Mirosław Leśniewski

Mirosław Leśniewski

3 zwycięstwa
kapitan pilot
Data i miejsce urodzenia	7 czerwca 1903 Rzgów
Data i miejsce śmierci	14 września 1939 Kowel Polska
Przebieg służby
Lata służby	1930-1939
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	4 pułk lotniczy 142 eskadra myśliwska
Stanowiska	dowódca eskadry
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Mirosław Leśniewski (ur. 7 czerwca 1903 w Rzgowie, zm. 14 września 1939 w Kowlu) – kapitan pilot Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Życiorys

Mirosław Leśniewski ukończył Szkołę Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie wraz z IV promocją (20 lokata^[1]) i 15 sierpnia 1930 roku został mianowany podporucznikiem obserwatorem. Skierowany został do służby w 4 pułku lotniczym w Toruniu. W 1932 roku został skierowany do Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie na kurs pilotażu, a następnie do Wyższej Szkoły Pilotażu do Grudziądza. 1 listopada 1937 został wyznaczony na stanowisko dowódcy 142 eskadry myśliwskiej^[2]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 37. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa^[3].

W czasie kampanii wrześniowej dowodził 142 eskadrą myśliwską. 2 września eskadra zaatakowała dwie wyprawy bombowe. W czasie ataków na samoloty Dornier Do-17 piloci eskadry zestrzelili bez strat własnych 7 samolotów niemieckich. Po dwa zwycięstwa odnieśli Mirosław Leśniewski i Stanisław Skalski.

4 września jednostka została przeniesiona na lotnisko polowe Kaczkowo. Po południu w czasie alarmu 8 samolotów ze 141 i 142 eskadry wystartowało do walki z przeważającymi siłami Luftwaffe. W czasie walki ciężko ranny został kapitan Mirosław Leśniewski, który po zestrzeleniu Bf 110 sam został zestrzelony. Leśniewski zdołał wylądować. Ciężko ranny i poparzony został wyciągnięty z samolotu i przewieziony do szpitala w Ciechocinku^[4]. W czasie ewakuacji został przetransportowany do szpitala w Kowlu, gdzie zmarł 14 września. Mirosław Leśniewski został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Na liście Bajana został sklasyfikowany na 91 pozycji z 3 samolotami zestrzelonymi na pewno i 1/3 uszkodzonym.

Zwycięstwa powietrzne

Na liście Bajana zajmuje 91. pozycję z 3 pewnymi zestrzeleniami i 1/3 uszkodzeniem.

• 2 Do-17 – 2 września 1939
• Me 110 – 4 września 1939

Ordery i odznaczenia

• Orderem Virtuti Militari – pośmiertnie nr 12063

Przypisy

Bibliografia

• Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939-1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5.
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w Wojnie Obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1982.
• Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4. (pol.)
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.