Miroslav Filipović-Majstorović

Miroslav Filipović-Majstorović

Kraj działania	Chorwacja
Data i miejsce urodzenia	5 czerwca 1915 Jajce
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 1946 Zagrzeb
Kapelan Ustaszów
Okres sprawowania	1942
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół katolicki
Prezbiterat	1942

Miroslav Filipović-Majstorović (ur. 5 czerwca 1915 w Jajcach, zm. 29 czerwca 1946 w Zagrzebiu) – chorwacki zbrodniarz wojenny, były duchowny katolicki - franciszkanin.

Życiorys

Urodził się jako Miroslav Filipović. W 1938 wstąpił do zakonu franciszkanów w klasztorze w Petrićevcu w pobliżu Banja Luki, gdzie przyjął imię zakonne Tomislav. W 1942 ukończył studia teologiczne w Sarajewie i został wyświęcony na księdza.

Skierowano go do pracy w regionie Rama w północnej Hercegowinie, jednak zamiast udać się tam, Filipović powrócił do Petrićevca, a następnie został kapelanem wojskowym w oddziałach ustaszów w Banja Luce. 7 lutego 1942 brał aktywny udział w pacyfikacji serbskich wsi Drakulići, Šargovac i Motike osobiście podrzynając gardła młodym kobietom^[1]. Zamordowano wtedy 2730 Serbów, w tym 500 dzieci.

W lipcu 1942 usunięty z funkcji kapelana i zakonu za udział w masowych mordach w wioskach Šargovac, Motike, Drakulić^[2] Filipović, który przyjął w tym czasie nazwisko Majstorović, w maju 1942 został komendantem obozu koncentracyjnego w Jasenovacu na terenie Niepodległego Państwa Chorwackiego. Z powodu swojej zakonnej przeszłości, jak również z powodu swojego okrucieństwa, nazywany był przez więźniów fra sotona, czyli bratem szatanem. Od 27 października 1942 do 20 marca 1943 był komendantem obozu Stara Gradiška, gdzie według własnych zeznań uczestniczył w masowych mordach. W okresie od 1943 do 1944 był szpiegiem na terenie centralnej Bośni-Hercegowiny oraz adiutantem w czwartym oddziale ustaszów w Lika. W maju 1945 uciekł do Austrii, gdzie został schwytany przez Brytyjczyków. Przekazany władzom jugosłowiańskim w Zagrzebiu, 29 czerwca 1946 został osądzony i powieszony. Podczas egzekucji miał na sobie zakonny habit, który często nosił będąc komendantem obozu koncentracyjnego.

Przypisy

Bibliografia

• Samuel Totten, Paul Robert Bartrop, Steven L. Jacobs: Dictionary of Genocide: A–L. Greenwood Press, 2008. s. 231
• Vladimir Dedijer: Jasenovac – das jugoslawische Auschwitz und der Vatikan. Ahriman, 1988. s. 166
• Tko je tko u NDH: Hrvatska 1941–1945 by Darko Stuparić, Minerva, Zagreb: 1997, s. 114
• Randall Meadow, Giuseppe Grillo: The 15th City. 2011, s. 127
• Lazar Lukajić: Fratri i ustaše kolju. Belgrad 2005. Lista zamordowanych Serbów na stronach 341 do 402
• Vladimir Dedijer: Jasenovac – das jugoslawische Auschwitz und der Vatikan. Ahriman, 1988. s. 136
• Zeev Milo: Im Satellitenstaat Kroatien: eine Odyssee des Überlebens 1941–1945. Hartung-Gorre, Konstanz 2002. s. 71
• Sabrina P. Ramet: The three Yugoslavias: state-building and legitimation, 1918–2005. Indiana University Press, Bloomington 2006. s. 122
• Eugen Drewermann: Jesus von Nazareth: Befreiung zum Frieden. Walter, 1996. s. 694
• Verein Romano Centro: Roma: das unbekannte Volk: Schicksal und Kultur. Böhlau, 1994, s. 101
• Juan A. Herrero: Medjugorje – Ecclesiastical Conflict, Theological Controversy, Ethnic Division. In: Joanne Marie Greer, David O. Moberg: Research in the social scientific study of religion. 1999. s. 142
• Michael Phayer: The Catholic Church and the Holocaust, 1930-1965. Indiana University Press, Bloomington 2000. s. 38
• Edmond Pâris: Genocide in satellite Croatia, 1941–1945: a record of racial and religious persecutions and massacres. American Institute for Balkan Affairs, 1961. s. 137
• Jure Krišto: Katolička crkva i Nezavisna Država Hrvatska 1941–1945. 1998. s. 223