Miron Sycz

Miron Sycz

Data i miejsce urodzenia	3 stycznia 1960 Ostre Bardo
Zawód, zajęcie	polityk, nauczyciel
Alma Mater	Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Olsztynie
Stanowisko	poseł na Sejm VI i VII kadencji (2007–2015)
Partia	Platforma Obywatelska
Odznaczenia

Miron Sycz, ukr. Мирон Сич, trb. Myron Sycz (ur. 3 stycznia 1960 w Ostrym Bardzie) – polski polityk ukraińskiego pochodzenia, działacz Związku Ukraińców w Polsce, nauczyciel, samorządowiec, poseł na Sejm VI i VII kadencji.

Życiorys

Jest synem Ołeksandra Sycza, członka Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów od 1938 oraz strzelca w kureniu „Mesnyky” Ukraińskiej Powstańczej Armii^[1], skazanego w 1947 przez polski sąd na karę śmierci za działalność w UPA, złagodzoną w tym samym roku na karę 15 lat pozbawienia wolności^[2].

Miron Sycz ukończył w 1984 studia na Wydziale Matematyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Olsztynie. Odbył również ukończone w 2000 studia podyplomowe w zakresie europejskiej administracji samorządowej i rządowej w Wyższej Szkole Humanistycznej w Pułtusku.

W latach 1984–1990 był kierownikiem internatu i nauczycielem w Liceum Ogólnokształcącym w Górowie Iławeckim. Jest założycielem Zespołu Szkół z Ukraińskim Językiem Nauczania w Górowie Iławeckim, w którym od 1990 do 2007 pełnił funkcję dyrektora, następnie został honorowym dyrektorem tej placówki. Jest współorganizatorem ukraińskich inicjatyw kulturalnych na Warmii i Mazurach, był także delegatem na Światowe Forum Ukraińców w Kijowie. Od 1999 przewodniczył jednocześnie radzie społecznej Szpitala Rehabilitacyjnego w Górowie Iławeckim.

Był członkiem PZPR, z której wystąpił przed 1989. Po 1990 działał w Kongresie Liberalno-Demokratycznym, Unii Wolności i Partii Demokratycznej. W latach 1998–2007 zasiadał w sejmiku warmińsko-mazurskim trzech kadencji, zajmując w nim stanowisko przewodniczącego^[3]. W 1998 został wybrany z ramienia Unii Wolności, w 2002 uzyskał mandat z listy SLD-UP^[4], a w 2006 z rekomendacji Platformy Obywatelskiej^[5].

W wyborach parlamentarnych w 2001 był kandydatem UW do Sejmu. W wyborach w 2005 kandydatem PD do Senatu. W wyborach parlamentarnych w 2007 z listy PO uzyskał mandat poselski, otrzymując w okręgu elbląskim 9075 głosów^[6]. W Sejmie objął funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych, grup parlamentarnych polsko-ukraińskiej i polsko-rosyjskiej oraz delegacji Sejmu do Zgromadzenia Poselskiego Sejmu RP i Rady Najwyższej Ukrainy. W 2010 został przewodniczącym PO w powiecie bartoszyckim. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 8884 głosy^[7]. W VII kadencji Sejmu objął funkcję przewodniczącego Komisji Mniejszości Narodowych i Etnicznych. W 2015 nie został ponownie wybrany na posła. 2 listopada tegoż roku został powołany na wicemarszałka województwa warmińsko-mazurskiego^[8], w związku z czym jego mandat poselski wygasł na kilka dni przed końcem VII kadencji Sejmu^[9]. W 2018 powrócił w skład sejmiku warmińsko-mazurskiego^[10], 4 grudnia ponownie powołany na wicemarszałka w zarządzie województwa VI kadencji^[11]. W wyborach w 2019 bezskutecznie kandydował do Sejmu^[12].

Odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (2001)^[13]
• Order za Zasługi III stopnia (Ukraina, 2001)^[14]
• Order za Zasługi II stopnia (Ukraina, 2007)^[15]
• Order za Zasługi I stopnia (Ukraina, 2009)

Przypisy

Bibliografia

• Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 403.
• Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2017-09-07].