Ministerstwo Infrastruktury

Ministerstwo Infrastruktury
Logo
Ilustracja
Kompleks budynków ministerstwa
Państwo

 Polska

Data utworzenia

2001, 2007, 2018

Minister

Andrzej Adamczyk

Sekretarz Stanu

Andrzej Bittel
Marek Gróbarczyk
Rafał Weber

Adres
ul. Chałubińskiego 4/6
00-928 Warszawa
Położenie na mapie Warszawy
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ministerstwo Infrastruktury”
Ziemia52°13′25,741″N 21°00′18,389″E/52,223817 21,005108
Strona internetowa

Ministerstwo Infrastruktury (MI) – polski urząd administracji rządowej obsługujący ministra właściwego do spraw czterech działów administracji rządowej: transport, gospodarka morska, gospodarka wodna oraz żegluga śródlądowa[1][2][3][4][5]. Ministerstwo zostało utworzone w 2018, we wcześniejszym okresie resort ten podlegał wielokrotnym reorganizacjom, urząd o tej samej nazwie istniał również w latach 2001–2005 oraz w latach 2007–2011.

Utworzenie ministerstwa i jego przekształcenia

Utworzenie Ministerstwa Infrastruktury poprzedziło powołanie 9 stycznia 2018 Ministra Infrastruktury kierującego trzema działami administracji rządowej: transport, łączność, a także budownictwo, planowanie i zagospodarowanie przestrzenne oraz mieszkalnictwo[6]. Początkowo obsługę ministra zapewniało dotychczasowe Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa, do przekształcenia tego urzędu w Ministerstwo Infrastruktury doszło po wydaniu rozporządzenia Rady Ministrów z 23 stycznia 2018 (z mocą obowiązującą od dnia poprzedniego)[7]. Po zmianie w zakresie działania ministra[8] w nowym resorcie pozostawiono sprawy związane transportem i łącznością, natomiast sprawy budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa przekazano do Ministerstwa Inwestycji i Rozwoju[9].

Pod koniec 2020 w Ministerstwie Infrastruktury dokonano szeregu przekształceń organizacyjnych:

Kierownictwo

  • Andrzej Adamczyk (PiS) – minister infrastruktury od 9 stycznia 2018[18]
  • Rafał Weber (PiS) – sekretarz stanu od 4 kwietnia 2019[19]
  • Andrzej Bittel (PiS) – sekretarz stanu od 4 czerwca 2019, pełnomocnik Rządu ds. przeciwdziałania wykluczeniu komunikacyjnemu
  • Marek Gróbarczyk (PiS) – sekretarz stanu oraz pełnomocnik Rządu ds. gospodarki wodą oraz inwestycji w gospodarce morskiej i wodnej od 17 listopada 2020
  • Grzegorz Witkowski – podsekretarz stanu od 21 grudnia 2020
  • Małgorzata Kuźma – dyrektor generalny od 1 lutego 2016

Struktura organizacyjna

W skład ministerstwa wchodzi Gabinet Polityczny Ministra oraz następujące komórki organizacyjne[20][21]:

  • Departament Budżetu
  • Departament Dróg Publicznych
  • Departament Edukacji Morskiej
  • Departament Gospodarki Morskiej
  • Departament Gospodarki Wodnej i Żeglugi Śródlądowej
  • Departament Kolejnictwa
  • Departament Kontroli
  • Departament Lotnictwa
  • Departament Orzecznictwa i Kontroli Gospodarowania Wodami
  • Departament Prawny
  • Departament Strategii Transportu
  • Departament Transportu Drogowego
  • Departament Współpracy Międzynarodowej
  • Biuro Administracyjno-Finansowe
  • Biuro Dyrektora Generalnego
  • Biuro Komunikacji
  • Biuro Ministra
  • Biuro Zarządzania Kryzysowego
  • Sekretariat Krajowej Rady Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego.

Organy podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane[1][2][3][4][5]:

Jednostki organizacyjne podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane[22]:

Historia ministerstwa

Po raz pierwszy urząd o nazwie Ministerstwo Infrastruktury utworzony został na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z 20 października 2001[23]. Struktura przejęła całość kompetencji dotychczasowego Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej (związanych z obsługą działów wymienionych w jego nazwie), ponadto do nowego ministerstwa włączono komórki Ministerstwa Gospodarki (odpowiedzialne za sprawy działu łączność), a także komórki zlikwidowanego Ministerstwa Rozwoju Regionalnego i Budownictwa (zajmujące się działem architektura i budownictwo oraz działem gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, w styczniu 2002 połączonych w jeden dział pod nazwą budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa).

Ministerstwo Infrastruktury funkcjonowało w rządzie Leszka Millera oraz w pierwszym i drugim rządzie Marka Belki. Po powołaniu rządu Kazimierza Marcinkiewicza jego miejsce zajęło Ministerstwo Transportu i Budownictwa utworzone rozporządzeniem Rady Ministrów z 31 października 2005[24]. Przekształcenie to było związane jedynie ze zmianą nazwy urzędu ministra oraz obsługującego go ministerstwa, zakres działania pozostał bez zmian. Do rozdzielenia kompetencji doszło dopiero po wydaniu rozporządzeń Rady Ministrów z 5 maja 2006 powołujących w miejsce istniejącej struktury Ministerstwo Transportu (transport i łączność)[25], Ministerstwo Budownictwa (budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa)[26] oraz Ministerstwo Gospodarki Morskiej (gospodarka morska, a od lutego 2007 również rybołówstwo)[27].

Przywrócenia Ministerstwa Infrastruktury oraz likwidacji trzech dotychczasowych resortów dokonano po rozpoczęciu działalności pierwszego rządu Donalda Tuska. Urząd został utworzony rozporządzeniem Rady Ministrów z 16 listopada 2007[28] i ponownie objął sprawy związane z budownictwem, gospodarką przestrzenną i mieszkaniową, gospodarką morską, łącznością i transportem (dział rybołówstwo został wtedy przekazany do Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi). Ministerstwo funkcjonowało w niezmienionym kształcie przez kolejne 4 lata, w drugim rządzie Donalda Tuska zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 21 listopada 2011[29] jego miejsce zajęło Ministerstwo Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej (dział łączność znalazł się wówczas w nowo utworzonym Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji). Od listopada 2013 (po połączeniu z Ministerstwem Rozwoju Regionalnego) resort nosił nazwę Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju, a od grudnia 2015 (po wydzieleniu gospodarki morskiej i rozwoju regionalnego do innych urzędów) działał jako Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa.

Chronologia nazw ministerstwa

Resort, którego główną kompetencją był transport, funkcjonował od 1918 pod następującymi nazwami:

Ministrowie

Minister Kolei Żelaznych:

Minister Kolei:

Minister Komunikacji:

Kierownik Resortu Komunikacji, Poczt i Telegrafu:

  • 1944 – Jan Grubecki
  • 4 listopada 1944 – 31 grudnia 1944 – Jan Rabanowski (SD)

Minister Komunikacji:

Minister Kolei:

Minister Transportu Drogowego i Lotniczego:

Minister Komunikacji:

Minister Transportu, Żeglugi i Łączności:

Minister Transportu i Gospodarki Morskiej:

Minister Infrastruktury:

Minister Transportu i Budownictwa:

Minister Transportu:

Minister Infrastruktury:

Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej:

Minister Infrastruktury i Rozwoju:

Minister Infrastruktury i Budownictwa:

Minister Infrastruktury:

Siedziby

Pierwsza siedziba Ministerstwa Komunikacji przy ul. Nowy Świat 14
Nowe budynki przy ul. Chałubińskiego 4/6 zaprojektowane przez Bohdana Pniewskiego

W latach 1918–1931 siedzibą resortu komunikacji był wybudowany w 1827 budynek mieszczący się na rogu ul. Nowy Świat 14 i al. 3 Maja (obecnie Al. Jerozolimskie), w którym wcześniej – po powstaniu listopadowym – zlokalizowana była Izba Obrachunkowa, a następnie w okresie I wojny światowej (1915–1918) niemiecka Kolej Przewozów Wojskowych, Dyrekcja Generalna Warszawa (Militäreisenbahn – Generaldirektion Warschau). W latach 1947–1951 w tym miejscu powstała siedziba KC PZPR, nazywana też Domem Partii lub Białym Domem, obecnie Centrum Bankowo-Finansowe.

W 1932 w większości, w dotychczasowym miejscu pozostało do 1939 szereg komórek organizacyjnych resortu, przeniesiono się do wybudowanego w latach 1929–1931 dla Ministerstwa Robót Publicznych gmachu według projektu Rudolfa Świerczyńskiego przy ul. Chałubińskiego 4/6.

Resort zmieniając niejednokrotnie swoją nazwę i kompetencje mieści się w nim do dnia dzisiejszego, z przerwą na okres II wojny światowej, w którym budynek stanowił jedno z centrum zarządzania okupacyjnej Dyrekcji Kolei Wschodnich (Ostbahn-Betriebsdirektion) (1939–1940), a następnie Dyrekcji Rejonowej Kolei Wschodnich (Ostbahn-Bezirksdirektion) (1940–1945).

W latach 1948–1950 kompleks gmachów znacznie rozbudowano według projektu Bohdana Pniewskiego. Część wysokościową można uznać za pierwszy wieżowiec wybudowany w Warszawie, jak i prawdopodobnie w całym kraju po II wojnie światowej. W latach 1951–1956 na trzynastym piętrze budynku było zainstalowanych 12 nadajników zagłuszających wybrane rozgłośnie na falach krótkich. W okresie 1945–2000 z tego budynku zarządzano też Polskimi Kolejami Państwowymi.

Przypisy

Media użyte na tej stronie

Warszawa outline with districts v4.svg
(c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5
Mapa Warszawy - podkład lokalizacyjny
Masovian Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Masovian Voivodeship. Geographic limits of the map:
  • N: 53.55N
  • S: 50.95 N
  • W: 19.15 E
  • E: 23.25 E
Herb Polski.svg
Uproszczony obraz godła Polski; oficjalne godło: Coat of arms of Poland-official.png
Ministerstwo Komunikacji ul. Nowy Świat 14.jpg
Kamienica Jasińskiego, w okresie międzywojennym siedziba Ministerstwa Komunikacji, przy ul. Nowy Świat 14 (róg al. 3 maja) w Warszawie
Kompleks budynków Ministerstwa Infrastruktury ul. Chałubińskiego 2017.jpg
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Kompleks budynków Ministerstwa Infrastruktury i Budownictwa ul. Chałubińskiego 4/6
Budynek Ministerstwa Infrastruktury ul. Chałubińskiego 2017.jpg
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Budynek Ministerstwa Infrastruktury przy ul. Chałubińskiego 4/6 w Warszawie
Ministerstwo Infrastruktury logo 2022.png
Logo Ministerstwa Infrastruktury (od 2022)