Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 2013 – bieg na 400 m przez płotki mężczyzn
Bieg na 400 metrów przez płotki mężczyzn – jedna z konkurencji rozegranych podczas lekkoatletycznych mistrzostw świata na Łużnikach w Moskwie.
Obrońcą tytułu mistrzowskiego z 2011 roku był Brytyjczyk David Greene[1].
Terminarz
Data | Godzina[2] | |
---|---|---|
12 sierpnia | 11:05 | Eliminacje |
13 sierpnia | 19:40 | Półfinały |
15 sierpnia | 21:00 | Finał |
Rekordy
Tabela prezentuje rekord świata, rekordy poszczególnych kontynentów, mistrzostw świata, a także najlepszy rezultat na świecie w sezonie 2013 przed rozpoczęciem mistrzostw[3].
Zawodnik | Wynik | Miejsce | Data | |
---|---|---|---|---|
Rekord świata | Kevin Young | 46,78 | Barcelona | (dts) | 6 sierpnia 1992
Listy światowe | Félix Sánchez | 47,63 | Londyn | (dts) | 6 sierpnia 2013
Rekord mistrzostw świata | Kevin Young | 47,18 | Stuttgart | (dts) | 19 sierpnia 1993
Rekord Afryki | Samuel Matete | 47,10 | Zurych | (dts) | 7 sierpnia 1991
Rekord Azji | Hadi Soua’an Al-Somaily | 47,53 | Sydney | (dts) | 27 września 2000
Rekord Ameryki Północnej | Kevin Young | 46,78 | Barcelona | (dts) | 6 sierpnia 1992
Rekord Ameryki Południowej | Bayano Kamani | 47,84 | Helsinki | (dts) | 7 sierpnia 2005
Rekord Europy | Stéphane Diagana | 47,37 | Lozanna | (dts) | 5 lipca 1995
Rekord Australii i Oceanii | Rohan Robinson | 48,28 | Atlanta | (dts) | 31 lipca 1996
Minima kwalifikacyjne
Aby zakwalifikować się do mistrzostw, należało wypełnić minimum kwalifikacyjne. Każdy komitet narodowy mógł zgłosić maksymalnie trzech zawodników do startu w tej konkurencji. Jeden z nich mógł mieć spełnione minimum B, pozostali musieli wypełnić warunek A[4].
Minimum A | Minimum B |
---|---|
49,40 | 49,60 |
Rezultaty
Eliminacje
Półfinały
Poz. | Bieg | Tor | Zawodnik | Reprezentacja | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|
1. | 3 | 5 | Omar Cisneros | Kuba | 47,93 | Q, WL |
2. | 3 | 4 | Félix Sánchez | Dominikana | 48,10 | Q, SB |
2. | 1 | 6 | Jehue Gordon | Trynidad i Tobago | 48,10 | Q |
4. | 3 | 6 | Kerron Clement | Stany Zjednoczone | 48,21 | q |
5. | 2 | 4 | Michael Tinsley | Stany Zjednoczone | 48,31 | Q |
6. | 2 | 5 | Emir Bekrić | Serbia | 48,36 | Q, NR, EL |
7. | 1 | 4 | Javier Culson | Portoryko | 48,42 | Q |
8. | 1 | 5 | Mamadou Kassé Hanne | Senegal | 48,69 | q |
9. | 1 | 7 | Cornel Fredericks | Południowa Afryka | 48,58 | |
10. | 2 | 3 | Leford Green | Jamajka | 48,88 | SB |
11. | 3 | 3 | Annsert Whyte | Jamajka | 49,17 | PB |
12. | 3 | 2 | David Greene | Wielka Brytania | 49,25 | |
13. | 1 | 3 | Isa Phillips | Jamajka | 49,28 | SB |
14. | 2 | 8 | Rhys Williams | Wielka Brytania | 49,29 | |
15. | 1 | 2 | Sebastian Rodger | Wielka Brytania | 49,32 | |
16. | 3 | 8 | Rasmus Mägi | Estonia | 49,42 | |
17. | 3 | 7 | Eric Alejandro | Portoryko | 49,44 | SB |
18. | 1 | 1 | Tristan Thomas | Australia | 49,91 | |
19. | 2 | 6 | Timofiej Czałyj | Rosja | 50,06 | |
20. | 2 | 1 | Mahau Suguimati | Brazylia | 50,27 | |
21. | 3 | 1 | Jeffery Gibson | Bahamy | 50,51 | |
22. | 2 | 2 | Mickaël François | Francja | 50,58 | |
2 | 7 | Takayuki Kishimoto | Japonia | DSQ | ||
1 | 8 | Bershawn Jackson | Stany Zjednoczone | DSF |
Finał
Poz. | Tor | Zawodnik | Reprezentacja | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|
6 | Jehue Gordon | Trynidad i Tobago | 47,69 | NR, WL | |
3 | Michael Tinsley | Stany Zjednoczone | 47,70 | PB | |
8 | Emir Bekrić | Serbia | 48,05 | NR, EL | |
4. | 5 | Omar Cisneros | Kuba | 48,12 | |
5. | 4 | Félix Sánchez | Dominikana | 48,22 | |
6. | 7 | Javier Culson | Portoryko | 48,38 | |
7. | 2 | Mamadou Kassé Hanne | Senegal | 48,68 | |
8. | 1 | Kerron Clement | Stany Zjednoczone | 49,08 |
Przypisy
- ↑ 400 Metres Hurdles – M FINAL, daegu2011.iaaf.org [dostęp 2013-08-14] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-23] (ang.).
- ↑ Czasu miejscowego
- ↑ Men's outdoor 400 Metres Hurdles Records, iaaf.org [dostęp 2013-08-14] (ang.).
- ↑ ENTRY STANDARDS (ang.). IAAF. [dostęp 2013-08-14].
Bibliografia
- 14TH IAAF WORLD CHAMPIONSHIPS RUSSIA MOSKVA (LUZHNIKI), RUSSIA 10 AUG 2013 – 18 AUG 2013: MEN'S 400 METRES HURDLES, iaaf.org [dostęp 2013-08-14] (ang.).
Media użyte na tej stronie
An icon that represents a gold medal
An icon that represents a silver medal
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
An icon that represents a bronze medal
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The flag of the Dominican Republic has a centered white cross that extends to the edges. This emblem is similar to the flag design and shows a bible, a cross of gold and 6 Dominican flags. There are branches of olive and palm around the shield and above on the ribbon is the motto "Dios,Patria!, Libertad" ("God, Country, Freedom") and to amiable freedom. The blue is said to stand for liberty, red for the fire and blood of the independence struggle and the white cross symbolized that God has not forgotten his people. "Republica Dominicana". The Dominican flag was designed by Juan Pablo Duarte, father of the national Independence of Dominican Republic. The first dominican flag was sewn by a young lady named Concepción Bona, who lived across the street of El Baluarte, monument where the patriots gathered to fight for the independence, the night of February 27th, 1844. Concepción Bona was helped by her first cousin María de Jesús Pina.
Flaga Finlandii
Flag of Senegal
Flag of Jamaica. “The sunshine, the land is green, and the people are strong and bold” is the symbolism of the colours of the flag. GOLD represents the natural wealth and beauty of sunlight; GREEN represents hope and agricultural resources; BLACK represents the strength and creativity of the people. The original symbolism, however, was "Hardships there are, but the land is green, and the sun shineth", where BLACK represented the hardships being faced.
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.