Mirella Mierzejewska

Mirella Mierzejewska
Data i miejsce urodzenia

9 grudnia 1963
Szczecin

Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1981–1988Pogoń Szczecin
1988–1989AKS Chorzów
1989–1990Pogoń Szczecin
1991–1995Gjerpen IF
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1982–1993 Polska171(708)

Mirella Mierzejewska (ur. 9 grudnia 1963 w Szczecinie[1]) – polska piłkarka ręczna, w latach 1982–1993 reprezentantka kraju, do 2015 najskuteczniejsza zawodniczka w historii drużyny narodowej (w klasyfikacji wszech czasów wyprzedziła ją Karolina Kudłacz-Gloc). Mistrzyni Polski (1983, 1986, 1991) i Norwegii (1992, 1993, 1996). Pięciokrotnie najskuteczniejsza zawodniczka ekstraklasy polskiej.

Życiorys

Kariera klubowa

Piłkę ręczną zaczęła uprawiać za namową swojego nauczyciela w-f Bolesława Pachoła. W 1977 została zawodniczką Łącznościowca Szczecin. Z klubem tym zdobyła wicemistrzostwo Polski juniorek młodszych (1978) i srebrny medal Ogólnopolskiej Spartakiady Młodzieży (1979)[2]. Od 1980 była zawodniczką Pogoni Szczecin, jej trenerami byli Bernard Więzowski i następnie Zenon Łakomy. W 1982 zdobyła ze swoim zespołem złoty medal mistrzostw Polski juniorek[2]. W 1983 zdobyła swój pierwszy tytuł mistrzyni Polski seniorek[2], została także najlepszą strzelczynią ligi (302 bramki[3]). Jej karierę przerwała roczna dyskwalifikacja (trwająca do 31 stycznia 1985) w związku z wykryciem w jej organizmie niedozwolonego środka dopingującego (cefermetryzyny) podczas mistrzostw świata grupy „B” w grudniu 1983[4]. Miała jednak udział w zdobytych przez Pogoń medalach mistrzostw Polski – srebrnym w 1984 i brązowym w 1985[2]. W pełni rozegranych sezonach 1985/1986, 1986/1987 i 1987/1988 ponownie została najlepszym strzelcem ligi, zdobywając odpowiednio 305, 239 i 283 bramki, w 1986 wywalczyła mistrzostwo Polski i Puchar Polski, w 1987 brązowy medal mistrzostw Polski[2][3]. W sezonie 1988/1989 została zawodniczką AKS Chorzów, z uwagi na kłopoty z transferem opuściła sześć pierwszych kolejek ligowych[5][6]. Następnie powróciła do Pogoni i wywalczyła z nią wicemistrzostwo Polski w 1990 oraz tytuł najlepszego strzelca ligi (225 bramek)[2][3]. Miała także udział w zdobyciu przez Pogoń tytułu mistrza Polski w 1991, ale w sezonie 1990/1991 zagrała tylko w rundzie jesiennej[2]. Łącznie w barwach Pogoni wywalczyła trzy złote (1983, 1986, 1991), dwa srebrne (1984, 1990) i dwa brązowe (1985, 1987) medale mistrzostw Polski, pięciokrotnie była najlepszym strzelcem ligi (1983, 1986, 1987, 1988, 1990).

Od stycznia 1991 była zawodniczką norweskiego zespołu Gjerpen IF. Z zespołem tym zdobyła trzykrotnie mistrzostwo Norwegii (1992, 1993, 1996), dwukrotnie Puchar Norwegii (1991, 1992), w sezonie 1992/1993 została najlepszą zawodniczką ligi. W 1996 zagrała w przegranym finale Pucharu Miast. Zakończyła karierę klubową w 1998[1][2].

Kariera reprezentacyjna

Z reprezentacją Polski juniorek zajęła 2. miejsce podczas Międzynarodowych Zawodów Przyjaźni w 1980[1], z młodzieżową reprezentacją Polski wystąpiła na młodzieżowych mistrzostwach świata w 1983 (7. miejsce)[7]. W reprezentacjach juniorskiej i młodzieżowej zagrała łącznie w 34 spotkaniach, zdobywając 135 bramek[1].

W seniorskiej reprezentacji Polski zadebiutowała 9 czerwca 1982 w towarzyskim spotkaniu z RFN[8]. W grudniu 1983 wystąpiła na mistrzostwach świata seniorek grupy „B”, na których jej zespół zajął 2. miejsce, a ona sama zdobyła 23 bramki[1][2]. Po mistrzostwach ujawniono w jej organizmie środek dopingujący i nałożono karę rocznej dyskwalifikacji[4]. W zespole seniorskim zagrała ponownie w marcu 1985[9]. W grudniu 1985 wystąpiła na mistrzostwach świata grupy B, zajmując z zespołem 7. miejsce i zdobywając 15 bramek[1][10]. W kolejnych latach reprezentowała Polskę na mistrzostwach świata grupy A w 1986 (13. miejsce i 6 bramek), mistrzostwach świata grupy B w 1987 (7. miejsce i 36 bramek), mistrzostwach świata grupy B w 1989 (6. miejsce i 42 bramki), mistrzostwach świata grupy A w 1990 (9. miejsce i 23 bramki) i mistrzostwach świata grupy A w 1993 (10. miejsce i 42 bramki)[1][2][11]. Po raz ostatni w biało-czerwonych barwach zagrała 4 grudnia 1993 w meczu mistrzostw świata grupy „A” z reprezentacją Czech i Słowacji[12]. Łącznie w reprezentacji Polski wystąpiła 171 razy, zdobywając 708 bramek[1], co do 2015 było najlepszym wynikiem w historii kadry (wynik ten poprawiła Karolina Kudłacz-Gloc). Z tego na siedmiu imprezach rangi mistrzostw świata zdobyła 187 bramek, w tym 71 na mistrzostwach świata grupy A.

Po zakończeniu kariery sportowej

Po zakończeniu kariery sportowej pozostała w Norwegii, trenowała zespoły juniorskiej, następnie pracowała w szkole podstawowej w Skien[1][2].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918-2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 615
  2. ↑ a b c d e f g h i j k Władysław Zieleśkiewicz, Mirella Mierzejewska – wielka dama polskiej piłki ręcznej, w: Handball Polska, nr 1 (57)/styczeń 2012, s. 48–50
  3. ↑ a b c Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918–2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 1257
  4. ↑ a b Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918–2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 138–140
  5. ↑ Wojciech Krzystanek, Dariusz Leśnikowski Ludzie, wydarzenia, emocje. 100 lat AKS Chorzów, wyd. Chorzów 2010, s. 99
  6. ↑ Beata Florkiewicz, Sławomir Fogtman Największe osiągnięcia pierwszoligowego zespołu w piłce ręcznej kobiet MKS „Pogoń” Szczecin, w: 50 lat piłki ręcznej na Pomorzu Zachodnim, wyd. Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, Szczecin 2004, s. 183–184
  7. ↑ Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918–2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 866
  8. ↑ Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918–2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 949
  9. ↑ Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918–2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 956
  10. ↑ Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918–2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 957–958
  11. ↑ Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918–2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 961–981
  12. ↑ Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918–2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 981

Media użyte na tej stronie

Handball pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Handball. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.