Miron (Nikolić)

Miron
Mihailo Nikolić
Biskup pakracki
ilustracja
Kraj działania

Jugosławia

Data i miejsce urodzenia

27 lutego 1846
Kapelna

Data i miejsce śmierci

18 lutego 1941
Pakrac

Biskup pakracki
Okres sprawowania

1890–1941

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Serbski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia pakracka

Śluby zakonne

10 października 1870

Diakonat

28 października 1870

Prezbiterat

1874

Nominacja biskupia

10 października 1888

Chirotonia biskupia

1890

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

3 maja 1890

Konsekrator

Jerzy

Współkonsekratorzy

Nektariusz (Dimitrijević), Bazylian (Petrović)

Miron, imię świeckie Mihailo Nikolić (ur. 27 lutego 1846 w Kapelnie, zm. 18 lutego 1941 w Pakracu) – serbski biskup prawosławny.

Życiorys

Ukończył gimnazjum w Nowym Sadzie (niższe klasy kolejno w Osijeku i Sremskich Karlovcach) oraz seminarium duchowne w Pakracu. Następnie pracował jako nauczyciel w Daruvarze i urzędnik w kancelarii konsystorza eparchii pakrackiej. 10 października 1870 wstąpił do monasteru Orahovica, składając wieczyste śluby mnisze na ręce jego przełożonego, igumena Maksyma. 28 października tego samego roku został wyświęcony na diakona, zaś w 1874 przyjął święcenia kapłańskie z rąk biskupa pakrackiego Nikanora[1]. W 1878 otrzymał godność archimandryty[1].

10 października 1888 został nominowany na biskupa pakrackiego. Z powodu śmierci patriarchy serbskiego Germana jego chirotonia biskupia odbyła się dopiero 3 maja 1890, po wyborze jego następcy Jerzego[1]. Kierując eparchią pakracką, biskup Miron zwracał szczególną uwagę na wykształcenie i postawę duchowieństwa, regularnie zwoływał zjazdy duchownych, dbał o wyposażenie bibliotek parafialnych, utworzył również fundusz, z którego miała być udzielana pomoc ubogim dzieciom duchownym i sierotom po zmarłych kapłanach. W 1894 utworzył w Pakracu szkołę nauczycielską, dla której sam zakupił budynek; utworzył również internat dla ubogich uczniów. Występował przeciwko emigracji Serbów do Ameryki[1]. Urząd biskup pakrackiego sprawował do śmierci w 1941[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Biskup Sawa (Vuković), Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka, Evro Beograd, Unireks Podgorica, Kalenić Kragujevac, 1996, s. 319–320.
Biskupi eparchii słowiańskiej
Eparchia pakracka
  • Ioakim (Djakowicz) (1660–1667)
  • Pietronij (Lubibraticz) (1699–1703)
  • Sofronij (Podgoriczanin) (1795–1710)
  • Wasilij (Raicz) (1710)
  • Gawriił (Popowicz) (1715–1716)
  • Afanasij (Radoszewicz) (1717–1720)
  • Nikifor (Stiefanowicz) (1721–1743)
  • Sofronij (Jowanowicz) (1743–1757)
  • Wikientij (Jowanowicz-Widak) (1757–1759)
  • Arsienij (Radiwojewicz) (1759–1769)
  • Afanasij (Żywkowicz) (1770–1781)
  • Iosif (Jowanowicz-Szkabienta) (1781–1783)
  • Pawieł (Awakumowicz) (после 1783–1786)
  • Kiriłł (Żywkowicz) (1786–1807)
  • Iosif (Putnik) (1808–1828)
  • Gieorgij (Chranisław) (1829–1839)
  • Stiefan (Popowicz) (1839–1843)
  • Stiefan (Kragujewicz) (1843–1864)
  • Nikanor (Grujić) (1864–1887)
  • Miron (Nikolić) (1890–1941)
  • Sawa (Trlajić) (1941)
  • Damaskin (Grdanički) (1941–1951)
  • Emilian (Marinović) (1951)
Eparchia słowiańska

Media użyte na tej stronie

Miron vladika Pakrački.jpg
Miron (secular Mihailo Nikolić, Kapelna (Slavonia), 15/27 February 1846 - Pakrac, 18 February 1941) was a bishop of the Serbian Orthodox Church. Bishop Miron is one of the bishops of the Serbian Orthodox Church with the longest tenure in the given title (51 years), and at the same time he is a priest of the Serbian Orthodox Church with the longest tenure at the head of one diocese.