Minotaur 1

Minotaur 1

Rodzina rakiet nośnych Minotaur
Start rakiety Minotaur 1, 19 lipca 2000
Producent	Orbital Sciences Corporation, USAF
Koszt wystrzelenia	12,5 mln USD (kurs z 1999)
Data pierwszego startu	27 stycznia 2000
Data ostatniego startu	20 listopada 2013
Statystyki
Wszystkie starty	11
Udane starty	11 (100%)
Nieudane starty	0
Zdolność wynoszenia	580 kg na orbitę o wys. 185 km, nachyl. 28,5°; 335 kg na orbitę o wys. 741 km, nachyl. 98,6°, synchroniczną ze Słońcem
Siła ciągu przy starcie	720 kN
Wymiary
Długość	19,17 m
Średnica	1,67 m
Masa całkowita	36 200 kg
Stopnie rakiety
Stopień 1.	1 × Minuteman-1
Stopień 2.	1 × Minuteman 2-2
Stopień 3.	1 × Pegasus XL-2
Stopień 4.	1 × Pegasus-3

Minotaur 1 – amerykańska czteroczłonowa rakieta nośna do wynoszenia na orbitę małych satelitów. Produkowana przez firmę Orbital Sciences Corporation przy użyciu wycofanych rakiet balistycznych na paliwo stałe, Minuteman 2 (dwa pierwsze człony), i rakiet nośnych Pegasus XL (dwa ostatnie człony).

Poranny start Minotaura 1 z satelitą Tacsat 2, 16 grudnia 2006

Rakieta jest częścią projektu Orbital Suborbital Program. Powstała na zamówienie rządu USA, aby zagospodarować części z wycofywanych rakiet balistycznych i użyć ich do wynoszenia ładunków w kosmos. Orbital Sciences Corporation wygrało kontrakt na budowę nowej rakiety i usługi z nią związane we wrześniu 1997.

Rakieta może być wystrzeliwana z amerykańskich kosmodromów położonych w Kalifornii, na Florydzie, Alasce i wschodnim wybrzeżu USA.

Czwarty start Minotaura 1 został zapamiętany przez specjalistów i amatorów astronautyki dzięki spektakularnym efektom świetlnym^[1] wywołanym przez gazy wylotowe rakiety. Gazy znajdując się na różnych wysokościach były podświetlane przez promienie zachodzącego Słońca, co sprawiało, że miały różne kolory. Dodatkowo, wiejący wiatr rozwiewał gazy nadając im dziwne kształty. Kolorowe chmury gazów były widziane z całego południowego wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Lokalne władze odebrały mnóstwo telefonów od mieszkańców zaskoczonych i zaniepokojonych tym zjawiskiem.

Osłony balistyczne

Rakieta może być wyposażona w dwa rodzaje osłon balistycznych chroniących ładunek. Jej rodzaj określa maksymalne wymiary ładunku^[2].

Chronologia lotów

1. 27 stycznia 2000, 03:03 GMT; s/n 1; miejsce startu: kosmodrom Vandenberg (SLC8), USA
   Ładunek: JAWSAT, Falconsat 1, ASUSat 1, OCSE, OPAL; Uwagi: start udany
2. 19 lipca 2000, 20:09 GMT; s/n 2; miejsce startu: kosmodrom Vandenberg (SLC8), USA
   Ładunek: Sindri, Picosat 7, Picosat 8, MEMS 3, MEMS 4; Uwagi: start udany
3. 11 kwietnia 2005, 13:35 GMT; s/n 3; miejsce startu: kosmodrom Vandenberg (SLC8), USA
   Ładunek: XSS 11; Uwagi: start udany
4. 23 września 2005, 02:24 GMT; s/n 4; miejsce startu: kosmodrom Vandenberg (SLC8), USA
   Ładunek: Streak; Uwagi: start udany
5. 15 kwietnia 2006, 20:09 GMT; s/n 5; miejsce startu: kosmodrom Vandenberg (SLC8), USA
   Ładunek: FORMOSAT 3; Uwagi: start udany
6. 16 grudnia 2006, 12:00 GMT; s/n 6; miejsce startu: Mid-Atlantic Regional Spaceport, USA
   Ładunek: Tacsat 2, Genesat 1, 3×Cubesat; Uwagi: start udany
7. 24 kwietnia 2007, 06:48 GMT; s/n ?; miejsce startu: Mid-Atlantic Regional Spaceport, USA
   Ładunek: NFIRE; Uwagi: start udany
8. 19 maja 2009, 23:55 GMT; s/n ?; miejsce startu: Mid-Atlantic Regional Spaceport (LP-0B), USA
   Ładunek: TacSat 3. PharmaSat 1, Aerocube 3, HawkSat I, Polysat CP6; Uwagi: start udany
9. 6 lutego 2011, 12:26 GMT; s/n ?; miejsce startu: kosmodrom Vandenberg (SLC-8), USA
   Ładunek: NROL-66; Uwagi: start udany
10. 30 czerwca 2011, 03:09 GMT; s/n ?; miejsce startu: Mid-Atlantic Regional Spaceport (LP-0B), USA
    Ładunek: ORS-1; Uwagi: start udany
11. 20 listopada 2013, 01:15 GMT; s/n ?; miejsce startu: Mid-Atlantic Regional Spaceport (LP-0B), USA
    Ładunek: ORS 3, STPSat 3, ORSES, ORS Tech 1, ORS Tech 2, SENSE 1, SENSE 2, Firefly, Ho‘oponopono 2, STARE B (Horus), Prometheus 1, Prometheus 2, Prometheus 3, Prometheus 4, Prometheus 5, Prometheus 6, Prometheus 7, Prometheus 8, Black Knight 1, NPS-SCAT, COPPER, Trailblazer 1, SwampSat, CAPE 2, Vermont Lunar Cubesat, ChargerSat 1, DragonSat 1, KySat 2, TJ3Sat, PhoneSat v2.4; Uwagi: start udany

Przypisy

Bibliografia

• Rakiety Minotaur na stronie Orbital ATK (ang.)
• Mark Wade: Minotaur (ang.). W: Encyclopedia Astronautica [on-line]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].
• Jonathan McDowell: Launchlog (ang.). W: Jonathan's Space Home Page [on-line].

Linki zewnętrzne

• Przewodnik użytkownika rakiety Minotaur 1 - 90 stronicowy dokument szczegółowo opisujący rakietę (ang.)
• Gunter Krebs: Minotaur-1 (OSP-SLV) (ang.). W: Gunter's Space Page [on-line].