Ministerstwo Sportu i Turystyki (Polska)

Ministerstwo Sportu i Turystyki

Pałac Blanka – siedziba Ministerstwa Sportu
Państwo	Polska
Data utworzenia	1 września 2005[a]
Minister	Kamil Bortniczuk
Sekretarz Stanu	Arkadiusz Czartoryski Andrzej Gut-Mostowy Anna Krupka Jacek Osuch
Adres
ul. Senatorska 14 00-082 Warszawa
brak współrzędnych
Strona internetowa

Ministerstwo Sportu i Turystyki (MSiT) – polskie ministerstwo obsługujące ministra właściwego do spraw dwóch działów administracji rządowej: kultura fizyczna oraz turystyka istniejącej w latach 2005–2021 i od 26 października 2021.

W zakres spraw zaliczanych do działu kultura fizyczna, zgodnie z ustawą z dnia 4 września 1997 o działach administracji rządowej (Dz.U. z 2022 r. poz. 1613), wchodzą: kultura fizyczna, rekreacja i rehabilitacja ruchowa, sport dzieci i młodzieży, sport kwalifikowany oraz sport osób niepełnosprawnych. Do głównych zadań ministra należą rozwój sportu powszechnego i wyczynowego oraz nadzór nad wszystkimi związkami sportowymi. Rozporządzeniem Rady Ministrów z 27 października 2021 przekształcono ministerstwo poprzez włączenie do niego z Ministerstwa Rozwoju i Technologii komórek organizacyjnych obsługujących dział administracji rządowej turystyka i pracowników obsługujących ten dział z mocą od 26 października 2021^[1].

Siedziba ministerstwa znajduje się w pałacu Blanka przy ul. Senatorskiej 14 w Warszawie.

Kierownictwo

• Kamil Bortniczuk (Partia Republikańska) – minister sportu i turystyki od 26 października 2021
• Andrzej Gut-Mostowy (Stowarzyszenie „OdNowa RP”) – sekretarz stanu, pełnomocnik Prezesa Rady Ministrów ds. promocji polskiej marki od 29 października 2021
• Anna Krupka (PiS) – sekretarz stanu od 27 października 2021
• Jacek Osuch (PiS) – sekretarz stanu, pełnomocnik Rządu ds. infrastruktury sportowej od 27 października 2021
• Arkadiusz Czartoryski (Partia Republikańska) – sekretarz stanu, pełnomocnik Rządu ds. rozwoju sportu dzieci i młodzieży od 27 lipca 2022
• Marek Redźko – dyrektor generalny od 27 października 2021

Struktura organizacyjna

W skład ministerstwa wchodzi Gabinet Polityczny Ministra oraz następujące jednostki organizacyjne:

• Departament Ekonomiczno-Finansowy
• Departament Igrzysk Europejskich 2023
• Departament Infrastruktury Sportowej
• Departament Kontroli
• Departament Nowych Technologii w Sporcie i Informatyki
• Departament Prawny
• Departament Sportu dla Wszystkich
• Departament Sportu Wyczynowego
• Departament Turystyki
• Departament Współpracy Międzynarodowej
• Biuro Dyrektora Generalnego
• Biuro Komunikacji
• Biuro Ministra.

Historia

Pierwszym w Polsce organem publicznym związanym ze sportem była Naczelna Rada Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, utworzona przy Ministerstwie Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego rozporządzeniem Rady Ministrów z 25 kwietnia 1925 (Dz.U. z 1925 r. nr 45, poz. 314). Organ ten zlikwidowano 28 stycznia 1927, tworząc tego samego dnia w jego miejsce Państwowy Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego^[2], który miał za zadanie koordynować działalność urzędów państwowych i organizacji społecznych w zakresie podnoszenia kultury fizycznej oraz przysposobienia wojskowego i podlegał Ministerstwu Spraw Wojskowych. Dyrektorami Urzędu byli Juliusz Ulrych (1927–1929), Władysław Kiliński (1929–1935), Józef Olszyna-Wilczyński (1935–1937) oraz Kazimierz Sawicki (1938–1939). Ministerstwo Wyznań i Oświecenia w tym czasie również zajmowało się kwestią wychowania fizycznego w szkołach.

Dekretem z 16 stycznia 1946 PUWFiPW został utworzony na nowo (Dz.U. z 1946 r. nr 3, poz. 25). Kierował nim Tadeusz Kuchar^[3], który od lutego 1948 szefował powołanemu w miejsce PUWFiPW Głównemu Urzędowi Kultury Fizycznej. Od grudnia 1949 centralnym organem administracji państwowej ds. sportu był Główny Komitet Kultury Fizycznej, zajmujący się kulturą fizyczną, sportem i turystyką. Kierowali nim kolejno Lucjan Motyka (w latach 1949–1950 jako dyrektor, w latach 1950–1951 jako przewodniczący), Józef Faruga (1951–1952) i Włodzimierz Reczek (1952–1960)^[4]. Nadzorowany przez Prezesa Rady Ministrów GKKF w 1960 został przemianowany na Główny Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki (przewodzili mu w latach 1960–1973 Reczek i w latach 1973–1978 Bolesław Kapitan).

W 1973 utworzono Polską Federację Sportu, którą do likwidacji w 1978 kierował Marian Renke^[3], a której GKKFiT przekazał część swoich zadań. Statutowym celem organizacji był rozwój sportu kwalifikowanego. W 1978 z zakresu działań Komitetu wyłączono turystykę, a w jej miejsce wpisano sport. GKKFiT podzielony został na Główny Komitet Kultury Fizycznej i Sportu (z Renkem jako przewodniczącym) oraz na Główny Komitet Turystyki. W 1985 obie struktury ponownie połączono w Główny Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki, którym do 1987 kierował Kapitan. W latach 1987–1990 urząd funkcjonował pod szyldem Komitetu do Spraw Młodzieży i Kultury Fizycznej, a przewodniczył mu Aleksander Kwaśniewski (w latach 1985–1989 równolegle pełnił urząd ministra-członka Rady Ministrów). Po rezygnacji Kwaśniewskiego od 18 czerwca 1990 p.o. przewodniczącego Komitetu był Zygmunt Lenkiewicz^[5]. W 1991 powstał Urząd Kultury Fizycznej i Turystyki (szefowali mu kolejno Zygmunt Lenkiewicz, Michał Bidas, Zygmunt Zalewski, Marek Paszucha, od 1993 do 1997 Stanisław Stefan Paszczyk i w latach 1997–2000 Jacek Dębski). Po kolejnych reorganizacjach, 20 stycznia 2000 utworzony został Urząd Kultury Fizycznej i Sportu (przewodniczącymi byli w 2000 Dębski, po nim do 2001 Mieczysław Nowicki, którego zastąpił Adam Giersz). Urząd działał do 30 czerwca 2002.

Już wcześniej rozwiązywanie zagadnień z zakresu kultury fizycznej w społeczeństwie przeniesiono do Ministerstwa Edukacji Narodowej i Sportu pod kierownictwem Krystyny Łybackiej. W rzeczywistości jednak władztwo nad sportem, zwłaszcza wyczynowym, przejęła utworzona wówczas Polska Konfederacja Sportu. Jej pierwszym prezesem został Giersz (pełnił tę funkcję do końca roku), którego w styczniu 2003 zastąpił Andrzej Kraśnicki^[6].

W lipcu 2005 rozwiązano PKS, wyłączono sport z zakresu obowiązków resortu edukacji i utworzono Ministerstwo Sportu (działało od 1 września 2005, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 23 sierpnia 2005 w sprawie utworzenia Ministerstwa Sportu). Pracownicy Polskiej Konfederacji Sportu z dniem wejścia w życie ustawy o sporcie kwalifikowanym z 29 lipca 2005 stali się pracownikami urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw kultury fizycznej i sportu.

23 lipca 2007 włączono do zakresu działań resortu dział turystyki (którym poprzednio zajmowało się Ministerstwo Gospodarki) i odtąd funkcjonował on jako Ministerstwo Sportu i Turystyki.

19 listopada 2019 z mocą obowiązującą od dnia 15 listopada 2019 weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 19 listopada 2019 r. w sprawie utworzenia Ministerstwa Sportu^[7], natomiast dział turystyka oraz pracowników obsługujących sprawy tego działu zostały rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 19 listopada 2019 r. w sprawie utworzenia Ministerstwa Rozwoju włączone w kompetencje Ministerstwa Rozwoju^[8]. 1 marca 2021 weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 lutego 2021 r. w sprawie zniesienia Ministerstwa Sportu, które z dniem wejścia w życie zlikwidowało Ministerstwo Sportu^[9]. 26 października 2021 Ministerstwo Sportu weszło w życie rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 25 października 2021 r. w sprawie utworzenia Ministerstwa Sportu^[10]. Tego samego dnia Prezydent Andrzej Duda powołał Kamila Bortniczuka na urząd ministra sportu i turystyki^[11]. Rozporządzeniem Rady Ministrów z 27 października 2021 przekształcono Ministerstwo Sportu w Ministerstwo Sportu i Turystyki poprzez włączenie do niego z Ministerstwa Rozwoju i Technologii komórek organizacyjnych obsługujących dział administracji rządowej turystyka i pracowników obsługujących ten dział z mocą od 26 października 2021^[1].

Lista ministrów

Lp.	Zdjęcie	Imię i nazwisko (partia polityczna)	Objęcie urzędu[b]	Złożenie urzędu[c]	Długość urzędowania	Rząd
Minister edukacji narodowej i sportu
1.		Krystyna Łybacka (SLD) (1946–2020)	19 X 2001	2 V 2004	926 dni	Rząd Leszka Millera
2.		Mirosław Sawicki (1946–2016)	2 V 2004	1 IX 2005	487 dni	Pierwszy rząd Marka Belki
						Drugi rząd Marka Belki
Minister sportu
3.		Marek Belka (ur. 1952)	1 IX 2005	31 X 2005	60 dni
4.		Tomasz Lipiec (ur. 1971)	31 X 2005	9 VII 2007	616 dni	Rząd Kazimierza Marcinkiewicza
						Rząd Jarosława Kaczyńskiego
Minister sportu i turystyki
5.		Elżbieta Jakubiak (ur. 1966)	23 VII 2007	16 XI 2007	116 dni
6.		Mirosław Drzewiecki (PO) (ur. 1956)	16 XI 2007	13 X 2009	697 dni	Pierwszy rząd Donalda Tuska
7.		Adam Giersz (ur. 1947)	14 X 2009	18 XI 2011	765 dni
8.	(c) Grzegorz Kornijów / oktaryna.pl, CC BY 2.5 pl	Joanna Mucha (PO) (ur. 1976)	18 XI 2011	27 XI 2013	740 dni	Drugi rząd Donalda Tuska
9.		Andrzej Biernat (PO) (ur. 1960)	27 XI 2013	15 VI 2015	565 dni
						Rząd Ewy Kopacz
10.		Adam Korol (ur. 1974)	16 VI 2015	16 XI 2015	153 dni
11.		Witold Bańka (PiS) (ur. 1984)	16 XI 2015	15 XI 2019	1461 dni	Rząd Beaty Szydło
						Pierwszy rząd Mateusza Morawieckiego
Minister sportu
12.		Mateusz Morawiecki (PiS) (ur. 1968)	15 XI 2019	5 XII 2019	20 dni	Drugi rząd Mateusza Morawieckiego
13.	(c) Gov.pl, CC BY 3.0 pl	Danuta Dmowska-Andrzejuk (ur. 1982)	5 XII 2019	6 X 2020	306 dni
Minister kultury, dziedzictwa narodowego i sportu
14.		Piotr Gliński (PiS) (ur. 1954)	6 X 2020	26 X 2021	385 dni
Minister sportu i turystyki
15.		Kamil Bortniczuk (Partia Republikańska) (ur. 1983)	26 X 2021	Obecny	424 dni	Drugi rząd Mateusza Morawieckiego

Zobacz też

• Ministerstwa w III Rzeczypospolitej
• Rząd Beaty Szydło
• Kalendarium rządu Beaty Szydło
• Centralny Ośrodek Sportu
• Główny Komitet Kultury Fizycznej
• Główny Komitet Kultury Fizycznej i Sportu

Uwagi

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Strona Ministerstwa Sportu i Turystyki