Minuskuł 6

Minuskuł 6
Data powstania

XIII wiek

Rodzaj

Kodeks minuskułowy

Numer

6

Zawartość

Nowy Testament (bez Apokalipsy)

Język

grecki

Rozmiary

14,5 × 10,5 cm

Typ tekstu

bizantyński/mieszany

Kategoria

III/V

Miejsce przechowywania

Francuska Biblioteka Narodowa

Minuskuł 6 (wedle numeracji Gregory—Aland), δ 356 (von Soden)[1] – rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z XIII wieku[2]. Przechowywany jest w Paryżu.

Opis rękopisu

Kodeks zawiera tekst Nowego Testamentu (bez Apokalipsy), na 235 pergaminowych kartach (14,5 cm na 10,5 cm)[2].

Tekst rękopisu pisany jest jedną kolumną na stronę, 29-47 linijek w kolumnie[2]. Kształty liter są eleganckie[3]. Pismo jest bardzo niewielkie, wedle opinii Scrivenera dla czytania niektórych stron trzeba korzystać ze szkła powiększającego[4].

Tekst Ewangelii dzielony jest według κεφαλαια (rozdziały) oraz według Sekcji Ammoniusza, których numery umieszczono na marginesie. Sekcje Ammoniusza nie zostały opatrzone odniesieniami do Kanonów Euzebiusza. Tekst Ewangelii zawiera τιτλοι (tytuły). Ponadto przed każdą z Ewangelii umieszczone zostały listy κεφαλαια[4][3].

Zawiera Prolegomenę, synaksarion z liturgią Jana Chryzostoma oraz menologium[4].

Tekst

Grecki tekst Ewangelii reprezentuje mieszaną tradycję tekstualną. Aland tekst Listów zaklasyfikował do kategorii III; pozostałe księgi Nowego Testamentu (Ewangelie i Dzieje) kategorii V[5].

Według Scrivenera jego tekst jest bliski dla minuskułów 4, 5 oraz 75[4].

Historia

Paleograficznie datowany jest na wiek XIII[2]. Wykorzystany został przez Stefanusa w jego Editio Regia, w którym oznakowany został przy pomocy siglum ε'. Był badany przez Wettsteina, Griesbacha, oraz Scholza. Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Wettstein[6]. Scholz skolacjonował tekst Ewangelii Mateusza, Marka 1-4 i Jana 7-8[4].

Rękopis badał i opisał Paulin Martin[7].

Obecnie przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej (Gr. 112) w Paryżu[2].

Jest cytowany w krytycznych wydaniach greckiego Novum Testamentum Nestle-Alanda (NA26, NA27).

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Caspar René Gregory: Die griechischen Handschriften des Neuen Testament. Leipzig: J. C. Hinrichs'sche Buchhandlung, 1908, s. 48.
  2. ↑ a b c d e K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments, Walter de Gruyter, Berlin, New York 1994, p. 47.
  3. ↑ a b C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J. C. Hinrichs, 1900, s. 129.
  4. ↑ a b c d e F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 191.
  5. ↑ K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 129. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.)
  6. ↑ Johann Jakob Wettstein: Novum Testamentum Graecum editionis receptae cum lectionibus variantibus codicum manuscripts. T. 1. Amsterdam: Ex Officina Dommeriana, 1751, s. 46. [dostęp 2012-06-06]. (łac.)
  7. ↑ Jean-Pierre-Paul Martin, Description technique des manuscrits grecs, relatif au N. T., conservé dans les bibliothèques des Paris (Paris 1883), ss. -20.

Bibliografia

  • J. Neville Birdsall, A Study of Manuscript 1739 and its Relationship to MSS. 6, 424, 1908, and M, (unpublished Ph.D. dissertation, 1959).

Linki zewnętrzne

  • R. Waltz, Minuscule 6 Encyclopedia of Textual Criticism