Ministerstwo Przemysłu Drzewnego i Papierniczego
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia | 17 listopada 1952 |
| Data likwidacji | 11 listopada 1956 |
| Siedziba |
Ministerstwo Przemysłu Drzewnego i Papierniczego – polskie ministerstwo istniejące w latach 1952–1956, do którego należały sprawy przemysłów opartych na surowcu drzewnym. Minister był członkiem Rady Ministrów.
Ustanowienie
Na podstawie dekretu z 1952 r. Rada Ministrów utworzyła urząd Ministra Przemysłu Drzewnego i Papierniczego[1].
Ministrowie
W latach 1952–1956 był vacat na stanowisku ministra, dlatego kierownikiem był podsekretarz stanu (wiceminister) Jerzy Knapik.
Zakres działania
Do zakresu urzędu Ministra Przemysłu Drzewnego i Papierniczego należały sprawy[2]:
- przemysłu wyrobów drzewnych;
- przemysłu sklejek;
- przemysłu meblarskiego;
- przemysłu zapałczanego;
- przemysłu papierniczego;
- przemysłu materiałów biurowych.
Sprawy należące dotychczas do zakresu działania ministrów: Przemysłu Lekkiego, Przemysłu Chemicznego, Leśnictwa oraz Handlu Wewnętrznego przeszły do zakresu działania urzędu Ministra Przemysłu Drzewnego i Papiernictwa.
Likwidacja
Na podstawie dekretu 1956 r. o utworzeniu urzędu Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego powstał nowy urząd w miejsce zniesionego urzędu Ministra Leśnictwa oraz urzędu Ministra Przemysłu Drzewnego i Papierniczego[3].
Przypisy
- ↑ Dekret z dnia 17 listopada 1952 r. o utworzeniu urzędu Ministra Przemysłu Materiałów Budowlanych oraz urzędu Ministra Przemysłu Drzewnego i Papierniczego. Dz.U. z 1952 r. nr 45, poz. 304
- ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 listopada 1952 r. w sprawie zakresu działania Ministra Przemysłu Materiałów Budowlanych oraz Ministra Przemysłu Drzewnego i Papierniczego. Dz.U. z 1952 r. nr 45, poz. 305
- ↑ Dekret z dnia 11 lipca 1956 r. o utworzeniu urzędu Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego. Dz.U. z 1956 r. nr 30, poz. 139
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).