Mistrzostwa Świata w Snookerze 1979
| ||||
Liczba uczestników | 16 | |||
---|---|---|---|---|
Miejsce | ||||
Zwycięzca | ||||
II miejsce | ||||
Najwyższy break | 143 Bill Werbeniuk | |||
Rozegrane mecze | 15 |
Mistrzostwa Świata w Snookerze 1979 (ang. 1979 Embassy World Snooker Championship) – ostatni a zarazem najważniejszy turniej w sezonie 1978/1979, rozegrany w dniach 16–28 kwietnia 1979 roku w Crucible Theatre w Sheffield.
Obrońca tytułu, Walijczyk Ray Reardon przegrał w meczu ćwierćfinałowym z reprezentantem Irlandii Północnej Dennisem Taylorem 8–13.
Mistrzostwa wygrał Walijczyk Terry Griffiths, który w meczu finałowym pokonał reprezentanta Irlandii Północnej Dennisa Taylora 24–16.
Nagrody
- Zwycięzca: L10 000
- II miejsce: L5 000
- III miejsce: L3 000
- IV miejsce: L2 000
- Ćwierćfinalista: L1 250
- Ostatnia 16: L1 000
- Łączna pula nagród: L35 500
Wydarzenia związane z turniejem
- Tegoroczną edycję snookerowych Mistrzostw Świata wygrał Walijczyk Terry Griffiths. W walce o tytuł pokonał Bernarda Bennetta 9–2 (1. runda kwalifikacji), Jima Meadowcrofta 9–6 (2. runda kwalifikacji), Perrie Mansa 13–8 (1. runda), Alexa Higginsa 13–12 (ćwierćfinał)[1], Eddiego Charltona 19–17 (półfinał)[2], a w finale pokonał reprezentanta Irlandii Północnej Dennisa Taylora 24–16 zdobywając tym samym swój pierwszy tytuł[2][3].
- Terry Griffiths wygrywając snookerowe Mistrzostwa Świata 1979 stał się pierwszym kwalifikantem (zawodnikiem, który znalazł się w fazie głównej turnieju dzięki przejściu przez kwalifikacje), który zdobył tytuł Mistrza Świata[4].
- W tegorocznej edycji turnieju swój debiut zaliczyli: przyszły sześciokrotny snookerowy Mistrz Świata Steve Davis oraz Kirk Stevens. Obaj zakończyli swój udział w mistrzostwach już w pierwszej rundzie: Davis przegrywając z Dennisem Taylorem 11–13, Stevens przegrywając z Fredem Davisem 8–13.[5][6]
- Podczas turnieju wbito 13 breaków stupunktowych. Najwyższy break w wysokości 143 punktów wbity został przez Kanadyjczyka Billa Werbeniuka[7][8][9].
Drabinka turniejowa
Pierwsza runda Lepszy w 25 frame'ach | Ćwierćfinały Lepszy w 25 frame'ach | Półfinały Lepszy w 37 frame'ach | Finał Lepszy w 47 frame'ach | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Ray Reardon (1) | 13 | |||||||||||||
Graham Miles | 8 | |||||||||||||
Ray Reardon (1) | 8 | |||||||||||||
Dennis Taylor (8) | 13 | |||||||||||||
Dennis Taylor (8) | 13 | |||||||||||||
Steve Davis | 11 | |||||||||||||
Dennis Taylor (8) | 19 | |||||||||||||
John Virgo | 12 | |||||||||||||
John Spencer (4) | 11 | |||||||||||||
Bill Werbeniuk | 13 | |||||||||||||
Bill Werbeniuk | 9 | |||||||||||||
John Virgo | 13 | |||||||||||||
Cliff Thorburn (5) | 10 | |||||||||||||
John Virgo | 13 | |||||||||||||
Dennis Taylor (8) | 16 | |||||||||||||
Terry Griffiths | 24 | |||||||||||||
Eddie Charlton (3) | 13 | |||||||||||||
Doug Mountjoy | 6 | |||||||||||||
Eddie Charlton (3) | 13 | |||||||||||||
Fred Davis (6) | 4 | |||||||||||||
Fred Davis (6) | 13 | |||||||||||||
Kirk Stevens | 8 | |||||||||||||
Eddie Charlton (3) | 17 | |||||||||||||
Terry Griffiths | 19 | |||||||||||||
Alex Higgins (7) | 13 | |||||||||||||
David Taylor | 5 | |||||||||||||
Alex Higgins (7) | 12 | |||||||||||||
Terry Griffiths | 13 | |||||||||||||
Perrie Mans (2) | 8 | |||||||||||||
Terry Griffiths | 13 | |||||||||||||
Kwalifikacje
Runda 1 (Lepszy w 17 frame'ach) | ||
Doug Mountjoy | 9–1 | Derek Mienie |
Terry Griffiths | 9–2 | Bernard Bennett |
Pat Houlihan | 9–5 | John Barrie |
Willie Thorne | 9–3 | Jim Charlton |
John Virgo | 9–0 | Maurice Parkin |
John Dunning | 9–5 | Jack Rea |
Rex Williams | 9–2 | David Greaves |
Jim Meadowcroft | 9–7 | Jimmy Van Rensberg |
Roy Andrewartha | 9–8 | Ray Edmonds |
Steve Davis | 9–1 | Ian Anderson |
Kirk Stevens | 9–1 | Roy Amdor |
Runda 2 (Lepszy w 17 frame'ach) | ||
John Virgo | 9–8 | Willie Thorne |
Bill Werbeniuk | 9–2 | Roy Andrewartha |
David Taylor | 9–8 | John Dunning |
Doug Mountjoy | 9–6 | Pat Houlihan |
Steve Davis | 9–2 | Patsy Fagan |
Terry Griffiths | 9–6 | Jim Meadowcroft |
Kirk Stevens | 9–0 | John Pulman |
Graham Miles | 9–5 | Rex Williams |
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d World Championship 1979. Global Snooker. [dostęp 2012-07-22].
- ↑ a b Then and Now: Terry Griffiths. Eurosport UK. [dostęp 2012-07-22].
- ↑ cajt.pwp.blueyonder.co.uk: World Professional Championship. Chris Turner's Snooker Archive. [dostęp 2012-07-22].
- ↑ Shaun Murphy profile. Sporting Life. [dostęp 2012-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-10)].
- ↑ Steve Davis at the World Championship. Snooker Database. [dostęp 2012-07-22].
- ↑ Kirk Stevens at the World Championship. Snooker Database. [dostęp 2012-07-22].
- ↑ Snooker – Spieler, Regeln & Rekorde (May 2011 update). [dostęp 2012-07-22].
- ↑ Crucible Centuries. snooker.org. [dostęp 2012-07-22].
- ↑ 2004 Embassy World Championship Information. Global Snooker Centre. [dostęp 2012-07-22].
- ↑ 1979 World Championships Results Grid. Snooker Database. [dostęp 2012-07-22].
- ↑ Embassy World Championship. Snooker Scene. [dostęp 2012-07-22].
Media użyte na tej stronie
Autor: Myself, Licencja: CC BY-SA 2.5
Triangle of the 15 reds in snooker. Note: This is not a full depiction of the setup of a game of snooker, as the colour balls are not shown.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Flag of South Africa, also known as the Oranje-Blanje-Blou, used from 31 maja 1928 until 27 kwietnia 1994