Miranda Otto

Miranda Lin Otto
Ilustracja
Miranda Otto (2012)
Data i miejsce urodzenia

15 grudnia 1967
Brisbane, Australia

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Peter O’Brien (od 2003)

Lata aktywności

od 1986

Miranda Otto (ur. 15 grudnia 1967 w Brisbane) – australijska aktorka.

Córka aktorskiej pary Barry’ego i Lindsay Otto, siostra Gracie Otto. Rozpoczęła karierę aktorską w 1986 roku, w wieku osiemnastu lat. Występowała w różnych filmach, zarówno niezależnych, jak i z wielkich wytwórni filmowych. Jej pierwszym ważnym filmem była Emma’s War, gdzie zagrała nastolatkę, która przenosi się w australijski busz w trakcie II wojny światowej[1].

Po dekadzie cenionych przez krytyków ról w australijskich filmach zyskała uwagę Hollywoodu, po pojawieniu się w rolach drugoplanowych w Cienkiej czerwonej linii i Co kryje prawda. Stała się powszechnie znana dzięki zagraniu postaci Éowiny w trylogii filmowej Władca Pierścieni Petera Jacksona.

Życiorys

Młodość

Otto wychowywała się w Newcastle i Brisbane, a krótko przebywała w Hongkongu, po rozwodzie rodziców w 1974 roku[2]. Spędzała weekendy i wakacje z ojcem w Sydney, a za jego sprawą zainteresowała się aktorstwem[3]. W latach dzieciństwa, z przyjaciółmi w wolnym czasie pisała scenariusze oraz projektowała kostiumy i latawce[4]. Otto wystąpiła w kilku sztukach w Nimrod Theatre, które zwróciły uwagę reżyser castingu, Faith Martin. Następnie, w 1986 roku, Otto otrzymała rolę w drugowojennym dramacie Emma’s War[3].

Chciała zostać baletnicą, ale została zmuszona do porzucenia tego pragnienia ze względu na umiarkowaną skoliozę[2]. Ukończyła National Institute of Dramatic Art w Sydney, w 1990 roku[5]. Przedtem pojawiła się w drobnych rolach filmowych, w Initiation (1987) i Trzynastym piętrze (1988)[6].

Początki kariery

Pierwsza rola filmowa Otto w 1991 roku (po ukończeniu studiów) w The Girl Who Came Late była przełomem, którym zwróciła na siebie uwagę australijskiego przemysłu filmowego i ogółu publiczności. W filmie, reżyserowanym przez Kathy Mueller, zagrała rolę młodej kobiety, Nell Tiscowitz, która może komunikować się z końmi. Jej postać przyniosła Otto pierwszą nominację Australian Film Institute dla „Najlepszej aktorki” w następnym roku[6].

Jej kolejna rola przyszła wraz z filmem The Last Days of Chez Nous, który przedstawiał złożone relacje między członkami australijskiej rodziny. Ten obraz zapewnił Otto jej drugą nominację Australian Film Institute, tym razem dla „Najlepszej aktorki drugoplanowej”. W 1993 wystąpiła z Noah Taylorem w prowokacyjnej komedii Nostradamus Kid, która została oparta na wspomnieniach Boba Ellisa z lat 60. Otto zaangażowała się w ten film, ponieważ była „zafascynowana tym okresem i ludźmi, którzy z niego się wywodzili”[7]. Mała rola w niezależnej produkcji Sex Is a Four Letter Word przyszła w 1995 roku[6].

W tym samym roku zaczęła wątpić w wybór kariery życiowej, kiedy nie dostała roli o którą starała się w castingu. Uciekła do swego domu w Newcastle na prawie rok, podczas którego malowała dom matki[5]. W 1996 roku reżyser Shirley Barrett obsadziła ją w roli nieśmiałej kelnerki w Love Serenade. Otto zagrała Dimity Hurley, samotną młodą kobietę, która konkuruje ze starszą siostrą Vicki-Ann o uwagę słynnego didżeja z Brisbane. W następnym roku wystąpiła w filmach The Well i Doing Time for Patsy Cline. Kiedy Otto otrzymała scenariusz pierwszego z nich, odmówiła przeczytania go, obawiając się, że nie otrzyma tej roli. Uważała, że nie może przekonywająco zagrać osiemnastoletniej Katheriny, mając w tym czasie lat trzydzieści[5]. W filmie, w reżyserii Samanthy Lang, zagrała nastolatkę uwikłaną w klaustrofobiczną relację z samotną, starszą kobietą. Obraz zebrał mieszane recenzje – krytyk Paul Fisher napisał, że występ Otto nie był „przekonywający”, „grała kolejną, szablonową postać, która mało ujawnia”, podczas gdy Louise Keller stwierdziła, że aktorka pokazała „swój dotychczas najlepszy występ sceniczny”[8]. Za ten film Otto otrzymała swoją trzecią nominację Australian Film Institute[6]. Później, w tym samym roku, zagrała z Richardem Roxburghiem w Marząc o Patsy Cline. Niskobudżetowy, australijski film wymagał od niej wykonania standardów muzyki country, zebrał również mieszane recenzje od krytyków[9].

Wkrótce po premierze obu tych filmów, magazyny i inne media zainteresowały się aktorką. W 1997 roku Otto zaczęła spotykać się z Roxburghiem, partnerem z Marząc o Patsy Cline. Ich związek uczynił ją regularnym tematem australijskich tabloidów i mediów, roli do której nieprzywykła[2].

Następnym projektem aktorki była romantyczna komedia Zagubione listy (1998). Był to pierwszy wspólny film Otto i jej ojca, który zagrał tam krótki epizod. In the Winter Dark, w reżyserii Jamesa Bogle’a, trafił do kin w tym samym roku. Otto wcieliła się tam w Ronnie, kobietę w ciąży, niedawno porzuconą przez chłopaka. Film był sukcesem w oczach krytyki, a aktorka po raz czwarty została nominowana do nagrody Australian Film Institute[6]. Mała rola w Cienkiej czerwonej linii doprowadziła do dalszych filmowych angaży poza Australią, takich jak we Włoszech, gdzie zagrała w niskobudżetowym filmie La volpe a tre zampe, wyprodukowanym w 2001 roku i nadanym w tamtejszej telewizji po raz pierwszy w marcu 2009[6].

Hollywood

Jej pierwszą hollywoodzką rolą, u boku Harrisona Forda i Michelle Pfeiffer, był thriller Co kryje prawda z 2000 roku. Zagrała Mary Feur, tajemniczą sąsiadkę. Obraz spotkał się z mieszanymi opiniami, ale był międzynarodowym sukcesem, zarabiając 291 milionów dolarów[10]. W 2001 roku wystąpiła jako przyrodnik w Wojnie plemników. Scenarzysta Charlie Kauffman, pod wrażeniem jej przesłuchania dwa lata wcześniej do jego filmu Być jak John Malkovich, zorganizował Otto próbę i spotkanie z reżyserem, Michelem Gondry’m[11]. Film był zarówno komercyjnym, jak i artystycznym rozczarowaniem[12]. Krytyk Jeffrey M. Anderson zganił francuski akcent aktorki i napisał, że „nie wydaje się łapać, co się wokół niej dzieje”[13]. W tym samym roku wystąpiła także w adaptacji The Way We Live Now Anthony’ego Trollope’a, produkcji BBC, w roli upartej Amerykanki z Południa, zdeterminowanej, by zmanipulować postać Cilliana Murphy’ego i nakłonić do ożenku z nią.

W 1999 roku Otto obsadzono jako Éowinę, wojowniczkę z Rohanu, w trylogii filmowej Władca Pierścieni. Reżyser Peter Jackson wybrał ją zaraz po obejrzeniu video przesłuchania, jakie nakręciła w Australii[14]. Dla tej roli aktorka spędziła sześć tygodni na nauce choreografii kaskaderów i jazdy konnej[15]. Postać Otto pojawiła się w części drugiej, Władcy Pierścieni: Dwóch wieżach w 2002 roku oraz w trzeciej, Władca Pierścieni: Powrocie króla, w następnym roku. Trylogia była sukcesem filmowym i finansowym, a trzecia część otrzymała Nagrodę Akademii dla „Najlepszego Filmu” w 2004 roku[16]. Występ Otto przyniósł jej nominację dla „Najlepszej Aktorki Drugoplanowej” od Academy of Science Fiction, Fantasy & Horror Films.

Otto na konwencie Ring Co w Fuldzie (2006)

Następnym projektem aktorki był australijski, telewizyjny miniserial Through My Eyes: The Lindy Chamberlain Story (2004). Obraz ten to dramat, który przedstawia losy kobiety skazanej (w 1982 roku) za zamordowanie córki, Azarii, w jednym z najbardziej nagłośnionych australijskich procesów o zabójstwo. Otto została zaangażowana w roli Chamberlain po tym jak jej mąż, Peter O’Brien, został obsadzony w roli oskarżyciela. Aktorka zwróciła uwagę na tę postać, ponieważ dawała jej „perspektywę poznania niekonwencjonalnego charakteru”[17]. W 2005 roku za tę rolę otrzymała nagrodę Logie Awards, w kategorii „Najlepsza aktorka w serialu dramatycznym”[6].

Reżyser Steven Spielberg, pod wrażeniem występu Otto we Władcy Pierścieni, skontaktował się z nią, by zapytać, czy zagrałaby obok Toma Cruise’a w wysokobudżetowym filmie science fiction Wojna światów (2005). Aktorka, wtedy w ciąży, sądziła, że będzie musiała odrzucić tę rolę, ale scenariusz został przerobiony, by jej dogodzić. Po narodzinach córki, rozpoczęła swoisty odpoczynek od filmów, aby skoncentrować się na macierzyństwie oraz występach teatralnych w Australii[1].

W 2007 roku zagrała Cricket Stewart, żonę popularnego reżysera, w telewizyjnym miniserialu Żona wstępna[6]. W tym samym roku wystąpiła w telewizyjnym serialu Kaszmirowa mafia. Wcieliła się tam w rolę Juliet Draper, kobiety sukcesu, która musi polegać na swoich przyjaciołach, by pogodzić wymagania kariery z rodziną w Nowym Jorku[18]. Otto zdecydowała się zagrać w tym serialu, bowiem wedle jej słów, „amerykańska telewizja jest w tej chwili tak interesująca, a szczególnie postacie kobiece są fantastyczne”, a ponadto „lubi pomysł prowadzenia postaci przez długi czas oraz rozwijanie jej”[19]. Kolejna seria została jednak odwołana w maju 2008 roku[20].

Teatr

W teatralnym debiucie wystąpiła w 1986 roku, w sztuce The Bitter Tears of Petra Von Kant, dla Sydney Theatre Company[21]. Trzy następne produkcje dla STC przyszły w końcu lat osiemdziesiątych i na początku dziewięćdziesiątych. W 2002 roku wróciła na scenę, grając Norę Helmer w Domu lalki, razem ze swym późniejszym mężem. Występ Otto przyniósł jej w 2003 nominację do Helpmann Award i MO Award dla „Najlepszej aktorki”[22].

Następną rolą teatralną był psychologiczny thriller Boy Gets Girl (2005), w którym zagrała Teresę, dziennikarkę z nowojorskiego magazynu. Zobowiązała się do udziału w projekcie, nim okazało się, że jest w ciąży. Reżyser Robyn Nevin przełożyła premierę z grudnia 2004 na wrzesień 2005, tak żeby Otto mogła wystąpić. W 2005 Nevin rozpoczęła przygotowania do sztuki specjalnie zleconej dla Otto[1].

Życie prywatne

1 stycznia 2003 roku Otto poślubiła aktora Petera O’Briena, po dwóch spotkaniach w trakcie spektaklu Dom lalki[23]. Mają jedno dziecko, córkę Darcey, która urodziła się 1 kwietnia 2005 roku. Od tego momentu Otto ograniczyła swoją pracę, by spędzać czas z rodziną w ich domu w Australii[2].

W wywiadzie z 2004 aktorka stwierdziła, że ma nadzieję, iż nigdy nie będzie tak sławna, jak australijska koleżanka po fachu, Nicole Kidman – „nie wiem, czy mogłabym kiedykolwiek sobie z tym poradzić”[24].

Filmografia

Filmografia[6]
RokTytuł produkcjiRolaUwagi
1986Emma’s WarEmma Grange
1987InitiationStevie
1988The Flying DoctorsAmy Brodieserial telewizyjny (sezon 3, odcinek 18)
1988A Country PracticeMillie Allcottserial telewizyjny (sezon 8, odcinki 7-10)
1988The 13th FloorRebecca
1991Hampton CourMelissaserial telewizyjny (sezon 1, odcinek 1)
1991The Girl Who Came LateNell Tiscowitznominacja Australian Film Institute w kategorii „Najlepsza aktorka w roli głównej”
1991Heroes II: The ReturnRoma Pagefilm telewizyjny
1992The Last Days of Chez NousAnnienominacja Australian Film Institute „Najlepsza aktorka w roli drugoplanowej”,
nominacja Film Critics Circle of Australia „Najlepsza aktorka w roli drugoplanowej”
1993The Nostradamus KidJennie O’Brien
1994G.P.Elizabeth Wigginsserial telewizyjny (sezon 6, odcinek 14)
1995Police RescueAmandaserial telewizyjny (sezon 4, odcinek 1)
1995Sex Is a Four Letter WordViv
1996Love SerenadeDimity Hurley
1997The WellKatherinenominacja Australian Film Institute „Najlepszy występ aktorki w roli głównej”,
nominacja Film Critics Circle of Australia „Najlepsza aktorka”
1997True Love and ChaosMimi
1997Doing Time for Patsy ClinePatsy Cline
1998Zagubione listyAlice Walshnominacja Film Critics Circle of Australia „Najlepsza aktorka”
1998In the Winter DarkRonnienominacja Australian Film Institute „Najlepszy występ aktorki w roli drugoplanowej”
1998Cienka czerwona liniaMarty Bellnagroda Satellite Awards „Wybitny występ obsady filmowej” (wyróżnienie zbiorowe)
1999The Jack BullCora Reddingfilm telewizyjny
2000KinAnna
2000Co kryje prawdaMary Feur
2001La volpe a tre zampeRuth
2001Wojna plemnikówGabrielle
2001The Way We Live Nowpani Hurtleminiserial telewizyjny
2002Doctor SleepClara Strother
2002Julia wraca do domuJulie Makowskynagroda Newport Beach Film Festival „Najlepsza aktorka”
2002Władca Pierścieni: Dwie wieżeÉowinanominacja Empire Award „Najlepsza aktorka”,
nagroda Phoenix Film Critics Society Award „Najlepsza obsada” (wyróżnienie zbiorowe),
nominacja Screen Actors Guild Award „Wybitny występ obsady filmowej” (wyróżnienie zbiorowe),
nominacja DVD Exclusive Awards „Najlepszy komentarz audio” (wyróżnienie zbiorowe)
2003Danny DeckchairGlenda Lake
2003Władca Pierścieni: Powrót królaÉowinanagroda Broadcast Film Critics Association Award „Najlepsza obsada” (wyróżnienie zbiorowe),
nagroda National Board of Review Award „Najlepsza obsada” (wyróżnienie zbiorowe),
nagroda Saturn „Najlepsza aktorka drugoplanowa
nominacja Phoenix Film Critics Society Award „Najlepsza obsada” (wyróżnienie zbiorowe),
nagroda Screen Actors Guild Award „Wybitny występ obsady filmowej” (wyróżnienie zbiorowe)
nominacja Utah Film Critics Association Awards „Najlepsza aktorka w roli drugoplanowej”
nagroda Online Film Critics Society Awards „Najlepsza obsada” (wyróżnienie zbiorowe)
2004W kryjówce mojego ojcaPenny
2004Through My Eyes: The Lindy Chamberlain StoryLindy Chamberlainminiserial telewizyjny,
nagroda Logie Award (Silver Logie) „Najbardziej wybitna aktorka w serialu”,
nominacja Australian Film Institute „Najlepsza aktorka w roli głównej w telewizji”
2004Lot FeniksaKelly Johnson
2005Wojna światówMary Ann Davis
2007Żona wstępnaCricket Stewartminiserial telewizyjny
2007Kaszmirowa mafiaJuliet Draperserial telewizyjny
2009Schadenfreudekelnerka
2009In Her Skinpani Barber
2009BlessedBianca
2009A MarriageAbby Gabrielfilm telewizyjny
2010South SolitaryMeredithnominacja Film Critics Circle of Australia „Najlepsza aktorka”
2011Locke & KeyNina Locke
2012Zagadki kryminalne panny FisherLydia Andrewsserial telewizyjny (sezon 1, odcinek 1)
2013Reaching for the MoonElizabeth Bishop
2013The TurningSherry
2014Ja, FrankensteinLeonora
2014EskortaTheoline Belknapp
2014RakeMaddy Deaneserial telewizyjny
2015HomelandAllison Carrserial TV
2015PowrótCharlotte
2018Kochanek idealnyprojektantka
2018Chilling Adventures of SabrinaZelda Spellmanserial TV

Przypisy

  1. a b c The Right Stage of Life. „The Sydney Morning Herald”, 26 November 2005. (ang.). 
  2. a b c d Claire Scobie. Balancing Act. „The Herald Sun”, 26 June 2005. 
  3. a b Catherine Keenan. Family Viewing. „The Sydney Morning Herald”, 1 October 2005. (ang.). 
  4. Sue Williams. Doing It Her Way. „The Australian Women’s Weekly”, June 2007. 
  5. a b c Amruta Slee. Miranda Otto Goes Off. „HQ Magazine”, September-October 1997. 
  6. a b c d e f g h i IMDb: Miranda Otto. [dostęp 2015-01-05]. (ang.).
  7. Matthew Bass. Miranda Otto Interview. „Cinema Papers”, October 1997. 
  8. Paul Fisher, Louise Keller: The Well Reviews. [dostęp 2015-01-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-13)]. (ang.).
  9. Doing Time for Patsy Cline. [dostęp 2015-01-05]. (ang.).
  10. Box Office Mojo: What Lies Beneath. [dostęp 2015-01-05]. (ang.).
  11. B. Jude Landry. Have Talent, Will Travel. „Venice: L.A.'s Arts and Entertainment Magazine”, April 2002. 
  12. Box Office Mojo: Human Nature. [dostęp 2015-01-05]. (ang.).
  13. Jeffrey M Anderson: To Err Is 'Human. [dostęp 2015-01-05]. (ang.).
  14. Ian Nathan. Meet Éowyn, Tolkien’s Ballsiest Lady. „Empire Magazine”, January 2003. 
  15. Emerging Eowyn: Heavy Burdens and Slashing Swords. [dostęp 2015-01-05]. (ang.).
  16. BBC News: Rings scores Oscars clean sweep. [dostęp 2015-01-05]. (ang.).
  17. Debi Enker. Through Their Eyes. „The Age”, 18 November 2004. (ang.). 
  18. Nellie Andreeva. Three Pilots Using ‘Sex’ Guide. „The Hollywood Reporter”, 9 January 2007. 
  19. Amy Amatangelo. TV Insider: Miranda Otto. „Boston Herald”, 12 January 2008. 
  20. TV Series Finale: Cashmere Mafia and Miss Guided: ABC Cancels Two More. [dostęp 2015-01-05]. (ang.).
  21. Cast Biographies (InMyFathersDen.com). [dostęp 2015-01-07]. (ang.).
  22. Miranda Otto CV. [dostęp 2015-01-05]. (ang.).
  23. Miranda Otto biography. [dostęp 2015-01-05]. (ang.).
  24. The Lord Of The Rings Star Miranda Otto Hopes She’ll Never Be as Famous as Fellow Aussie Nicole Kidman. „Now Magazine”, January 2004. 

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Miranda Otto.jpg
Autor: Diane Krauss (DianeAnna), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Australian actress Miranda Otto at the Lord of the Rings-Convention Ring*Con 2006 in Fulda, Germany.
Miranda Otto 2, 2012.jpg
Autor: Eva Rinaldi , Licencja: CC BY-SA 2.0
Miranda Otto at the InStyle Women Of Style Awards: Red Carpet 2012.