Mirosław Krzyżański

Mirosław Godzimir Krzyżański (ur. 31 października 1907 w Siergieniewie w guberni tulskiej, zm. 1 grudnia 1965 w Krakowie) – polski matematyk.

Życiorys

W latach 1921–1927 uczęszczał do Gimnazjum im. Lelewela w Wilnie. Następnie rozpoczął studia matematyczne na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie kończąc je w 1931. W latach 1932–1936 uczył matematyki w gimnazjum męskim w Drohiczynie. W 1934 doktoryzował się na podstawie rozprawy O uogólnionych funkcjach bezwzględnie ciągłych dwóch zmiennych zawierającej uogólnienie teorii Łuzina dotyczącej całki Denjoya^[1]. Stypendysta Funduszu Kultury Narodowej. W roku akademickim 1936/37 został asystentem wolontariuszem w III Katedrze Matematyki pod kierownictwem Antoniego Zygmunda. W latach 1936–1941 uczył matematyki w Siemiatyczach i w Wilnie. W czasie II wojny światowej schronił się na terenie powiatu wołożyńskiego do pracy dydaktycznej powrócił w 1943 w szkole handlowej w Wołożynie. W 1945 wyjechał do Krakowa i rozpoczął pracę jako adiunkt na Wydziale Politechnicznym Akademia Górniczo-Hutnicza. Uzyskał habilitację w 1948, a w lipcu 1949 został profesorem nadzwyczajnym nowo utworzonej Politechniki Krakowskiej. Od 1951 prowadził wykłady zlecone na UJ oraz wykłady i seminaria w Instytucie Matematycznym PAN. W 1954 mianowany profesorem zwyczajnym katedry matematyki Wydziału Budownictwa Lądowego Politechnik Krakowskiej. W 1955 przeniesiony decyzją ministerstwa na stanowisko profesora nadzwyczajnego przy katedrze funkcji analitycznych UJ. Nominację na profesora zwyczajnego UJ odebrał w 1960, od 1963 był kierownikiem katedry funkcji analitycznych do śmierci. Zajmował się rachunkiem prawdopodobieństwa, równaniami różniczkowymi cząstkowymi drugiego rzędu oraz funkcjami rzeczywistymi. Pochowany został na krakowskich Rakowicach^[2].

Przypisy