Ministerstwo Środowiska (Estonia)

Ministerstwo Środowiska – urząd administracji rządowej wchodzący w skład rządu Estonii.

Ministerstwo Środowiska utworzono w strukturach Estońskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej 21 grudnia 1989. Ministerstwo to kontynuuje prace wcześniejszych urzędów funkcjonujących w pierwszej Republice Estońskiej i ESRR zajmujących się leśnictwem i ochroną przyrody, rozpoczynając od powołanego w 1935 zarządu parków narodowych. Pierwszym ministrem po odzyskaniu niepodległości w 1991 został Tõnis Kaasik. Ministerstwo w latach 90. XX w. i na początku XXI w. mieściło się w kilku lokalizacjach na terenie Tallinna. Pod koniec 2004 przeniosło się do siedziby w biurowcu na ulicy Narva maantee 7a^[1].

W trakcie organizacji nowego państwa tworzono też struktury ministerstwa i jednostek mu podległych. Od odzyskania niepodległości funkcjonuje instytut powstały z przekształcenia radzieckiej służby hydrologiczno-meteorologicznej. W połowie lat 90. XX w. w ministerstwie znajdowało się kilka departamentów, o różnych kompetencjach, w tym zajmujący się reformą rolną. Powstał również inspektorat ochrony środowiska, zajmujący się m.in. sprawami morskimi i nowy zarząd lasów czy agencja zajmująca się ochroną radiologiczną^[1].

Kompetencje

W kompetencjach ministerstwa znajduje się ochrona środowiska i ochrona przyrody, zarządzanie zasobami naturalnymi, ochrona radiologiczna, łagodzenie zmian klimatu, organizacja obserwacji meteorologicznych, badań naukowych przyrody, w tym morza i podłoża geologicznego, oraz geodezyjnych i kartograficznych. W kompetencjach ministerstwa jest także prowadzenia katastru. Ministerstwo inicjuje w tym zakresie odpowiednie prawodawstwo^[2].

Ministerstwu podlegają m.in. zarządy lasów państwowych i prywatnych, Estoński Urząd Ochrony Środowiska, Estońskie Centrum Badań Środowiska Naturalnego, Estońskie Muzeum Historii Naturalnej, agencja środowiska (KAUR), firma Ökosil Ltd^[3].

Struktura

Pod koniec drugiej dekady XXI w. w ministerstwie funkcjonują departamenty o następującym zakresie kompetencji^[2]:

• rybołówstwo
• ochrona przyrody
• gospodarka leśna
• środowisko morskie
• gospodarka wodna
• ochrona powietrza i ochrona radiologiczna
• technologia środowiskowa
• zarządzanie środowiskiem
• polityka klimatyczna
• zasoby naturalne (państwowe)
• departamenty obsługujące ministerstwo (prawny, kadrowy itp.), ds. współpracy międzynarodowej.

Ministrowie środowiska

• Tiit Nuudi (1989–1990)^[1]
• Toomas Frey (1990–1991)^[1]
• Tõnis Kaasik (1991–1992)^[1]
• Andres Tarand (1992–1994)^[1]
• Vootele Hansen (1994–1995)^[1]
• Villu Reiljan (1995–1999 i 2003–2006)^[1]
• Heiki Kranich (1999–2003)^[1]
• Rein Randver (2006–2007)^[1]
• Jaanus Tamkivi (2007–2011)^[1]
• Keit Pentus-Rosimannus (2011–2014)^[1]
• Mati Raidma (2014–2015)^[1]
• Marko Pomerants (2015–2017) ^[1]
• Siim-Valmar Kiisler (2017–2019) ^[1]
• Rene Kokk (2019-2020) ^[1]
• Rain Epler (2020-2021) ^[1]
• Tõnis Mölder (2021) ^[1]
• Erki Savisaar (2021-2022) ^[1]
• Madis Kallas (od 2022)^[4]

Przypisy