Mirachowo (wieś w województwie pomorskim)
| Artykuł | 54°23′42″N 18°1′40″E |
|---|---|
| - błąd | 38 m |
| WD | 54°23'42.0"N, 18°1'40.1"E, 54°23'42.11"N, 18°1'38.60"E |
| - błąd | 14 m |
| Odległość | 0 m |
| wieś | |
.JPG) Dwór | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Sołectwo | Mirachowo |
| Liczba ludności (2005) | 913 |
| Strefa numeracyjna | 58 |
| Kod pocztowy | 83-329[1] |
| Tablice rejestracyjne | GKA |
| SIMC | 0163417 |
Położenie na mapie gminy Kartuzy _location_map.png "Mapa lokalizacyjna gminy Kartuzy") | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kartuskiego  | |
 54°23′42″N 18°01′40″E/54,395000 18,027778 | |
Mirachowo (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Mirochòwò, niem. Mirchau)[2][3] – wieś w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Kartuzy.
Wieś kaszubska, Pojezierza Kaszubskiego, granicząca z kompleksem Lasów Mirachowskich, położona na terenie Kaszubskiego Parku Krajobrazowego.
Mirachowo stanowi sołectwo, w którego skład wchodzi także miejscowość Strysza Buda (88 mieszkańców). W okolicach Mirachowa znajdują się rezerwaty przyrody Staniszewskie Zdroje, Kurze Grzędy, Jezioro Lubogoszcz, Leśne Oczko i Staniszewskie Błoto. Przebiega tędy również turystyczny 
Szlak Kaszubski.
W obszar wsi wchodzą także:
| Integralne części wsi Mirachowo[4][5] | ||
|---|---|---|
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
| 0163423 | Ameryka | część wsi |
| 0163430 | Cegielnia | część wsi |
| 0163452 | Mirachowo-Wybudowanie | część wsi |
| 0163469 | Palestyna | część wsi |
Historia
Pierwsze wzmianki o Mirachowie pochodzą z roku 1348[6]. W roku 1455 Król Polski Kazimierz Jagiellończyk oddał przejściowo zwierzchnictwo nad Mirachowem gdańszczanom prawem zastawu za wkład wojenny miasta w wojnie z Zakonem. W roku 1466 Mirachowo powróciło pod zwierzchnictwo królewskie.
W latach 1473–1772 Mirachowo było siedzibą polskiego starosty, sędziego królewskiego oraz miejscem lokalnych sejmików[6]. Powstał rynek z licznymi kamieniczkami[6]. Mirachowo zostaje spalone i doszczętnie zniszczone podczas potopu szwedzkiego w latach 1655–1660. Na pobliskim wzgórzu ("Wzgórze Świętopełka") znajdowało się miejsce straceń. Od końca XIX wieku, po przeniesieniu władz powiatowych do Kartuz, miasteczko straciło swoje znaczenie i zostało zdegradowane do rangi wsi[6].
Wieś królewska w starostwie mirachowskim w województwie pomorskim w II połowie XVI wieku[7].
W latach 1954–1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Mirachowo, po jej zniesieniu w gromadzie Sianowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego[8].
Zabytki
Według rejestru zabytków NID[9] na listę zabytków wpisane są:
- kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki parafialny pw. św. Jana Chrzciciela z 1862,[10]
- kaplica pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy z 1740,[11]
- dwór murowano-drewniany z końca XVIII w., stanowiący siedzibę byłego powiatu mirachowskiego.[12]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 786 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ "Polsko-Kaszubski Słownik Nazw Miejscowych i Fizjograficznych" pod. redakcją Andrzeja Chludzińskiego, Zrzeszenie Kaszubsko-Pomorskie, Gdańsk 2006 ISBN 978-83-87258-86-3
- ↑ wg dr F. Lorentza "Polskie i kaszubskie nazwy miejscowości na Pomorzu Kaszubskiem" (ISBN 83-60437-22-X) (ISBN 978-83-60437-22-3)
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
- ↑ a b c d Czesław Skonka, Śladami Józefa Wybickiego na Pomorzu, Gdańsk: Wydawn. Pomorskie, 1990, ISBN 83-85035-07-9, OCLC 255561552 [dostęp 2019-10-20].
- ↑ Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w. : rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 94.
- ↑ PPWK, Polska Rzeczpospolita Ludowa – mapa administracyjna.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 24 listopada 2022, s. 43 [dostęp 2017-02-04].
- ↑ nr rej.: A-1882 z 12.01.2012
- ↑ nr rej.: 357 z 20.02.1971
- ↑ nr rej.: 359 z 20.02.1971
Linki zewnętrzne
- Groty Mirachowskie. murki.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-10-09)].
- Mirachowo, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 488.
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Kolonie | |
| Część kolonii | |
| Kolonia wsi | |
| Osady | |
| Osady leśne | |
| Osady leśne wsi | |
| Części wsi |
|
Media użyte na tej stronie
Autor:
Mapa gminy Kartuzy, Polska
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Pomeranian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 54.92 N
- S: 53.40 N
- W: 16.65 E
- E: 19.75 E
Autor:
Mapa powiatu kartuskiego, Polska
Czerwony szlak turystyczny.
Autor: Gdaniec, Licencja: CC BY 3.0
Dworek w Mirachowie (zabytek nr rejestr. 519)