Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2004
| |||
Data | 20-22 lutego 2004 | ||
---|---|---|---|
Gospodarz | |||
Dyscyplina | |||
Mężczyźni | |||
konkurs indywidualny na skoczni K-185 | |||
konkurs drużynowy na skoczni K-185 | |||
Klasyfikacja medalowa | |||
Zwycięzca |
18. Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich odbyły się w dniach 20–22 lutego 2004 w Planicy na skoczni Letalnica K-185.
Były to pierwsze mistrzostwa, na których walczono o zdobycie tytułu zarówno w konkursie indywidualnym, jak i drużynowym[1].
Po raz piąty mistrzostwa świata w lotach narciarskich rozegrano w Planicy. Wcześniej miało to miejsce w 1972, 1979, 1985 i 1994 roku[2].
Początkowy program mistrzostw
Poniżej przedstawiony został program zawodów, opracowany przed rozpoczęciem mistrzostw świata w lotach. Z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych, godziny przeprowadzenia poszczególnych serii uległy zmianie.
Data | Godzina[a] | Wydarzenie[1] |
---|---|---|
18 lutego 2004 | 20:00 | odprawa techniczna |
19 lutego 2004 | 9:00 | dwie oficjalne serie treningowe przed kwalifikacjami do zawodów indywidualnych |
11:30 | seria kwalifikacyjna przed zawodami indywidualnymi | |
20 lutego 2004 | 9:00 | seria próbna przed zawodami indywidualnymi |
10:15 | początek pierwszej serii konkursowej zawodów indywidualnych | |
11:30 | początek drugiej serii konkursowej zawodów indywidualnych | |
21 lutego 2004 | 9:00 | seria próbna przed finałowymi seriami zawodów indywidualnych |
10:15 | początek trzeciej serii konkursowej zawodów indywidualnych | |
11:30 | początek czwartej serii konkursowej zawodów indywidualnych | |
22 lutego 2004 | 9:00 | seria próbna przed zawodami drużynowymi |
10:15 | początek pierwszej serii konkursowej zawodów drużynowych | |
11:30 | początek drugiej serii konkursowej zawodów drużynowych |
Skocznia
Punkt konstrukcyjny skoczni Letalnica, na której rozegrane zostały konkursy mistrzostw świata, wynosił 185 metrów. Przed rozpoczęciem mistrzostw rekord skoczni w Planicy, a zarazem nieoficjalny rekord świata w długości skoku wynosił 231 metrów. Odległość tę uzyskał Matti Hautamäki w 2003 roku. Rekord ten nie został poprawiony w trakcie trwania Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2004[3].
Nazwa skoczni | Miasto | Punkt konstrukcyjny | Punkt sędziowski | Rekord skoczni[b] | |
---|---|---|---|---|---|
Letalnica | Planica | K-185 | 215 m[4] | 231 m, Matti Hautamäki (2003)[3] |
Jury
Funkcję dyrektora konkursów w skokach narciarskich na mistrzostwach świata w lotach w Planicy sprawował Marko Mlakar. Z ramienia Międzynarodowej Federacji Narciarskiej nad przebiegiem zawodów opiekę sprawował dyrektor Pucharu Świata, Walter Hofer. Jego asystentem był, podobnie jak w innych oficjalnych zawodach organizowanych przez FIS, Miran Tepeš. Stanowisko sędziego technicznego powierzono Bertilowi Palsrudowi, a jego asystentem został Franck Salvi.
Skład sędziowski poszczególnych serii konkursowych przedstawia poniższa tabela:
Sędzia | Kraj | Stanowisko na wieży sędziowskiej konk. ind. serie 1 i 2[5] | Stanowisko na wieży sędziowskiej konk. ind. serie 1 i 2[5] | Stanowisko na wieży sędziowskiej konk. drużyn[6]. |
---|---|---|---|---|
Knut A. Bakken | Norwegia | E | E | D |
Ernst Egloff | Szwajcaria | D | B | C |
Janez Gros | Słowenia | – | A | E |
Ryszard Guńka | Polska | C | C | – |
Wolfgang Patzina | Niemcy | A | D | A |
Gary Sparpana | Stany Zjednoczone | B | – | B |
Wyniki zawodów
Konkurs indywidualny (20-21.02.2004)
Według pierwotnego planu, dzień przed rozpoczęciem konkursu indywidualnego, miały zostać rozegrane dwie serie treningowe i seria kwalifikacyjna. Z powodu niekorzystnych warunków atmosferycznych zostały one jednak odwołane, a do konkursu zostali dopuszczeni wszyscy zgłoszeni zawodnicy. Wszystkie reprezentacje mogły wystawić maksymalnie po czterech zawodników, z wyjątkiem drużyny Niemiec, w skład której wchodził obrońca tytułu – Sven Hannawald, dzięki czemu Niemcy mogli wystawić pięciu skoczków[7]. Złoty medal w zawodach indywidualnych zdobył zawodnik norweski, Roar Ljøkelsøy, który o 18 punktów wyprzedził drugiego w klasyfikacji – Janne Ahonena i o 19,1 punktu – trzeciego Tamiego Kiuru.
Miejsce | Zawodnik | Państwo | Seria 1 | Seria 2 | Seria 3 | Seria 4 | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Odległość | Nota | Odległość | Nota | Odległość | Nota | Odległość | Nota | |||
1 | Roar Ljøkelsøy | Norwegia | 191,5 | 183,8 | 221,5 | 403,6 | 222,0 | 623,5 | 210,5 | 832,1 |
2 | Janne Ahonen | Finlandia | 190,0 | 180,0 | 225,0 | 404,0 | 216,5 | 618,3 | 201,5 | 814,1 |
3 | Tami Kiuru | Finlandia | 197,5 | 191,0 | 218,5 | 408,7 | 220,0 | 630,2 | 191,5 | 813,0 |
4 | Georg Späth | Niemcy | 203,5 | 197,2 | 225,0 | 423,2 | 202,5 | 620,7 | 195,5 | 808,8 |
5 | Tommy Ingebrigtsen | Norwegia | 204,5 | 198,4 | 225,0[c] | 395,4 | 219,0 | 612,7 | 200,0 | 807,2 |
6 | Bjørn Einar Romøren | Norwegia | 177,5 | 165,0 | 215,5 | 379,6 | 207,0 | 582,0 | 218,5 | 798,7 |
7 | Matti Hautamäki | Finlandia | 185,0 | 173,0 | 217,5 | 388,5 | 214,0 | 599,3 | 200,5 | 794,9 |
8 | Veli-Matti Lindström | Finlandia | 183,5 | 172,2 | 219,0 | 384,0 | 206,5 | 584,8 | 204,5 | 783,7 |
9 | Sigurd Pettersen | Norwegia | 185,5 | 169,6 | 216,0 | 378,3 | 213,5 | 588,0 | 200,0 | 781,5 |
10 | Michael Uhrmann | Niemcy | 178,5 | 162,2 | 214,5 | 374,6 | 204,5 | 573,5 | 209,5 | 778,9 |
11 | Adam Małysz | Polska | 187,5 | 177,0 | 215,5 | 390,6 | 203,5 | 587,3 | 196,5 | 777,1 |
12 | Robert Kranjec | Słowenia | 186,5 | 175,8 | 214,0 | 386,6 | 216,0 | 602,3 | 182,0 | 773,7 |
13 | Thomas Morgenstern | Austria | 170,0 | 153,5 | 205,5 | 351,6 | 209,5 | 559,0 | 204,0 | 757,8 |
14 | Simon Ammann | Szwajcaria | 180,0 | 168,5 | 211,0 | 377,7 | 191,5 | 560,0 | 192,5 | 744,0 |
15 | Wolfgang Loitzl | Austria | 180,5 | 166,6 | 203,5 | 365,8 | 186,0 | 542,0 | 182,5 | 713,0 |
16 | Andreas Widhölzl | Austria | 177,5 | 163,5 | 210,0 | 371,5 | 182,5 | 542,5 | 180,5 | 709,1 |
17 | Sven Hannawald | Niemcy | 176,0 | 163,2 | 197,5 | 353,7 | 191,0 | 530,9 | 182,5 | 701,9 |
18 | Emmanuel Chedal | Francja | 182,5 | 168,5 | 199,0 | 354,3 | 194,5 | 539,2 | 169,5 | 690,6 |
19 | Martin Höllwarth | Austria | 151,5 | 124,8 | 179,5 | 292,7 | 200,0 | 487,2 | 161,5 | 624,5 |
20 | Daiki Itō | Japonia | 182,0 | 170,4 | 191,5 | 353,2 | 208,0 | 555,8 | 100,0 | 614,3 |
21 | Rok Benkovič | Słowenia | 174,5 | 159,9 | 193,5 | 344,1 | 189,5 | 517,5 | 127,0 | 609,9 |
22 | Clint Jones | Stany Zjednoczone | 171,0 | 153,7 | 169,5 | 306,1 | 181,0 | 473,8 | 155,0 | 607,3 |
23 | Andreas Küttel | Szwajcaria | 173,0 | 160,1 | 197,0 | 350,5 | 193,0 | 536,1 | 101,5 | 594,8 |
24 | Noriaki Kasai | Japonia | 170,5 | 153,6 | 199,5 | 346,5 | 200,0 | 541,0 | 88,0 | 583,6 |
25 | Jens Salumäe | Estonia | 172,5 | 156,5 | 182,0 | 325,4 | 179,5 | 491,3 | 120,5 | 575,4 |
26 | Hideharu Miyahira | Japonia | 172,0 | 154,4 | 193,5 | 338,6 | 179,0 | 503,9 | 99,0 | 560,7 |
27 | Dienis Korniłow | Rosja | 177,5 | 163,0 | 194,5 | 349,4 | 181,5 | 518,7 | 84,0 | 556,5 |
28 | Mateusz Rutkowski | Polska | 151,5 | 128,3 | 176,0 | 289,5 | 175,5 | 449,6 | 95,0 | 501,6 |
29 | Martin Mesík | Słowacja | 171,0 | 151,7 | 180,0 | 317,2 | 159,5 | 450,6 | 92,0 | 498,0 |
30 | Maximilian Mechler | Niemcy | 148,5 | 120,7 | 188,0 | 297,3 | 189,0 | 471,6 | 471,6 | |
31 | Primož Peterka | Słowenia | 144,5 | 120,4 | 120,4 | 120,4 | 120,4 | |||
32 | Dmitrij Wasiljew | Rosja | 147,0 | 119,4 | 119,4 | 119,4 | 119,4 | |||
33 | Martin Schmitt | Niemcy | 147,5 | 119,0 | 119,0 | 119,0 | 119,0 | |||
34 | Aleksiej Siłajew | Rosja | 143,5 | 112,7 | 112,7 | 112,7 | 112,7 | |||
35 | Jakub Janda | Czechy | 137,5 | 110,5 | 110,5 | 110,5 | 110,5 | |||
36 | Jan Mazoch | Czechy | 130,0 | 100,5 | 100,5 | 100,5 | 100,5 | |||
37 | Jan Matura | Czechy | 126,0 | 97,2 | 97,2 | 97,2 | 97,2 | |||
38 | Johan Erikson | Szwecja | 130,5 | 97,1 | 97,1 | 97,1 | 97,1 | |||
39 | Dmitrij Ipatow | Rosja | 124,0 | 88,8 | 88,8 | 88,8 | 88,8 | |||
40 | Stefano Chiapolino | Włochy | 122,0 | 85,4 | 85,4 | 85,4 | 85,4 | |||
41 | Akira Higashi | Japonia | 118,0 | 81,1 | 81,1 | 81,1 | 81,1 | |||
42 | Maksim Anisimau | Białoruś | 116,0 | 79,2 | 79,2 | 79,2 | 79,2 | |||
43 | Wojciech Skupień | Polska | 117,5 | 78,5 | 78,5 | 78,5 | 78,5 | |||
44 | Piotr Czaadajew | Białoruś | 112,0 | 72,9 | 72,9 | 72,9 | 72,9 | |||
45 | Thomas Schwall | Stany Zjednoczone | 104,0 | 64,8 | 64,8 | 64,8 | 64,8 | |||
46 | Peter Žonta | Słowenia | 104,0 | 61,8 | 61,8 | 61,8 | 61,8 | |||
47 | Lukáš Hlava | Czechy | 102,0 | 60,9 | 60,9 | 60,9 | 60,9 | |||
48 | Jaan Jüris | Estonia | 98,0 | 55,6 | 55,6 | 55,6 | 55,6 | |||
49 | Kang Chil-ku | Korea Południowa | 94,0 | 49,8 | 49,8 | 49,8 | 49,8 | |||
50 | Choi Heung-chul | Korea Południowa | 92,0 | 47,4 | 47,4 | 47,4 | 47,4 | |||
51 | Nicolas Dessum | Francja | 91,0 | 45,2 | 45,2 | 45,2 | 45,2 | |||
52 | Robert Mateja | Polska | 85,0 | 39,0 | 39,0 | 39,0 | 39,0 | |||
53 | Giancarlo Adami | Włochy | 83,0 | 36,6 | 36,6 | 36,6 | 36,6 | |||
54 | Aleksandr Swietłow | Białoruś | 78,0 | 30,6 | 30,6 | 30,6 | 30,6 | |||
– | Dzmitryj Afanasienka | Białoruś | – | – | – | – | DNS[d] |
Konkurs drużynowy (22.02.2004)
Po raz pierwszy w historii mistrzostw świata w lotach narciarskich, poza konkursem indywidualnym, rozegrano zawody drużynowe[1]. Tytuł drużynowych mistrzów świata w lotach narciarskich wywalczyli reprezentanci Norwegii, którzy o 7,7 punktu wyprzedzili srebrnych medalistów – Finów oraz o 91 punktów – trzecich w klasyfikacji, Austriaków.
Miejsce | Państwo | Zawodnik | Seria 1 | Seria 2 | ||
---|---|---|---|---|---|---|
Odległość | Nota | Odległość | Nota | |||
1 | Norwegia | Bjørn Einar Romøren Sigurd Pettersen Tommy Ingebrigtsen Roar Ljøkelsøy | 210,5 211,5 216,5 223,5 | 852,9 207,6 207,3 215,3 222,7 | 227,0 216,5 208,5 225,0 | 1711,8 430,0 417,1 416,0 448,7 |
2 | Finlandia | Tami Kiuru Veli-Matti Lindström Matti Hautamäki Janne Ahonen | 215,5 209,0 217,0 211,5 | 841,6 216,6 204,8 212,4 207,8 | 221,5 215,0 213,5 217,5 | 1704,1 440,4 417,8 423,6 422,3 |
3 | Austria | Andreas Widhölzl Andreas Goldberger Wolfgang Loitzl Thomas Morgenstern | 205,0 197,0 210,5 214,0 | 811,3 201,0 190,9 207,6 211,8 | 217,0 197,5 202,0 206,0 | 1620,8 417,9 383,4 406,0 413,5 |
4 | Niemcy | Michael Uhrmann Martin Schmitt Georg Späth Sven Hannawald | 214,0 193,0 222,5 204,5 | 812,3 210,3 183,6 221,0 197,4 | 214,5 194,5 206,0 200,5 | 1606,4 422,7 369,5 423,2 391,0 |
5 | Japonia | Akira Higashi Daiki Itō Hideharu Miyahira Noriaki Kasai | 212,5 203,0 202,0 203,5 | 798,1 205,0 198,1 196,4 198,6 | 191,5 196,5 201,0 213,0 | 1574,5 384,3 387,9 392,6 409,7 |
6 | Słowenia | Primož Peterka Bine Zupan Rok Benkovič Robert Kranjec | 191,0 191,5 206,0 200,5 | 754,2 179,7 179,8 200,2 194,5 | 184,0 182,5 215,0 209,5 | 1503,4 352,5 348,3 414,2 388,4 |
7 | Rosja | Dmitrij Ipatow Aleksiej Siłajew Dienis Korniłow Dmitrij Wasiljew | 178,0 183,0 207,5 195,0 | 712,7 164,1 168,6 198,5 181,5 | 179,5 185,5 192,5 191,5 | 1404,5 324,0 337,2 381,0 362,3 |
8 | Polska | Mateusz Rutkowski Robert Mateja Wojciech Skupień Adam Małysz | 201,5 153,5 176,0 207,5 | 689,7 195,3 130,7 161,2 202,5 | 190,5 173,0 181,5 200,5 | 1386,8 375,9 285,8 328,5 396,6 |
9 | Czechy | Lukáš Hlava Jan Mazoch Jan Matura Jakub Janda | 158,5 181,5 193,5 193,5 | 674,9 138,7 168,3 184,7 183,2 | 674,9 138,7 168,3 184,7 183,2 | |
10 | Białoruś | Dzmitryj Afanasienka Aleksandr Swietłow Piotr Czaadajew Maksim Anisimau | 102,0 89,0 172,0 141,5 | 372,4 59,9 43,8 152,9 115,8 | 372,4 59,9 43,8 152,9 115,8 |
Klasyfikacja medalowa
W konkursach Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2004 medale wywalczyli reprezentanci trzech krajów – Norwegii, Finlandii i Austrii. Poniższa tabela jest klasyfikacją medalową MŚ 2004 po uwzględnieniu zawodów indywidualnych i drużynowych.
Miejsce | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
---|---|---|---|---|---|
1 | Norwegia | 2 | – | – | 2 |
2 | Finlandia | – | 2 | 1 | 3 |
3 | Austria | – | – | 1 | 1 |
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b c Andrzej Mysiak: Skoki Narciarskie – Przed MŚ w lotach w Planicy. skokinarciarskie.pl, 2004-02-17. [dostęp 2011-12-08].
- ↑ Planica 1934-2011: All international competitions, all podium winners and competitors with the longest ski jumps and flights. osc-planica.si. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).
- ↑ a b ETAPE SLOVENSKEGA IN PLANIŠKEGA REKORDA V SMUČARSKIH SKOKIH/POLETIH. osc-planica.si. [dostęp 2011-12-08]. (słoweń.).
- ↑ Skoki Narciarskie – Planica, Letalnica (opis skoczni). skokinarciarskie.pl. [dostęp 2011-12-08]. (pol.).
- ↑ a b FIS Ski Flying World Championships 2004, Planica, FH Individual, Official Results. fis-ski.com, 21 lutego 2004. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).
- ↑ FIS Ski Flying World Championships 2004, Planica, Ski-Flying Team K185, Official Results. fis-ski.com, 22 lutego 2004. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).
- ↑ Trening i kwalifikacje w Planicy odwołane (aktualizacja). skijumping.pl, 19 lutego 2004. [dostęp 2011-12-08]. (pol.).
Bibliografia
- FIS Ski Flying World Championships 2004, Planica, FH Individual, Official Results. fis-ski.com, 21 lutego 2004. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).
- FIS Ski Flying World Championships 2004, Planica, Ski-Flying Team K185, Official Results. fis-ski.com, 22 lutego 2004. [dostęp 2011-12-08]. (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Flaga Finlandii
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Belarus 1995-2012
Autor: Eggermanuel, Licencja: CC BY-SA 3.0
Letalnica in Planica, Ratece, Kranjska Gora