Mistrzostwa Świata Juniorów w Hokeju na Lodzie 2015
| |||
Miejsce finału | Montreal (Kanada) | ||
---|---|---|---|
Podium | |||
Pierwsze miejsce | ![]() | ||
Drugie miejsce | ![]() | ||
Trzecie miejsce | ![]() | ||
Statystyki indywidualne | |||
MVP | ![]() | ||
Król strzelców | ![]() |
39. Mistrzostwa Świata Juniorów w Hokeju na Lodzie – turniej hokejowy, który odbywał się pomiędzy 26 grudnia 2014–5 stycznia 2015 w kanadyjskich miastach Toronto i Montrealu[1]. Mecze rozgrywano w dwóch halach: Air Canada Centre oraz Bell Centre. Były to jedenaste zawody o mistrzostwo świata w Kanadzie, w których po raz pierwszym gospodarzem spotkań było także Toronto. Poprzednio Montreal był gospodarzem mistrzostw w 1978 roku. Pierwsze z miast jest gospodarzem 10 meczów fazy grupowej i dwóch ćwierćfinałów, natomiast Montreal dokłada do tego mecze półfinałowe oraz mecze o 3. miejsce i finał.
Obrońcą tytułu mistrzowskiego jest reprezentacja Finlandii, która w 2014 roku w Malmö po dogrywce pokonała reprezentację Szwecji 3:2.
Złoty medal zdobyli reprezentanci Kanady pokonując w finale reprezentację Rosji 5:4. Było to szesnaste w historii zwycięstwo tej reprezentacji, a pierwsze od 2009 roku. Po raz drugi w historii Słowacja zdobyła brązowy medal.
Elita
Lp. | Drużyna |
---|---|
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
![]() | ![]() |
4 | ![]() |
5 | ![]() |
6 | ![]() |
7 | ![]() |
8 | ![]() |
9 | ![]() |
10 | ![]() |
W tej części mistrzostw uczestniczyło 10 najlepszych drużyn na świecie. System rozgrywania meczów jest inny niż w niższych dywizjach. Najpierw drużyny rozgrywały mecze w fazie grupowej (2 grupy po 5 zespołów), systemem każdy z każdym. Do fazy pucharowej, czyli ćwierćfinałów awansowało po 4 drużyny z obu grup. Najsłabsza drużyna z każdej z grup zagrała w fazie play-off do dwóch zwycięstw. Drużyna która przegrała dwukrotnie spadła do niższej dywizji.
Najszybsza bramka turnieju zdobyta została w finale. Zdobył ją Kanadyjczyk Anthony Duclair, który pokonał w 23 sekundzie spotkania bramkarza reprezentacji Rosji. Najskuteczniejszym zawodnikiem turnieju został jego rodak Sam Reinhart, który w siedmiu spotkaniach zdobył 11 punktów[2]. Dylan Larkin jako jedyny w pięciu spotkaniach zdobył pięć bramek i został królem strzelców turnieju[3]. Do piątki gwiazd wyznaczonej przez media zaliczono reprezentanta Słowacji - Denisa Goldę na pozycji bramkarza (zawodnik ten zdobył również tytuł MVP turnieju), obrońców: Forslinga ze Szwecji i Kanadyjczyka Morrissey. W linii ataku wystawiono kanadyjskie trio: Sam Reinhart, Max Domi i Connor McDavid[4].
Pierwsza dywizja
W mistrzostwach pierwszej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzca turnieju grupy A awansował do mistrzostw świata elity w 2016 roku, zaś najsłabsza drużyna grupy B spadła do drugiej dywizji.
Turnieje Grup A i B odbyły się w dniach 14–20 grudnia 2014 roku, odpowiednio we włoskim Asiago oraz w węgierskim Dunaújváros.
Druga dywizja
Grupa A
Lp. | Drużyna |
---|---|
1 | ![]() |
2 | ![]() |
3 | ![]() |
4 | ![]() |
5 | ![]() |
6 | ![]() |
W mistrzostwach drugiej dywizji uczestniczyło 12 zespołów, które zostały podzielone na dwie grupy po 6 zespołów. Rozegrały one mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzca turnieju grupy A awansował do mistrzostw świata pierwszej dywizji w 2016 roku, zaś najsłabsza drużyna grupy B spadła do trzeciej dywizji.
Turniej Grupy A odbył się w dniach 7 – 13 grudnia 2014 roku w estońskim Tallinnie.
Turniej Grupy B odbył się w dniach 13 – 19 grudnia 2014 w hiszpańskiej Jacy.
Trzecia dywizja
Lp. | Drużyna |
---|---|
1 | ![]() |
2 | ![]() |
3 | ![]() |
4 | ![]() |
5 | ![]() |
W mistrzostwach trzeciej dywizji uczestniczyło 5 zespołów (zespół bułgarski został wycofany z rozgrywek), rozgrywając mecze systemem każdy z każdym. Zwycięzca turnieju awansował do mistrzostw świata drugiej dywizji w 2016 roku.
Turniej odbędzie się w dniach 20 – 25 stycznia 2015 roku w nowozelandzkim Dunedin.
Przypisy
Bibliografia
- Oficjalna strona mistrzostw (ang.). iihf.com. [dostęp 2014-12-28].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Ice hockey
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
An icon that represents a gold medal
An icon that represents a silver medal
An icon that represents a bronze medal
Flaga Finlandii
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
View of the Bay Street side of the Air Canada Centre, showing the Art Deco facade of the former postal depot and the CN Tower in the background