Minimalny supersymetryczny model standardowy

Minimalny supersymetryczny model standardowy (MSSM z ang. Minimal Supersymmetric Standard Model) – minimalne rozszerzenie modelu standardowego (SM) dające model supersymetryczny.

Minimalność MSSM polega na tym, że jest to rozszerzenie modelu standardowego realizowane przez wprowadzenie najmniejszej możliwej liczby pól, by otrzymać supersymetryczny lagranżjan: superpartnerzy wszystkich pól SM oraz drugi dublet Higgsa wraz z dodatkowymi higgsinami (ponieważ superpotencjał musi być holomorficzny, co wyklucza pojawienie się wyrazów zawierających pola cząstek i antycząstek i wyjaśnienie mas wszystkich kwarków za pomocą jednego dubletu Higgsa jak w modelu standardowym).

Minimalność obejmuje też pominięcie członów lagranżjanu łamiących parzystość R, które bez dodatkowych ograniczeń mogłyby powodować szybki rozpad protonu.

MSSM pomija też masy neutrin.

Cząstki

Najprostsze matematycznie sformułowanie MSSM obejmuje następujące multiplety superpól:

MultipletyLiczba multipletówReprezentacja Parzystość R[a]Cząstki SMCałkowita liczba stanów spinowych
Superpola chiralne
Q3lewe kwarki (izodublety)3 × 3 × 2 × 4 = 72
Uc3prawe dodatnie kwarki3 × 3 × 1 × 4 = 36
Dc3prawe ujemne kwarki3 × 3 × 1 × 4 = 36
L3lewe leptony (izodublety)3 × 1 × 2 × 4 = 24
Ec3prawe naładowane leptony3 × 1 × 1 × 4 = 12
Hu1+bozon Higgsa1 × 1 × 2 × 4 = 8
Hd1+bozon Higgsa1 × 1 × 2 × 4 = 8
Superpola wektorowe
B1+bozon B1 × 1 × 1 × 4 = 4
W1+bozony W1 × 1 × 3 × 4 = 12
g1+gluony1 × 8 × 1 × 4 = 32

Do 122 stanów bozonowych i 122 stanów fermionowych w niegrawitacyjnej części SM należy doliczyć dwa stany grawitina i dwa stany grawitonu.

Po uwzględnieniu złamania symetrii elektrosłabej i różnych form mieszania[b] otrzymujemy następujące cząstki nieodróżnialne:

SymboleOpisReprezentacja SU(3)Ładunek elektrycznyTypCałkowita liczba stanów spinowych
Zwykłe cząstki (R = +1)
dodatnie kwarki3fermiony Diraca3 × 3 × 4 = 36
ujemne kwarki3fermiony Diraca3 × 3 × 4 = 36
naładowane leptony1fermiony Diraca3 × 1 × 4 = 12
neutrina1fermiony Weyla3 × 1 × 2 = 6
neutralne bozony Higgsa1rzeczywiste bozony skalarne3 × 1 × 1 = 3
naładowane bozony Higgsa1zespolone bozony skalarne1 × 1 × 1 × 2 = 2
foton1bezmasowy bozon wektorowy1 × 1 × 2 = 2
bozon Z1masywny bozon wektorowy1 × 1 × 3 = 3
bozony W1para masywnych bozonów wektorowych1 × 1 × 3 × 2 = 6
gluony8bezmasowe bozony wektorowe1 × 8 × 2 = 16
Superpartnerzy (R = −1)
[c]dodatnie skwarki3zespolone bozony skalarne6 × 3 × 2 = 36
[c]ujemne skwarki3zespolone bozony skalarne6 × 3 × 2 = 36
[c]naładowane sleptony1zespolone bozony skalarne6 × 1 × 2 = 12
[c]sneutrina1zespolone bozony skalarne3 × 1 × 2 = 6
[1][d]neutralina1fermiony Majorany4 × 1 × 2 = 8
[1][e]chargina1fermiony Diraca2 × 1 × 2 × 2 = 8
gluina8fermiony Majorany1 × 8 × 2 = 16

Wchłaniając (analogicznie jak cząstki W i Z wchłaniają składowe dubletu Higgsa) dwa stany goldstina (pochodzące ze spontanicznego złamania supersymetrii), bezmasowe grawitino staje się masywnym grawitinem o 4 składowych.

Lagranżjan MSSM

Lagranżjan zawiera wyrazy supersymetrycznie:

  • potencjał Kählera dla pól materii i dla pól Higgsa,
  • potencjał pól cechowania odpowiadający za człony kinetyczne bozonów i gaugin,
  • superpotencjał dla pól materii i dla pól Higgsa (Dają one potencjał Yukawy dla fermionów modelu standardowego oraz czynnik masowy dla higgsina),

oraz wyrazy odpowiadające za miękkie naruszenie supersymetrii.

Zobacz też

Uwagi

  1. Parzystość R bozonów jest taka, jak parzystość superpola, parzystość fermionów jest przeciwna.
  2. Wino miesza się z higgsinem tworząc dwa chargina, a bino, wino i higgsino tworzą cztery neutralina: Combined collider constraints on neutralinos and charginos.
  3. a b c d Zakładamy pomijalne mieszanie w pierwszych dwóch rodzinach.
  4. Albo
  5. Albo

Przypisy

  1. a b Supersymmetry, part I (theory) (ang.). Particle Data Group. [dostęp 2013-11-11].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

CMS Higgs-event.jpg
Autor: Lucas Taylor / CERN, Licencja: CC BY-SA 3.0
Przykładowa (2008) symulacja zderzenia dwóch protonów kreujących Bozon Higgsa rozpadający się następnie na dwa strumienie hadronów (na godzinie 11 i 13) i dwa elektrony (na godzinie 17) wygenerowana dla detektora CMS Wielkiego Zderzacza Hadronów w ośrodku naukowo-badawczym CERN pod Genewą. Ślady cząstek zarejestrowane przez detektor w wyniku kolizji zaznaczono kolorem niebieskim.