Ministerstwo Kultury i Sztuki (PRL)
Państwo | |
---|---|
Data utworzenia | 15 września 1944 |
Data likwidacji | 4 września 1997 |
Siedziba |
Ministerstwo Kultury i Sztuki (PRL) – polskie ministerstwo istniejące w latach 1944–1997, powołane w celu ustalania kierunków rozwoju kultury i sztuki oraz wspierania jej działalności. Minister był członkiem Rady Ministrów.
Ustanowienie urzędu w 1944
Na podstawie ustawy Krajowej Rady Narodowej z 1944 r. o tymczasowym trybie wydawania dekretów z mocą ustawy PKWN postanowił powołać Resort Kultury i Sztuki[1].
Ministrowie
- Wincenty Rzymowski (1944–1945)
- Edmund Zalewski (1945)
- Władysław Kowalski (1945–1947)
- Stefan Dybowski (1947–1952)
- Włodzimierz Sokorski (1952–1956)
- Karol Kuryluk (1956–1958)
- Tadeusz Galiński (1958–1964)
- Lucjan Motyka (1964–1971)
- Czesław Wiśniewski (p. o. 1971)
- Stanisław Wroński (1971–1974)
- Józef Tejchma (1974–1978)
- Janusz Wilhelmi (p. o. 1978)
- Jan Mietkowski (1978)
- Zygmunt Najdowski (1978–1980)
- Józef Tejchma (1980–1982)
- Kazimierz Żygulski (1982–1986)
- Aleksander Krawczuk (1986–1989)
- Izabela Cywińska (1989–1991)
- Marek Rostworowski (1991)
- Andrzej Siciński (1991–1992)
- Piotr Łukasiewicz (p. o. 1992–1993)
- Jerzy Góral (1993)
- Kazimierz Dejmek (1993–1996)
- Zdzisław Podkański (1996–1997)
Zakres działania resortu z 1944
- piecza na twórczością oraz sztuką odtwórczą w dziedzinie literatury, teatru, muzyki, choreografii, sztuk plastycznych i zdobniczych, fotografiki, cyrku,
- krzewienie kultury i sztuki w kraju ;
- propaganda polskiej kultury i sztuki za granicą,
- piecza nad muzeami i ich zakładanie oraz ochrona zabytków,
- szkolnictwo artystyczne. Resort kultury i Sztuki dzielił się na następujące wydziały:
- ogólny,
- szkolnictwa artystycznego,
- teatralny,
- muzyczny,
- sztuk plastycznych,
- muzeów i konserwacji zabytków,
- literatury,
- fotografiki
- estrady i cyrku (referat),
- radia, kina i płyt. (referat).
W grudniu 1944 r. powołano Rząd Tymczasowy PR w ramach którego kierownik Resortu Kultury i Sztuki uzyskał rangę Ministra Kultury i Sztuki.
Zakres działania urzędu z 1961
Na podstawie ustawy z 1961 r. o zakresie działania Ministra Kultury i Sztuki ustanowiono urząd[2].
Zakres działania Ministra Kultury i Sztuki obejmował sprawy:
- realizowania państwowej polityki kulturalnej oraz koordynowania działalności urzędów, instytucji państwowych, społecznych i gospodarczych w tej dziedzinie,
- twórczości artystycznej i opieki nad twórcami oraz popieranie społecznej działalności artystycznej,
- bibliotek i czytelnictwa, muzeów i ochrony zabytków,
- kształcenia artystycznego oraz studiów kulturalno-oświatowych,
- przedsiębiorstw i instytucji: artystycznych i widowiskowych, wydawnictwa, księgarskich,
- nagrań fonograficznych, produkcji, rozpowszechniania i wyświetlania filmów oraz produkcji przemysłowej przedsiębiorstw resortu dla potrzeb kinematografii, produkcji instrumentów muzycznych i płyt gramofonowych,
- przemysłu fonograficznego,
- współpracy z zagranica w dziedzinie kultury i sztuki w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych,
- udzielanie na podstawie szczegółowych przepisów zezwoleń na prowadzenie działalności w dziedzinie objętych zakresem działania Ministerstwa Kultury i Sztuki.
Zakres działania urzędu z 1982 r.
Na podstawie ustawy z 1982 r. o urzędzie Ministra Kultury i Sztuki powołano urząd[3].
Celem działalności urzędu było:
- stwarzanie warunków dla rozwoju wszystkich dziedzin kultury narodowej,
- zapewnienie powszechnego i demokratycznego uczestnictwa społeczeństwa w życiu kulturalnym,
- ochrony dóbr kultury oraz tradycji i dziedzictwa narodowego,
- upowszechnianie humanistycznych wartości kultury narodowej i światowej,
- dbanie o właściwe miejsce kultury w życiu narodu i w rozwoju społeczno-gospodarczym socjalistycznego Państwa.
Do zakresu działania urzędu należały sprawy:
- określania kierunków polityki kulturalnej i sposobów jej realizacji,
- popierania twórczości artystycznej i literackiej, - popierania twórczości artystycznej i literackiej,
- plastyki i wystaw artystycznych,
- kinematografii,
- wydawnictw, księgarstwa, bibliotek i czytelnictwa,
- przemysłu poligraficznego, muzycznego i fonograficznego,
- tworzenia warunków do upowszechniania twórczości oraz ochrony praw twórców i artystów wykonawców,
- tworzenia warunków rozwoju placówek upowszechniania kultury,
- rozwoju społecznego ruchu kulturalnego i artystycznego,
- ochrony dóbr kultury, muzealnictwa oraz kultury ludowej i rękodzieła artystycznego,
- szkolnictwa artystycznego i kształcenia w dziedzinie kultury i sztuki,
- edukacji kulturalnej dzieci i młodzieży, w porozumieniu z Ministerstwem Oświaty i Wychowania,
- upowszechniania kultury polskiej za granicą oraz współpracy z zagranicą w dziedzinie kultury i sztuki w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych.
Zniesienie urzędu
Na podstawie ustawy z 1997 r. o działach administracji rządowej, określono zakres działów administracji rządowej oraz właściwości ministra kierującego danym działem. W ramach klasyfikacji administracji rządowej ustanowiono dział kultura, obejmujący sprawy działalności kulturalnej, w tym mecenatu państwowego nad działalnością kulturalną[4].
Na podstawie rozporządzenie Rady Ministrów z 1999 r. w sprawie utworzenia Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego ustanowiono nowy resort[5].
Przypisy
- ↑ Dekret Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 15 września 1944 r. o zakresie działania i organizacji Resortu Kultury i Sztuki. Dz.U. z 1944 r. nr 5, poz. 25
- ↑ Ustawa z dnia 16 lutego 1961 r. o zakresie działania Ministra Kultury i Sztuki. Dz.U. z 1961 r. nr 10, poz. 53
- ↑ Ustawa z dnia 4 maja 1982 r. o urzędzie Ministra Kultury i Sztuki. Dz.U. z 1982 r. nr 14, poz. 112
- ↑ Ustawa z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji rządowej. Dz.U. z 1997 r. nr 141, poz. 943
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 26 października 1999 r. w sprawie utworzenia Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Dz.U. z 1999 r. nr 91, poz. 1014
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).