|
|
 |
| Nazewnictwo |
|---|
| | Nomenklatura systematyczna (IUPAC) | 7-metylo-3-metyleno-1,6-oktadien | | Inne nazwy i oznaczenia | | β-myrcen, myrcen |
|
| Ogólne informacje |
| Wzór sumaryczny | C10H16 |
| Masa molowa | 136,23 g/mol |
| Wygląd | oleista ciecz o przyjemnym zapachu[1] |
| Identyfikacja |
| Numer CAS | 123-35-3 |
| PubChem | 31253 |
| InChI |
|---|
InChI=1S/C10H16/c1-5-10(4)8-6-7-9(2)3/h5,7H,1,4,6,8H2,2-3H3 | UAHWPYUMFXYFJY-UHFFFAOYSA-N |
|
|
|
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Mircen (β-myrcen) – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodórów nienasyconych pochodzenia naturalnego, należący do monoterpenów i stanowi składnik wielu olejków eterycznych. Posiada silne własności zapachowe.
Występuje często u roślin takich jak sosna, kminek, wawrzyn, koper, konopie, szałwia, estragon, imbir. Jest też feromonem kornika drukarza. Jest słabo rozpuszczalny w wodzie, ale za to dobrze w etanolu, chloroformie i eterze. Udało się go po raz pierwszy zsyntetyzować w 1965 w wyniku pirolizy α-pinenu.
Jako czysta substancja jest wykorzystywany w przemyśle perfumeryjnym i farmaceutycznym. Jest też surowcem do produkcji takich substancji jak mentol, cytral, cytronelol, cytronelal, geraniol i nerol.
α-Myrcen (2-metylo-3-metyleno-1,6-oktadien) jest syntetycznie otrzymywanym izomerem o niewielkim znaczniu, niewystępującym w przyrodzie[3].
Przypisy
- ↑ a b c d Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
- ↑ a b c Myrcen, Merck Chemdat
- ↑ ArnoA. Behr ArnoA., LeifL. Johnen LeifL., Myrcene as a Natural Base Chemical in Sustainable Chemistry: A Critical Review, „ChemSusChem”, 2 (12), 2009, s. 1072–1095, DOI: 10.1002/cssc.200900186, ISSN 1864-5631 [dostęp 2020-10-28] .
