Minuskuł 238

Minuskuł 238
Data powstania

XI/XII

Rodzaj

Kodeks minuskułowy

Numer

238

Zawartość

cztery Ewangelie

Język

grecki

Rozmiary

31 x 22 cm

Typ tekstu

tekst bizantyński

Miejsce przechowywania

Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie

Minuskuł 238 (wedle numeracji Gregory-Aland), A145 (w numeracji von Sodena) – rękopis Nowego Testamentu, pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim. Datowany jest na wiek XI[1].

Opis rękopisu

Kodeks zawiera tekst czterech Ewangelii na 581 pergaminowych kartach (31 na 22 cm), w dwóch tomach (355 + 227). Tekst pisany jest w dwóch kolumnach na stronie, 24 linii w kolumnie. Część kart kodeku zaginęła[1].

Tekst podzielony został według Sekcji Ammoniusza, których numery umieszczono na lewym marginesie tekstu, wraz z odniesieniami do Kanonów Euzebiusza (pod numerami Sekcji Ammoniusza). Tablice κεφαλαια (spis treści) umieszczone zostały przed każdą Ewangelią[2].

Tekst kodeksu

Grecki tekst kodeksu przekazuje tekst bizantyński. Kurt Aland nie zaklasyfikował go do żadnej kategorii rękopisów Nowego Testamentu[3].

Tekst kodeksu nie był badany według tzw. Claremont Profile Method (trzy rozdziały w Ewangelii Łukasza 1; 10; 20)[4].

Historia

Kodeks datowany jest obecnie na wiek XI wiek lub XII[1]. W roku 1482 przechowywany był w Wielkiej Ławrze na górze Athos. Później w klasztorze Filotheu, następnie w klasztorze św. Dionizego. W roku 1655 został przewieziony do Moskwy na prośbę patriarchy Nikona[5].

Dwie pierwsze Ewangelie kodeksu zostały skolacjonowane przez Christian Frederick Matthaei. Druga część kodeksu, zawierająca Ewangelie Łukasza i Jana, została sprzedana bibliotece w Dreźnie[2]. Ta część kodeksu przechowywana była w "Sächsische Landesbibliothek" (A 100), do końca II wojny światowej. Badał ją Tregelles oraz Oscar von Gebhardt[2]. Po wojnie przewieziono z powrotem do Moskwy.

Obecnie pierwsza część kodeksu zawierająca Ewangelie Mateusza i Marka przechowywana jest w Państwowym Muzeum Historycznym, (V. 91, S. 47, 355 fol.), w Moskwie; druga część zawierająca Ewangelie Łukasza i Jana przechowywana jest w Archiwum Państwowym (F. 1607, No. 3,226 fol.) w Moskwie[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d Kurt Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments. Berlin, New York: Walter de Gruyter, 1994, s. 86. ISBN 3-11-011986-2. (niem.)Sprawdź autora:2.
  2. ↑ a b c Caspar René Gregory: Textkritik des Neuen Testaments, t. 1. Lipsk: 1900, s. 171. [dostęp 2010-08-14]. (niem.)
  3. ↑ Kurt Aland, Barbara Aland, Erroll F. Rhodes (tłum.): The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 139. (ang.)
  4. ↑ F. Wisse: The Profile Method for Classifying and Evaluating Manuscripts Evidence. Wm. Eerdmans, 1982, s. 57. (ang.)
  5. ↑ Frederick Henry Ambrose Scrivener, Edward Miller: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament, t. 1. London: George Bell & Sons, 1894, s. 223. (ang.)

Bibliografia

  • Kurt Treu, Die Griechischen Handschriften des Neuen Testaments in der UdSSR; eine systematische Auswertung des Texthandschriften in Leningrad, Moskau, Kiev, Odessa, Tbilisi und Erevan, T & U 90 (Berlin, 1966), pp. 276–277.
  • H. Gebhardt, Untersuchungen zu der Evangelienhandschrift 238, ZNW 7 (1906), 120-122.
  • Ch. F. Matthäi, Victor. Antioch. cat. in Me. (Moskau 1775).