Mistrzostwa Świata Par na Żużlu 1979
| |||
Dyscyplina | |||
---|---|---|---|
Organizator | |||
Szczegóły turnieju | |||
Otwarcie | 13 maja 1979 | ||
Zamknięcie | 23 czerwca 1979 | ||
I miejsce | |||
II miejsce | |||
III miejsce |
Mistrzostwa Świata Par 1979 – 10. edycja zawodów żużlowych najwyższej rangi zorganizowanych przez Międzynarodową Federację Motocyklową w celu wyłonienia medalistów mistrzostw świata par w sezonie 1979. Rozegrano jeden turniej eliminacyjny, dwa półfinały oraz finał, w którym zwyciężyła duńska para – Ole Olsen i Hans Nielsen[1]. Do finału awansowała polska para – Edward Jancarz i Zenon Plech, zdobywając brązowe medale.
Eliminacje
- Tyrgowiszte, Motostadion Awram Topałow, 13 maja 1971(dts)[1]
- Sędzia: b.d
Msc. | Kraj | Suma | Zawodnicy | Pkt. | Pkt. biegowe |
1. | Czechosłowacja | 28 | Jiří Štancl Jan Verner | 15 13 | b.d b.d |
2. | Węgry | 26 | István Sziráczki László Mészáros | 13 13 | b.d b.d |
3. | Austria | 21 | Herbert Szerecs Adi Funk | 11 10 | b.d b.d |
4. | Włochy | 16 | Francesco Biginato Paolo Noro | 11 5 | b.d b.d |
5. | Bułgaria A | 13 | Nikołaj Manew Orlin Janakiew | 7 6 | b.d b.d |
Bułgaria B[a] | 14 | Angeł Eftimow Atanasz Janakiew | 9 5 | b.d b.d | |
Węgry[a] / Bułgaria | 8 | János Oresko Stojan Todorow | 6 2 | b.d b.d |
Półfinały
Landshut (1)
- Landshut, Speedwaystadion Ellermühle, 9 czerwca 1979(dts)[1]
- Sędzia: b.d
Msc. | Kraj | Suma | Zawodnicy | Pkt. | Pkt. biegowe |
1. | Australia | 28 | Phil Crump John Titman | 16 12 | (3,3,2,3,3,2) (2,2,3,2,0,3) |
2. | Finlandia | 23 | Kai Niemi Ilkka Teromaa | 15 8 | (3,3,3,1,2,3) (2,1,2,0,1,2) |
3. | Anglia | 20 | Michael Lee Gordon Kennett | 13 7 | (3,2,3,w,2,3) (0,0,1,3,1,2) |
4. | Szwecja | 14 | Jan Andersson Bernt Persson | 7 7 | (1,2,0,1,3,0) (2,3,1,0,0,1) |
5. | RFN | 14 | Georg Hack Waldemar Bacik | 11 3 | (0,3,2,2,3,1) (1,w,0,0,2,0) |
6. | Holandia | 13 | Rudi Muts Frits Koppe | 8 5 | (0,2,3,w,2,1) (1,1,w,2,1,0) |
7. | Norwegia | 13 | Tormod Langli Reidar Eide | 10 3 | (1,1,2,3,3,0) (0,0,1,1,0,1) |
Lublana (2)
Msc. | Kraj | Suma | Zawodnicy | Pkt. | Pkt. biegowe |
1. | Polska | 26 | Edward Jancarz Zenon Plech | 16 10 | (3,3,2,3,2,3) (2,1,0,2,3,2) |
2. | Nowa Zelandia | 25 | Ivan Mauger Larry Ross | 13 12 | (1,w,3,3,3,3) (3,2,1,2,2,2) |
3. | Stany Zjednoczone | 22 | Kelly Moran Bruce Penhall | 8 14 | (0,0,1,2,3,2) (2,3,3,3,2,1), |
4. | Czechosłowacja | 18 | Jiří Štancl Jan Verner | 11 7 | (3,2,2,0,3,1) (1,1,3,1,1,0) |
5. | Węgry | 15 | István Sziráczki László Mészáros | 11 4 | (3,1,3,2,0,2) (2,0,1,0,1,0) |
6. | Austria | 13 | Adi Funk Herbert Szerecs | 10 3 | (2,3,2,1,0,2) (w,2,0,0,1,0) |
7. | Jugosławia | 6 | Franc Žagar Vlado Kucuvan | 5 1 | (1,0,1,1,1,1) (0,1,0,0,0,w) |
Finał
- Vojens, Vojens Speedway Center, 23 czerwca 1979(dts)[1]
- Sędzia: b.d
Msc. | Kraj | Suma | Zawodnicy | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | Pkt. |
Dania | 25 | (11) Ole Olsen | 2 | 3 | 2 | 3 | 2 | 3 | 15 | ||||||||||||||||
(12) Hans Nielsen | 1 | 2 | 0 | 2 | 3 | 2 | 10 | ||||||||||||||||||
Anglia | 24 | (1) Malcolm Simmons | 2 | 2 | 2 | 3 | 0 | 0 | 9 | ||||||||||||||||
(2) Michael Lee | 3 | 3 | 3 | 1 | 3 | 2 | 15 | ||||||||||||||||||
Polska | 20 | (7) Edward Jancarz | 1 | 3 | 3 | 2 | 3 | 1 | 13 | ||||||||||||||||
(8) Zenon Plech | 2 | 0 | 1 | 3 | 1 | 0 | 7 | ||||||||||||||||||
4. | Australia | 19 | (9) Phil Crump | 3 | 2 | 1 | 3 | 2 | 2 | 13 | |||||||||||||||
(10) John Titman | w | 1 | 2 | 1 | 1 | 1 | 6 | ||||||||||||||||||
5. | Stany Zjednoczone | 14 | (5) Bruce Penhall | 3 | 3 | 1 | 1 | 3 | 3 | 14 | |||||||||||||||
(6) Kelly Moran[b] | – | – | – | – | – | – | 0 | ||||||||||||||||||
6. | Nowa Zelandia | 12 | (13) Ivan Mauger | 0 | 1 | w | w | 2 | 3 | 6 | |||||||||||||||
(14) Larry Ross | 1 | 0 | 3 | w | w | 2 | 6 | ||||||||||||||||||
7. | Finlandia | 7 | (3) Ilkka Teromaa | 0 | u | – | – | – | – | 0 | |||||||||||||||
(4) Kai Niemi | 1 | w | 2 | 2 | 1 | 1 | 7 |
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Wiesław Dobruszek: Mistrzostwa Świata Par (1977-1985). T. 7. Leszno: Firma Wydawnicza „Danuta”, 2019, seria: Z historii speedwaya. ISBN 978-83-63087-78-4. OCLC 1150589466.
Media użyte na tej stronie
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 3.0
Flag of Bulgaria (1971-1990). Flag of Bulgaria with Bulgarian coat from 1971.
Flaga Finlandii
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
An icon that represents a gold medal
An icon that represents a silver medal
An icon that represents a bronze medal
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).