Mirun
| ||
| Państwo |  Mandat Palestyny | |
| Dystrykt | Dystrykt Safedu | |
| Wysokość | 750 m n.p.m. | |
| Populacja (1945) • liczba ludności | 290 | |
| Data zniszczenia | 10 maja 1948 | |
| Powód zniszczenia | atak Hagany | |
| Obecnie | Meron | |
Położenie na mapie Mandatu Palestyny  | ||
 32°58′56″N 35°26′17″E/32,982222 35,438056 | ||
| Strona internetowa | ||
Mirun (arab. ميرون) – nieistniejąca już arabska wieś, która była położona w Dystrykcie Safedu w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny, po ataku żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana w dniu 10 maja 1948.
Położenie
Mirun leżała w Górnej Galilei u podnóża masywu górskiego Meron, w odległości 5 kilometrów na zachód od miasta Safed. Według danych z 1945 do wsi należały ziemie o powierzchni 1 411,4 ha. We wsi mieszkało wówczas 290 osób[1].
| własność gruntów | powierzchnia gruntów (hektary) |
|---|---|
| Arabowie | 676,5 |
| Żydzi | 583,9 |
| publiczne | 151 |
| Razem | 1 411,4 |
| Rodzaj użytkowanych gruntów | Arabowie (hektary) | Żydzi (hektary) |
|---|---|---|
| uprawy oliwek | 20 | 0 |
| uprawy zbóż | 673,4 | 582,9 |
| nieużytki | 151 | 0 |
| zabudowane | 3,1 | 1 |
Historia
Osada Mirun jest utożsamiana ze starożytnym miastem kananejskim Merom lub Maroma, chociaż brak jednoznacznych dowodów archeologicznych i są uwzględniane inne lokalizacje dla tych miast[2]. W okresie panowania hellenistycznego jest potwierdzone istnienie wioski Mirun[3]. Talmud wspomina o wiosce, mówiąc, że hodowano w niej owce i produkowano oliwę z oliwek[4]. W ostatniej dekadzie III wieku we wsi wybudowano synagogę, jednak jakiś czas później z nieznanych przyczyn wieś została opuszczona. Odkryte groby wskazują, że wieś była zamieszkała przez społeczność żydowską w latach od 750 do 1399[5]. W XII wieku wieś odwiedził żydowski podróżnik Beniamin z Tudeli. Napisał on, że w Mirun znajdują się grobowce, w których jak wierzą miejscowi znajdują się szczątki Hillela, Szammaja i dwudziestu innych słynnych rabinów. Francuski rabin Samuel ben Samson odwiedził Mirun w 1210 i potwierdził obecność grobów Szymona bar Jochaja i jego syna Eleazara[6]. Od XIII wieku Mirun było najczęstszym celem żydowskich pielgrzymek w Palestynie[7]. W 1596 Mirun była dużą wsią z 715 mieszkańcami, którzy utrzymywali się z upraw winorośli, oliwek, oraz hodowli kóz i miodu[8].
W okresie panowania Brytyjczyków Mirun była małą wsią. We wsi znajdowała się szkoła dla chłopców[1].
Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny w dniu 10 maja 1948 wieś Mirun zajęły siły żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana. Nastąpiło wówczas pierwsze częściowe wysiedlenie mieszkańców wsi. Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w rejonie tym stacjonowały siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej. W październiku 1948 Izraelczycy przeprowadzili operację Hiram, podczas której wieś zbombardowały trzy samoloty. W dniu 29 października Merion została zajęta przez izraelskich żołnierzy. Po ustaniu walk wysiedlono wszystkich mieszkańców, a domy wyburzono[1].
Miejsce obecnie
Na terenie wioski Mirun powstał w 1949 moszaw Meron.
Palestyński historyk Walid Chalidi, tak opisał pozostałości wioski Mirun: „Arabska część wioski została rozebrana, chociaż zachowało się kilka kamiennych murów i ścian domów. Jedna ze ścian ma prostokątny otwór drzwi, a inna łukowate wejście”[1].
Przypisy
- ↑ a b c d Welcome To Mirun (ang.). W: Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2011-10-27].
- ↑ Yohanan Aharoni, Anson F. Rainey: The Land of the Bible: A Historical Geography. Westminster: Westminster John Knox Press, 1979, s. 225. ISBN 0-664-24266-9.
- ↑ Avraham Negev, Shimon Gibson: Archaeological Encyclopedia of the Holy Land. Continuum International Publishing Group, 2005, s. 332. ISBN 0-8264-8571-5.
- ↑ Ben Jonah, Tudela Benjamin: The Itinerary of Rabbi Benjamin of Tudela. Asher, 1841, s. 107-108.
- ↑ Denys Pringle: Secular Buildings in the Crusader Kingdom of Jerusalem: An Archaeological Gazetteer. Cambridge: Cambridge University Press, 1997, s. 67. ISBN 0-521-46010-7.
- ↑ Edward Robinson: Later Biblical Researches in Palestine, and in the Adjacent Regions: A Journal of Travels in the Year 1852. Drawn Up from the Original Diaries, with Historical Illustrations, with New Maps and Plans. Crocker & Brewster, 1856, s. 73.
- ↑ Peregrine Horden, Nicholas Purcell: The Corrupting Sea: A Study of Mediterranean History. Blackwell Publishing, 2000, s. 446. ISBN 0-631-21890-4.
- ↑ Walid Chalidi: All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948. Washington D.C.: Institute for Palestine Studies, 1992, s. 477. ISBN 0-88728-224-5.
Media użyte na tej stronie
Autor:
- Israel_location_map.svg: NordNordWest
- derivative work: Nableezy (talk)
Location map of Mandatory Palestine
The Palestine Ensign, flown by ships registered in the British Mandate territory during the period 1927–1948. This was the only Palestine-specific flag which was not restricted to official use by a government functionary or department (see Flag of the British Mandate for Palestine).
Jewish Pilgrims dancing, Meron, c. 1920
Jewish Pilgrims on the way to Meiron, c. 1920