Miory

Miory

Мёры

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Miorach
Herb Flaga
Państwo	Białoruś
Obwód	witebski
Wysokość	140 m n.p.m.
Populacja (2010) • liczba ludności	8100[1]
Nr kierunkowy	+375 2152
Kod pocztowy	211287
Położenie na mapie obwodu witebskiego Miory
Położenie na mapie Białorusi (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Miory
55°37′N 27°37′E/55,616667 27,616667
Strona internetowa
Portal Białoruś

Miory (biał. Мёры, Miory) – miasto na Białorusi, centrum administracyjne rejonu miorskiego obwodu witebskiego, 210 km od Witebska, 8,1 tys. mieszkańców (2010).

Prywatne miasto szlacheckie położone było w końcu XVIII wieku w powiecie brasławskim województwa wileńskiego^[2].

Historia

Miory to dawny ośrodek dóbr Ryłłów. W roku 1640 kupione zostały przez sędziego brasławskiego Sebastiana Światopełka Mirskiego. Światopełk Mirski w 1641 zbudował drewniany kościół katolicki. W wyniku II rozbioru Polski miejscowość została przyłączona do Rosji w składzie powiatu dziśnieńskiego guberni mińskiej (od 1842 roku w guberni wileńskiej). W XIX w. dobra podzielone zostały między Doboszyńskich, Puciatów, Reuttów i Klottów. Część Mirskich pozostawała w ich rękach do 1939 r. W okresie II Rzeczypospolitej Polskiej miejscowość była siedzibą gminy.

Miasto jest stolicą rejonu miorskiego, do 1954 należało do obwodu połockiego, w latach 1954–1960 do obw. mołodeczańskiego, a od 1960 do obw. witebskiego. W 1972 roku Miory otrzymały prawa miejskie.

Demografia

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 422 osoby, 46 było wyznania rzymskokatolickiego, 5 prawosławnego a 371 mojżeszowego. Jednocześnie 47 mieszkańców zadeklarowało polską, 371 żydowską a 4 inną przynależność narodową. Było tu 70 budynków mieszkalnych^[3]. W 1931 w 144 domach zamieszkiwało 730 osób^[4].

Religia

Cerkiew prawosławna

Miasto jest siedzibą dekanatu miorskiego (w eparchii połockiej i głębockiej) oraz należącej do niego parafii pw. Położenia Ryzy Matki Bożej. Cerkiew parafialną zbudowano w 1991 r.^[5]

Kościół rzymskokatolicki

Parafia

W latach 1905–1907 wybudowano nowy kościół Wniebowzięcia NMP z inicjatywy ks. Józefa Borodzicza. Kościół wybudowano z czerwonej cegły w stylu neogotyckim.

Od 1937 roku proboszczem w Miorach był ks. Franciszek Kuksewicz. 22 czerwca 1941 roku po aresztowaniu przez NKWD, został przewieziony do Berezwecza. Pod koniec czerwca 1941 został rozstrzelany za Dźwiną, w czasie ewakuacji więźniów z Berezwecza.

Kościół w Miorach od 1956 roku jest nieprzerwanie czynny.

Herb

Herb Mior został ustanowiony 20 stycznia 2006 roku rozporządzeniem prezydenta Białorusi nr 36^[6].

Urodzeni w Miorach

• Ambroży (Fiedukowicz) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, działający na Litwie^[7]

Galeria

Przypisy

Bibliografia

• Zenobia Alejun, Ziemio moja..., „Civitas Christiana”, Kętrzyn, 2007 (broszura)
• Zenobia Alejun, Żyli na Ziemi Wileńskiej, „Civitas Christiana”, Kętrzyn, 2007 (broszura, s. 50 – ks. Franciszek Kuksewicz)

Linki zewnętrzne

• ABC Miory i Ziemia Miorska Portal Edukacyjny (pol.)
• Kresy północno-wschodnie Miory. personal.inet.fi. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-02-02)]. (pol.).
• Miory, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 484 .