Ministerstwo Handlu Zagranicznego (1949–1974)
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia | 10 lutego 1949 |
| Data likwidacji | 10 kwietnia 1974 |
| Siedziba |
Ministerstwo Handlu Zagranicznego – polskie ministerstwo istniejące w latach 1949–1974, powołane z zadaniem działania w zakresie kierowania i nadzorowania jednostek gospodarczych w sferze obrotu zagranicznego. Minister był członkiem Rady Ministrów.
Ustanowienie urzędu
Na podstawie ustawy z 1949 r. o zmianie organizacji naczelnych władz gospodarki narodowej, zniesiono urząd Ministra Przemysłu i Handlu i utworzono urząd Ministra Handlu Zagranicznego obok takich urzędów jak: Ministerstwa Górnictwa i Energetyki, Ministra Przemysłu Ciężkiego, Ministra Przemysłu Rolnego i Spożywczego, Ministerstwa Przemysłu Lekkiego i Ministra Handlu Wewnętrznego[1].
Ministrowie
- Konstanty Dąbrowski (1952–1956)
- Witold Trąmpczyński (1956–1968)
- Janusz Burakiewicz (1969–1971)
- Kazimierz Olszewski (1971–1972)
- Tadeusz Olechowski (1972–1974)
Zakres działania urzędu
Na podstawie uchwały Rady Ministrów z 1949 r. do zakresu działania Ministra Handlu Zagranicznego należały wszystkie sprawy handlu zagranicznego, a w szczególności[2]:
- planowanie gospodarcze i finansowe w dziedzinie handlu zagranicznego;
- prowadzenie rokowań i przygotowywanie międzynarodowych umów w dziedzinie obrotu towarowego z zagranicą oraz nadzorowanie ich wykonania;
- regulowanie obrotu towarowego z zagranicą i dokonywanie rozliczeń z tego obrotu;
- kierowanie przedsiębiorstwami handlu zagranicznego: państwowymi, państwowo-spółdzielczymi i pozostającymi pod zarządem państwowym oraz kierowanie i nadzorowanie działalności w zakresie handlu zagranicznego innych przedsiębiorstw;
- nadzorowanie i ustalanie kierunku działalności central spółdzielni, central spółdzielczo-państwowych oraz spółdzielni w zakresie handlu zagranicznego;
- nadzorowanie działalności kupieckich organizacji i instytucji w zakresie handlu zagranicznego;
- realizacja polityki państwowej w stosunku do prywatnych przedsiębiorstw w zakresie handlu zagranicznego;
- organizowanie i nadzorowanie za granicą placówek handlu zagranicznego oraz wyznaczanie radców handlowych, attaches handlowych i innych przedstawicieli w sprawach handlu zagranicznego;
- nadawanie uprawnień do wykonywania czynności handlu zagranicznego;
- sprawy techniki handlu zagranicznego, standaryzacji i norm w obrocie z zagranicą;
- sprawy wystaw i targów w dziedzinie handlu zagranicznego;
- arbitraż w sprawach majątkowych między przedsiębiorstwami i instytucjami w zakresie handlu zagranicznego;
- organizowanie badań naukowych, publikacje wydawnictw oraz nadzorowanie instytucji naukowo-badawczych.
Zniesienie urzędu
Na podstawie ustawy z 1974 r. zniesiono urząd Ministra Handlu Zagranicznego i utworzono urząd Ministra Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej poprzez połączenie z urzędem Ministra Żeglugi[3].
Przypisy
- ↑ Ustawa z dnia 10 lutego 1949 r. o zmianie organizacji naczelnych władz gospodarki narodowej. Dz.U. z 1949 r. poz. 43
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 marca 1949 r. w sprawie zakresu działania Ministra Handlu Zagranicznego. Dz.U. z 1949 r. poz. 96
- ↑ Ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. o utworzeniu urzędu Ministra Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej. Dz.U. z 1974 r. poz. 78
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).