].

Kariera polityczna

Działalność polityczną rozpoczął w Partii Postępowej, ale już w latach 90. związał się z Partią Radykalną. W 1893 został wybrany do parlamentu i pracował w ministerstwie spraw zagranicznych. W latach 1896–1897 kierował resortem sprawiedliwości w gabinecie Đorđe Simicia[2]. W 1897 aktywnie uczestniczył w przygotowaniu umowy o stosunkach dwustronnych z Bułgarią. W 1899 wziął udział w protestach przeciwko rządom Aleksandra Obrenovicia za co został skazany na dwa lata więzienia, in absentia. Po amnestii powrócił do kraju w 1900 i wkrótce został skierowany do poselstwa serbskiego w Bukareszcie[2]. Po powrocie objął stanowisko ministra finansów w rządach Aleksy Jovanovicia i Mihailo Vujicia[1]. Podał się do dymisji po nieudanych próbach uzyskania pożyczek zagranicznych dla Serbii[2].

W 1901 wyjechał na placówkę dyplomatyczną do Rzymu, gdzie pozostał przez sześć lat. W 1907 reprezentował Serbię na Konferencji Pokojowej w Hadze[1]. W 1908 objął stanowisko ministra spraw zagranicznych w rządzie Petara Velimirovicia, które sprawował przez pół roku. W tym czasie musiał zmierzyć się z kryzysem wywołanym aneksją Bośni i Hercegowiny przez Austro-Węgry[1]. Podał się do dymisji 11 lutego 1909. 25 czerwca 1911 stanął na czele rządu serbskiego. Zmarł nagle, w trakcie sprawowania tej funkcji[2].

Dzieła

  • 1888: Les Traités de garantie au XIXe siècle, Paris.
  • 1888: Naša ustavna reforma (Nasza reforma konstytucyjna), Belgrad.
  • 1895: Srbi i Hrvati (Serbowie i Chorwaci), Belgrad.
  • 1898: Srbi i Bugari (Serbowie i Bułgarzy), Belgrad.
  • 1901: Jedan ili dva doma (Jedna czy dwie izby), Belgrad.
  • 1997: Državno pravo (Prawo państwowe), Belgrad

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Milovan Milovanović, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2022-09-30] (ang.).
  2. ↑ a b c d e Milovan D. Milovanović = 2018-05-11, riznicasrpska.net (serb.).

Bibliografia

  • David MacKenzie: Милован Миловановић: српски дипломата и државник. Belgrad: 2007. ISBN 978-86-7630-061-7.

Media użyte na tej stronie