Milu

Milu
Elaphurus[1]
Milne-Edwards, 1866[2]
Ilustracja
Przedstawiciele rodzaju – milu chiński (E. davidianus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

Cetartiodactyla

Podrząd

przeżuwacze

Infrarząd

Pecora

Rodzina

jeleniowate

Podrodzina

jelenie

Plemię

Cervini

Rodzaj

milu

Typ nomenklatoryczny

Elaphurus davidianus Milne-Edwards, 1866

Synonimy
  • Capreolina Tokunaga & Takai, 1936[3]
  • Metaplatyceros Shikama, 1941[4]
  • Elaphuroides Otsuka, 1972[5]
Gatunki

8 gatunków (w tym 7 wymarłych) – zobacz opis w tekście

Milu[6] (Elaphurus) – rodzaj ssaka z podrodziny jeleni (Cervinae) w obrębie rodziny jeleniowatych (Cervidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje jeden żyjący współcześnie gatunek występujący endemicznie w Chińskiej Republice Ludowej[7][8][9].

Morfologia

Długość ciała 180–210 cm, długość ogona 35 cm, wysokość w kłębie 110–140 cm; masa ciała 140–220 kg[8].

Systematyka

Etymologia

  • Elaphurus: gr. ελαφος elaphos „jeleń”; ουρα oura „ogon”[10].
  • Capreolina: rodzaj Capreolus J.E. Gray, 1821 (sarna); łac. przyrostek -ina „należący do, odnoszący się do”[11]. Gatunek typowy: Capreolus (Capreolina) mayai Tokunaga & Takai, 1936 (= Elaphurus davidianus Milne-Edwards, 1866).
  • Metaplatyceros: gr. μετα meta „obok, tuż przy”[12]; πλατυς platus „szeroki”[13]; κερας keras, κερατος keratos „róg”[14]. Gatunek typowy: †Metaplatyceros sequoiae Shikama, 1941.
  • Elaphuroides: rodzaj Elaphurus Milne-Edwards, 1866; -οιδης -oidēs „przypominający”[15]. Gatunek typowy: †Elaphurus shikamai Otsuka, 1968 (= †Cervus (Elaphurus) bifurcatus Teilhard de Chardin & Piveteau, 1930).

Podział systematyczny

Elaphurus pojawił się w pliocenie na terenach Chińskiej Republiki Ludowej i Japonii[7]. Do rodzaju należy jeden występujący współcześnie gatunek[7][6]:

Opisano również gatunki wymarłe:

  • Elaphurus akashiensis (Shikama, 1964)[16] (Azja; pliocen).
  • Elaphurus bifurcatus (Teilhard de Chardin & Piveteau, 1930)[17] (Azja; plejstocen).
  • Elaphurus chinnaniensis Chia & Wang, 1978[18] (Azja; plejstocen).
  • Elaphurus eleonorae Vislobokova, 1988[19] (Azja; plejstocen).
  • Elaphurus formosanus (Shikama, 1937)[20] (Azja; plejstocen).
  • Elaphurus lantianensis Chi, 1975[21] (Azja; plejstocen).
  • Elaphurus sequoiae (Shikama, 1941)[4] (Azja; pliocen).

Przypisy

  1. ↑ Elaphurus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. ↑ A. Milne-Edwards. Note sur le Mi-lou, ou Sseu-pou-siang, mammifère df nord de la Chine, qui constitue une section nouvelle de la famille des cerfs. „Annales des Sciences Naturelles, Zoologie”. Cinquième série. 5, s. 382, 1866. (fr.). 
  3. ↑ S. Tokunaga & F. Takai. A new roe-deer, Capreolus (Capreolina) mayai, n. subgen. and n. sp. from the Inland Sea of Japan. „Transactions and Proceedings of the Palaeontological Society of Japan”. 1936 (4), s. 642, 1936. (ang.). 
  4. ↑ a b T. Shikama. Fossil deer in Japan. „Jub. Pub. Comm. Prof. Yabe”. 2, s. 1161–1162, 1941. (ang.). 
  5. ↑ H. Otsuka. Elaphurus shikamai Otsuka (Pleistocene cervid) from the Akashi formation of the Osaka group, Japan, with special reference to the genus Elaphurus. „Bulletin of the National Science Museum”. 15 (1), s. 201, 1972. (ang.). 
  6. ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 174. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  7. ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 310. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  8. ↑ a b S. Mattioli: Family Cervidae (Deer). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 425. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
  9. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red. red.): Genus Elaphurus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-10-10]. (ang.).
  10. ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 253, 1904. (ang.). 
  11. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 111.
  12. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 135.
  13. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 178.
  14. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 44.
  15. ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 152.
  16. ↑ T. Shikama. Cervid antler from the Akishima City, Tokyo. „Science Reports of the Yokohama National University”. Section 2 Biological and Geological Sciences. 11, s. 55–58, 1964. (ang.). 
  17. ↑ P. Teilhard de Chardin & J. Piveteau. Les mammamiferes de Nihowan (Chine). „Annales de Paléontologie”. 19, s. 16–18, 1930. (fr.). 
  18. ↑ L. Chia & J. Wang: 西侯度，山西更新世早期古文化遗址 [Hsihoutu—a Culture Site of Early Pleistocene in Shansi Province]. Beijing: Cultural Relics Publishing House, 1978, s. 1–85. (chiń. • ang.).
  19. ↑ ИА. Вислобокова: Семья Cervidae. W: К.В. Никифорова & Э.А. Вангенгейм: Биостратиграфия позднего плиоцена - раннего плейстоцена Таджикистана (по фау- не млекопитающих). Москва: Наука, 1988, s. 72–98. ISBN 5-02-003337-5. (ros.).
  20. ↑ T. Shikama. Fossil cervifauna of Syatin near Tainan, southwestern Taiwan (Formosa). „Science Reports of the Tohoku Imperial University”. 2nd series, Geology. 19 (1), s. 84, 1937. (ang.). 
  21. ↑ H. Chi. The Lower Pleistocene mammalian fossils of Lantian district, Shensi. „Vertebrata PalAsiatica”. 13 (3), s. 172, 1975. (ang.). 

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Elaphurus davidianus 001.jpg
Autor: Lilly M, Licencja: CC BY-SA 3.0
Elaphurus davidianus in Kadzidłowo