Minor (Jakucja)

Minor

Минор

Państwo	Rosja
Republika	Jakucja
Położenie na mapie Jakucji Minor
Położenie na mapie Rosji Minor
60°30′39,334″N 137°53′54,089″E/60,510926 137,898358

Minor (ros. Минор) – osiedle w Rosji, w Jakucji na obszarze ułusu ust'-majskiego^[1].

Historia

Osiedle Minor^[1][2] (Tadeusz Hoff używał nazwy Minora^[3]) powstała w pobliżu miejscowości Zwiozdoczka, oddzielone od niej wzniesieniem pokrytym tajgą^[4]. Została ulokowana w centrum śródgórskiej kotlinie, wznoszącej się w kierunku północno-wschodnim^[5]. W odległości około 50 km od osady została wyznaczona granica Jakucji z Dalekim Wschodem^[6]. Osada powstała na obszarze tzw. wiecznej zmarzliny^[7]. Przez jej środek przepływał potok^[8]. Na początku lat 40. w promieniu około 4-5 kilometrów od osady teren nie był zalesiony^[9].

Osada została założona osada robotnicza w latach 20. XX wieku z uwagi na odkryte tam spore pokłady złota^[10]. Podczas II wojny światowej Minora była miejscem zesłań deportowanych Polaków przez władze ZSRR^[6]. Według stanu z 1940 osada po części była już wyludniona z uwagi na wyeksploatowanie złóż złota, położone w tym rejonie zwykle na niewielkiej głębokości^[11]. Według relacji zesłanego tam wówczas Tadeusza Hoffa w osadzie panowały „warunki takie, że nikt z Rosjan przyjeżdżających wcześniej na zarobek – młodych zdrowych i silnych mężczyzn, a przy tym przywykłych do tych skrajnie trudnych warunków – nie wytrzymywał w nich dłużej niż rok, półtora”^[10]. W tym czasie na osiedle składały się małe drewniane domki, kilka większych domów i baraków w centrum^[8][6]. Poza tym funkcjonowały wtedy magazyny, sklepy, poczta, biura, posterunek milicji, świetlica, szpital^[8]. Na obrzeżach osady istniał cmentarz, położony na zboczu górskim^[12]. Najważniejszym i zarazem największym obiektem w osadzie była, położona kilkaset metrów od centrum w bliskości stromej góry, duża budowla, będąca kopalnią złota^[13]. Tam pracowano nad przemywaniem rudy w poszukiwaniu złota^[8]. Czyniono to zarówno z polecenia państwa, jak też prywatnie^[8]. Wydobywanie rudy z ziemi odbywało się w ciągu roku, zaś przemywanie wyłącznie latem z uwagi na potrzebę użycia wody^[8]. Brygady poszukiwawcze działały wtedy w rejonie eksploatacyjnym trestu „Dżugdżurzołoto”^[14].

Obecnie miejsce jest niezamieszkałe^[1]. Przepływa tam także potok o nazwie Minor^[15].

Przypisy

Bibliografia

• Tadeusz Hoff: Wspomnienia Sybiraka. Rzeszów: Libri Ressovienses, 1999, s. 1-236. ISBN 83-87799-03-3.