Ministerstwo Rynku Wewnętrznego

Ministerstwo Rynku Wewnętrznego
Państwo

 PRL

Data utworzenia

23 października 1987

Data likwidacji

28 czerwca 1991

Siedziba

Warszawa

brak współrzędnych

Ministerstwo Rynku Wewnętrznego – polskie ministerstwo istniejące w latach 1987–1991, powołane z zadaniem działania w obszarze; polityki spożycia, modelu konsumpcji i wspierania drobnej wytwórczości. Minister był członkiem Rady Ministrów.

Ustanowienie urzędu

Na podstawie ustawy z 1987 r. o utworzeniu urzędu Ministra Rynku Wewnętrznego ustanowiono nowy urząd w miejsce zniesionego urzędu Ministerstwa Handlu Wewnętrznego i Usług[1].

Ministrowie

Zakres działania urzędu

Do zadań Ministra Rynku Wewnętrznego należała; realizacja polityki państwa w zakresie funkcjonowania rynku wewnętrznego w stosunku do wszystkich podmiotów gospodarczych, niezależnie od formy własności, a w szczególności:

  • opracowywanie założeń polityki gospodarczej w dziedzinie rynku wewnętrznego,
  • tworzenie warunków do równoważenia podaży i popytu na rynku wewnętrznym,
  • analizowanie i prognozowanie popytu konsumpcyjnego i produkcyjnego na surowce, materiały, towary i usługi,
  • analizowanie i programowanie modelu konsumpcji,
  • współudział w programowaniu zużycia surowców, materiałów i towarów na potrzeby produkcji i świadczenia usług,
  • współdziałanie w opracowywaniu bilansów objętych narodowymi planami społeczno-gospodarczymi i centralnymi planami rocznymi oraz w pozostałym zakresie opracowywanie bilansów towarów i usług o podstawowym znaczeniu dla gospodarki narodowej,
  • współdziałanie w programowaniu zmian strukturalnych produkcji przemysłowej oraz inicjowanie przedsięwzięć gospodarczych zmierzających do zwiększenia podaży towarów i usług,
  • programowanie, organizowanie i nadzorowanie realizacji zamówień rządowych na materiały, towary i usługi,
  • określanie poziomu i struktury rezerw celowych oraz dysponowanie nimi,
  • współdziałanie w kształtowaniu narzędzi oddziaływania na rozmiary i strukturę popytu, w tym współdziałanie w kształtowaniu polityki cenowej,
  • wspieranie rozwoju drobnej wytwórczości,
  • tworzenie warunków do sprawnego funkcjonowania i organizacji handlu wewnętrznego i usług,
  • analizowanie i programowanie rozwoju handlu wewnętrznego i usług,
  • współdziałanie w kształtowaniu systemów ekonomiczno-finansowych jednostek gospodarczych reprezentujących różne formy własności, prowadzących działalność w zakresie handlu wewnętrznego i usług,
  • programowanie wielkości i struktury zapasów na potrzeby handlu,
  • ustalanie zasad obrotu deficytowymi surowcami, materiałami i towarami oraz współudział w ustalaniu zasad obrotu deficytowymi paliwami,
  • organizowanie systemu i zapewnienie warunków do przepływu informacji naukowo-technicznej i ekonomicznej w zakresie handlu i usług między jednostkami handlowymi, dostawcami i odbiorcami,
  • inicjowanie i podejmowanie działań organizacyjnych, ekonomicznych i prawnych sprzyjających konkurencji na rynku oraz współdziałanie w prowadzeniu polityki antymonopolowej,
  • inicjowanie i programowanie form organizacyjnych prowadzenia działalności handlowej i usługowej,
  • inicjowanie i rozszerzanie podaży poprzez wymianę towarową z zagranicą,
  • tworzenie i inicjowanie tworzenia przedsiębiorstw państwowych, zakładanie i inicjowanie zakładania spółek oraz występowanie z inicjatywą tworzenia jednostek drobnej wytwórczości, a także innych jednostek organizacyjnych,
  • kształtowanie zasad i realizacja polityki doboru, szkolenia i doskonalenia kadr kierowniczych,
  • podejmowanie działań w celu podnoszenia jakości towarów i usług przeznaczonych na rynek oraz zapewnianie ochrony praw nabywców,
  • współudział w ustalaniu i weryfikowaniu norm jakościowych na towary, materiały i surowce,
  • ustalanie wykazu towarów objętych gwarancją producenta oraz szczegółowych warunków gwarancyjnych,
  • tworzenie warunków do sprawnego funkcjonowania odbioru jakościowego w handlu,
  • współdziałanie z organizacjami konsumenckimi i producentów w zakresie poprawy funkcjonowania handlu i usług oraz realizacji uprawnień konsumentów,
  • wnioskowanie w sprawach oznaczania towarów państwowymi znakami jakości,
  • określanie warunków świadczenia usług, w tym usług gastronomicznych, a także klasyfikacji obiektów gastronomicznych,
  • wykonywanie zadań w zakresie obronności i bezpieczeństwa państwa oraz innych zadań określonych w odrębnych przepisach, w tym w zakresie gospodarki rezerwami państwowymi oraz gospodarki magazynowej.

Nadane uprawnienia urzędowi

Minister Rynku Wewnętrznego wydawał:

  • zakazy wprowadzania do obrotu towarów, materiałów i surowców nie odpowiadających obowiązującym normom,
  • zakazy zakupu przez jednostki handlu wewnętrznego towarów o nieodpowiedniej jakości.

Zniesienie urzędu

Na podstawie ustawy z 1991 r. o utworzeniu urzędu Ministra Przemysłu i Handlu zniesiono urząd Ministra Rynku Wewnętrznego[2].

Przypisy

  1. Ustawa z dnia 23 października 1987 r. o utworzeniu urzędu Ministra Rynku Wewnętrznego. Dz.U. z 1987 r. nr 33, poz. 177
  2. Ustawa z dnia 28 czerwca 1991 r. o utworzeniu Urzędu Ministra Przemysłu i Handlu. Dz.U. z 1991 r. nr 66, poz. 286

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).