Mistrzostwa Świata w Snookerze 1991

Mistrzostwa świata
199019911992
Ilustracja
Liczba uczestników

32

Miejsce

Anglia Crucible Theatre, Sheffield

Zwycięzca

Anglia John Parrott

II miejsce

Anglia Jimmy White

Najwyższy break

140 Anglia Jimmy White

Rozegrane mecze

31

Mistrzostwa Świata w Snookerze 1991 (ang. 1991 Embassy World Snooker Championship) - ostatni a zarazem najważniejszy turniej w sezonie 1990/1991, rozegrany w dniach 20 kwietnia - 6 maja 1991 roku w Crucible Theatre w Sheffield.

Obrońca tytułu, Szkot Stephen Hendry przegrał w meczu ćwierćfinałowym z Anglikiem Steve'em Jamesem 11-13.

Mistrzostwa wygrał Anglik John Parrott, który w finale pokonał Anglika Jimmy'ego White'a 18–11.

Nagrody

[1]

  • Zwycięzca: £135 000
  • II miejsce: £80 000
  • Półfinalista: £42 000
  • Ćwierćfinalista: £20 000
  • Ostatnia 16: £11 000
  • Ostatnia 32: £6 500

Wydarzenia związane z turniejem

  • Tegoroczny debiutant snookerowych mistrzostw świata a zarazem przyszły mistrz świata Ken Doherty przegrał w pierwszej rundzie turnieju z Steve'em Davisem 10-8.
  • Były mistrz świata Joe Johnson został pokonany w pierwszej rundzie turnieju, pokonany przez Dennisa Taylora 10-6.
  • W meczu pierwszej rundy Gary Wilkinson w meczu przeciwko Dougowi Mountjoy podjął się ataku na breaka maksymalnego. Spudłował jednak po "zczyszczeniu" wszystkich czerwonych na żółtej bili przy stanie 120 punktów.
  • Obrońca tytułu, Szkot Stephen Hendry przegrał w meczu ćwierćfinałowym z Anglikiem Steve'em Jamesem 11-13.
  • 2 maja, w meczu półfinałowym Steve James oraz Jimmy White świętowali swoje urodziny: James - 30. zaś Wfite - 29. MC Alan Hughes tego dnia na początek sesji zaśpiewał razem z widownią "Happy Birthday".
  • Podczas tego turnieju padło 31 breaków stupunktowych, co było pobiciem rekordu ustanowionego podczas mistrzostw świata w 1986 roku, który wynosił 20.
  • Najwyższy break turnieju, autorstwa Jimmy'ego White'a wyniósł 140 punktów.

Drabinka turniejowa

[1]

Pierwsza rundaDruga rundaĆwierćfinałPółfinał
Lepszy w 19 frame'achLepszy w 25 frame'achLepszy w 25 frame'achLepszy w 31 frame'ach
              
      
 Szkocja Stephen Hendry (1) 10
 Australia Warren King 4 
 Szkocja Stephen Hendry (1) 13
  Kanada Alain Robidoux (16) 8 
 Kanada Alain Robidoux (16) 10
 Walia Steve Newbury 5 
 Szkocja Stephen Hendry (1) 11
  Anglia Steve James (9) 13 
 Anglia Steve James (9) 10
 Anglia Ian Graham 3 
 Anglia Steve James (9) 13
  Anglia Dean Reynolds (8) 12 
 Anglia Dean Reynolds (8) 10
 Anglia Robert Marshall 8 
 Anglia Steve James (9) 9
  Anglia Jimmy White (4) 16
 Walia Doug Mountjoy (5) 2
 Anglia Gary Wilkinson 10 
 Anglia Gary Wilkinson 13
  Anglia Martin Clark (12) 9 
 Anglia Martin Clark (12) 10
 Walia Mark Bennett 6 
 Anglia Gary Wilkinson 3
  Anglia Jimmy White (4) 13 
 Anglia Neal Foulds (13) 10
 Australia Eddie Charlton 7 
 Anglia Neal Foulds (13) 12
  Anglia Jimmy White (4) 13 
 Anglia Jimmy White (4) 10
 Anglia Nick Dyson 3 
      
 Anglia John Parrott (3) 10
 Anglia Nigel Gilbert 6 
 Anglia John Parrott (3) 13
  Anglia Tony Knowles 1 
 Anglia John Virgo (14) 8
 Anglia Tony Knowles 10 
 Anglia John Parrott (3) 13
  Anglia Terry Griffiths (6) 10 
 Anglia Willie Thorne (11) 8
 Szkocja Alan McManus 10 
 Szkocja Alan McManus 12
  Walia Terry Griffiths (6) 13 
 Walia Terry Griffiths (6) 10
 Anglia Barry Pinches 3 
 Anglia John Parrott (3) 16
  Anglia Steve Davis (2) 10
 Anglia Mike Hallett (7) 4
 Anglia Tony Jones 10 
 Anglia Tony Jones 8
  Irlandia Północna Dennis Taylor (10) 13 
 Irlandia Północna Dennis Taylor (10) 10
 Anglia Joe Johnson 6 
 Irlandia Północna Dennis Taylor (10) 7
  Anglia Steve Davis (2) 13 
 Anglia Tony Meo (15) 10
 Anglia Craig Edwards 7 
 Anglia Tony Meo (15) 6
  Anglia Steve Davis (2) 13 
 Anglia Steve Davis (2) 10
 Irlandia Ken Doherty 8 
Finał (Lepszy w 35 frame'ach) Crucible Theatre, Sheffield, 5-6 maja 1991. Sędzia: John Williams
Jimmy White (4)
Anglia
11–18John Parrott (3)
Anglia
b.d.b.d.
Anglia John Parrott został mistrzem świata 1991 w snookerze.

Kwalifikacje

Runda 1

  • Rod Lawler 5–0 Derek Mienie
  • Bill Werbeniuk w/o-w/d Clive Everton
  • Vladimir Potaznyk w/o-w/d Jim Meadowcroft
  • Jon Birch 10–4 Pascal Burke
  • Chris Cookson 10–5 Derek Heaton
  • Paul Thornley 10–7 Paddy Morgan
  • Frankie Chan 10–1 Ian Black
  • Jason Ferguson 10–1 David Greaves
  • Alan McManus 10–1 Billy Kelly
  • Gary Natale 10–3 Bert Demarco
  • Jason Whittaker 10–2 Bernard Bennett
  • Jason Prince 10–4 Fred Davis
  • Ken Doherty w/o-w/d Patsy Fagan

Runda 2

  • Rod Lawler 10–5 Anthony Harris
  • Jack Fitzmaurice 10–9 Marcel Gauvreau
  • Mick Price 10–1 Bill Werbeniuk
  • Vladimir Potaznyk 10–4 Graham Cripsey
  • Jon Birch 10–4 Kirk Stevens
  • Mario Morra 10–5 Vic Harris
  • T Wilson 10–2 D Hughes
  • J Wright 10–0 Mike Watterson
  • Ian Brumby 10–4 Terry Whitthread
  • Chris Cookson 10–1 Roger Bales
  • John Rea 10–9 Robby Foldvari
  • J Smith 10–9 Jim Bear
  • Paul Medati 10–7 Ian Williamson
  • Ray Edmonds 10–3 Paul Thornley
  • Eddie Sinclair 10–4 M Bradley
  • Nick Terry 10–8 Frankie Chan
  • S Campbell 10–4 T Kearney
  • Derek Gilbert 10–3 Dessie Sheehan
  • Bob Harris 10–5 Mike Darrington
  • Joe Grech 10–1 John Dunning
  • Jason Ferguson 10–4 Pat Houlihan
  • Alan McManus 10–6 Tommy Murphy
  • Steve Meakin 10–6 Graham Miles
  • Barry Pinches 10–3 Jim Donnelly
  • Andrew Cairns 10–2 Gary Natale
  • Paul Gibson w/o-w/d Paul Watchorn
  • Jason Whittaker 10–8 S Murphy
  • B Oliver 10–7 D Campbell
  • G Scott 10–7 M Fisher
  • Jason Prince 10–5 Ray Reardon
  • Ken Doherty 10–9 M Smith
  • Kenny Owers 10–2 M Gibson

Runda 3

  • Rod Lawler 10–4 Brian Rowswell
  • Warren King 10–3 Jack Fitzmaurice
  • Mick Price 10–4 Jack McLaughlin
  • Les Dodd 10–3 Vladimir Potaznyk
  • Ian Graham 10–7 Jon Birch
  • Mario Morra 10–8 David Taylor
  • Robert Marshall 10–9 T Wilson
  • Mark Johnston-Allen 10–0 J Wright
  • Brian Morgan 10–3 Ian Brumby
  • Chris Cookson 10–4 Murdo Macleod
  • Mark Bennett 10–5 John Rea
  • J Smith 10–8 Jim Chambers
  • Darren Morgan 10–5 Paul Medati
  • Ray Edmonds 10–4 John Spencer
  • Nick Dyson 10–8 J Sinclair
  • Mark Rowing 10–6 Nick Terry
  • Nigel Gilbert 10–8 S Campbell
  • John Campbell 10–8 Dave Gilbert
  • Bob Harris 10–9 Steve Longworth
  • Jim Wych 10–1 Joe Grech
  • Jason Ferguson 10–9 Tony Chappel
  • Alan McManus 10–6 David Roe
  • Steve Meakin w/o–w/d Joe O’Boye
  • Barry Pinches 10–6 Brady Gollan
  • Tony Jones 10–6 Andrew Cairns
  • Steve Duggan 10–7 P Gibson
  • Eugene Hughes 10–6 Jason Whittaker
  • Nigel Bond 10–2 Bill Oliver
  • Craig Edwards 10–3 G Scott
  • Jason Prince 10–9 Colin Roscoe
  • Ken Doherty 10–4 Rex Williams
  • Paddy Browne 10–6 Kenny Owers

Runda 4

  • Warren King 10–7 Rod Lawler
  • Les Dodd 10–7 Mick Price
  • Ian Graham 10–7 Mario Morra
  • Robert Marshall 10–9 Mark Johnston-Allen
  • C Cookson 10–4 Brian Morgan
  • Mark Bennett 10–6 J Smith
  • Ray Edmonds 10–7 Darren Morgan
  • Nick Dyson 10–3 Mark Rowing
  • Nigel Gilbert 10–9 John Campbell
  • Jim Wych 10–7 Bob Harris
  • Alan McManus 10–6 Jason Ferguson
  • Barry Pinches 10–8 Steve Meakin
  • Tony Jones 10–5 Steve Duggan
  • Nigel Bond 10–5 Eugene Hughes
  • Craig Edwards 10–6 J Prince
  • Ken Doherty 10–6 Paddy Browne

Runda 5

  • Warren King 10–2 Barry West
  • Steve Newbury 10–1 Les Dodd
  • Ian Graham 10–7 Dene O’Kane
  • Robert Marshall 10–9 Peter Francisco
  • Gary Wilkinson 10–2 Chris Cookson
  • Mark Bennett 10–8 Wayne Jones
  • Eddie Charlton 10–2 Ray Edmonds
  • Nick Dyson 10–5 Cliff Thorburn
  • Nigel Gilbert 10–8 Bob Chaperon
  • Tony Knowles 10–2 Jim Wych
  • Alan McManus 10–8 Tony Drago
  • Barry Pinches 10–5 Danny Fowler
  • Tony Jones 10–6 Silvino Francisco
  • Joe Johnson 10–8 Nigel Bond
  • Craig Edwards 10–8 James Wattana
  • Ken Doherty 10–5 Cliff Wilson

Zobacz też

Przypisy

  1. a b World Championship 1991. global-snooker.com. [dostęp 2012-05-05].

Media użyte na tej stronie

Snooker balls triangled.png
Autor: Myself, Licencja: CC BY-SA 2.5
Triangle of the 15 reds in snooker. Note: This is not a full depiction of the setup of a game of snooker, as the colour balls are not shown.
Flag of England.svg
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Ulster Banner.svg
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Flag of Northern Ireland (1953–1972).svg
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.