Mirun

Mirun
Państwo Mandat Palestyny
DystryktDystrykt Safedu
Wysokość750 m n.p.m.
Populacja (1945)
• liczba ludności

290
Data zniszczenia10 maja 1948
Powód zniszczeniaatak Hagany
ObecnieMeron
Położenie na mapie Mandatu Palestyny
Mapa konturowa Mandatu Palestyny, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Mirun”
Ziemia32°58′56″N 35°26′17″E/32,982222 35,438056
Strona internetowa

Mirun (arab. ميرون) – nieistniejąca już arabska wieś, która była położona w Dystrykcie Safedu w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny, po ataku żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana w dniu 10 maja 1948.

Położenie

Mirun leżała w Górnej Galilei u podnóża masywu górskiego Meron, w odległości 5 kilometrów na zachód od miasta Safed. Według danych z 1945 do wsi należały ziemie o powierzchni 1 411,4 ha. We wsi mieszkało wówczas 290 osób[1].

własność gruntówpowierzchnia gruntów (hektary)
Arabowie676,5
Żydzi583,9
publiczne151
Razem1 411,4
Rodzaj użytkowanych gruntówArabowie (hektary)Żydzi (hektary)
uprawy oliwek200
uprawy zbóż673,4582,9
nieużytki1510
zabudowane3,11

Historia

Żydowscy pielgrzymi w Mirun, 1920
Żydowscy pielgrzymi w Mirun, 1920

Osada Mirun jest utożsamiana ze starożytnym miastem kananejskim Merom lub Maroma, chociaż brak jednoznacznych dowodów archeologicznych i są uwzględniane inne lokalizacje dla tych miast[2]. W okresie panowania hellenistycznego jest potwierdzone istnienie wioski Mirun[3]. Talmud wspomina o wiosce, mówiąc, że hodowano w niej owce i produkowano oliwę z oliwek[4]. W ostatniej dekadzie III wieku we wsi wybudowano synagogę, jednak jakiś czas później z nieznanych przyczyn wieś została opuszczona. Odkryte groby wskazują, że wieś była zamieszkała przez społeczność żydowską w latach od 750 do 1399[5]. W XII wieku wieś odwiedził żydowski podróżnik Beniamin z Tudeli. Napisał on, że w Mirun znajdują się grobowce, w których jak wierzą miejscowi znajdują się szczątki Hillela, Szammaja i dwudziestu innych słynnych rabinów. Francuski rabin Samuel ben Samson odwiedził Mirun w 1210 i potwierdził obecność grobów Szymona bar Jochaja i jego syna Eleazara[6]. Od XIII wieku Mirun było najczęstszym celem żydowskich pielgrzymek w Palestynie[7]. W 1596 Mirun była dużą wsią z 715 mieszkańcami, którzy utrzymywali się z upraw winorośli, oliwek, oraz hodowli kóz i miodu[8].

W okresie panowania Brytyjczyków Mirun była małą wsią. We wsi znajdowała się szkoła dla chłopców[1].

Podczas wojny domowej w Mandacie Palestyny w dniu 10 maja 1948 wieś Mirun zajęły siły żydowskiej organizacji paramilitarnej Hagana. Nastąpiło wówczas pierwsze częściowe wysiedlenie mieszkańców wsi. Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w rejonie tym stacjonowały siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej. W październiku 1948 Izraelczycy przeprowadzili operację Hiram, podczas której wieś zbombardowały trzy samoloty. W dniu 29 października Merion została zajęta przez izraelskich żołnierzy. Po ustaniu walk wysiedlono wszystkich mieszkańców, a domy wyburzono[1].

Miejsce obecnie

Na terenie wioski Mirun powstał w 1949 moszaw Meron.

Palestyński historyk Walid Chalidi, tak opisał pozostałości wioski Mirun: „Arabska część wioski została rozebrana, chociaż zachowało się kilka kamiennych murów i ścian domów. Jedna ze ścian ma prostokątny otwór drzwi, a inna łukowate wejście”[1].

Przypisy

  1. a b c d Welcome To Mirun (ang.). W: Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2011-10-27].
  2. Yohanan Aharoni, Anson F. Rainey: The Land of the Bible: A Historical Geography. Westminster: Westminster John Knox Press, 1979, s. 225. ISBN 0-664-24266-9.
  3. Avraham Negev, Shimon Gibson: Archaeological Encyclopedia of the Holy Land. Continuum International Publishing Group, 2005, s. 332. ISBN 0-8264-8571-5.
  4. Ben Jonah, Tudela Benjamin: The Itinerary of Rabbi Benjamin of Tudela. Asher, 1841, s. 107-108.
  5. Denys Pringle: Secular Buildings in the Crusader Kingdom of Jerusalem: An Archaeological Gazetteer. Cambridge: Cambridge University Press, 1997, s. 67. ISBN 0-521-46010-7.
  6. Edward Robinson: Later Biblical Researches in Palestine, and in the Adjacent Regions: A Journal of Travels in the Year 1852. Drawn Up from the Original Diaries, with Historical Illustrations, with New Maps and Plans. Crocker & Brewster, 1856, s. 73.
  7. Peregrine Horden, Nicholas Purcell: The Corrupting Sea: A Study of Mediterranean History. Blackwell Publishing, 2000, s. 446. ISBN 0-631-21890-4.
  8. Walid Chalidi: All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948. Washington D.C.: Institute for Palestine Studies, 1992, s. 477. ISBN 0-88728-224-5.

Media użyte na tej stronie

Jewish Pilgrims Celebrating in Meiron c. 1920.jpg
Jewish Pilgrims dancing, Meron, c. 1920
Pilgrims on the way to Meiron c. 1920.jpg
Jewish Pilgrims on the way to Meiron, c. 1920
Palestine-Mandate-Ensign-1927-1948.svg
The Palestine Ensign, flown by ships registered in the British Mandate territory during the period 1927–1948. This was the only Palestine-specific flag which was not restricted to official use by a government functionary or department (see Flag of the British Mandate for Palestine).