Miotacz ognia M2

Miotacz ognia M2
Miotacz ognia M2 w Virginia War Museum w Newport News
Państwo	Stany Zjednoczone
Rodzaj	Miotacz ognia
Historia
Produkcja	1944–1978
Dane techniczne
Masa
broni	28,1–32,7 kg
Inne
Zasięg skuteczny	22,9–36,5 m

Miotacz ognia M2 (ang. M2 flamethrower) – amerykański plecakowy miotacz ognia z okresu II wojny światowej i wojny koreańskiej będący następcą miotacza M1A1.

Miotacz M2 różnił się od swojego poprzednika nową wzbogaconą cieczą palną oraz nowym systemem zapłonu – wprowadzono system nabojowy, wykorzystując mechanizm działania rewolweru. Pozwalał on na oddanie sześciu strzałów o długości 8–9 sekund każdy, nim trzeba było załadować nowe naboje – był to system bardziej niezawodny niż zapłon elektryczny stosowany w M1A1. Zapas paliwa wynosił 18,2 litrów.

M2 użyto po raz pierwszy w lipcu 1944 na wyspie Guam w trakcie walk o archipelag Marianów pomiędzy Amerykanami i Japończykami. Pomimo skomplikowanej produkcji miotacza M2 (dopiero w marcu 1945 dostarczono oddziałom amerykańskim walczącym we Włoszech pierwsze miotacze) do końca II wojny światowej wyprodukowano 25 tysięcy sztuk.

Źródło

• II wojna światowa – encyklopedia uzbrojenia, Warszawa: Muza, 2000. ​ISBN 83-7200-646-6​.