Mistrzostwa Świata w Snookerze 1992
| ||||
![]() | ||||
Liczba uczestników | 32 | |||
---|---|---|---|---|
Miejsce | ||||
Zwycięzca | ||||
II miejsce | ||||
Najwyższy break | 147 | |||
Rozegrane mecze | 31 | |||
Mecze do zera |
Mistrzostwa Świata w Snookerze 1992 (ang. 1992 Embassy World Snooker Championship) - ostatni a zarazem najważniejszy turniej w sezonie 1991/1992, rozegrany w dniach 18 kwietnia - 4 maja 1992 roku w Crucible Theatre w Sheffield.
Obrońca tytułu, Anglik John Parrott przegrał w meczu ćwierćfinałowym ze Szkotem Alanem McManusem.
Mistrzostwa wygrał Szkot Stephen Hendry, który w finale pokonał Anglika Jimmy'ego White'a 18–14.
Nagrody
- Zwycięzca: £150 000
- II miejsce: £90 000
- Półfinalista: £45 000
- Ćwierćfinalista: £22 500
- Ostatnia 16: £12 000
- Ostatnia 32: £6 500
- Ostatnia 48: £5 000
- Ostatnia 64: £3 000
- Ostatnia 96: £1 375
- Ostatnia 128: £750
- Ostatnia 155: £500
- Najwyższy break w fazie kwalifikacyjnej: £4 000
- Najwyższy break w fazie telewizyjnej: £14 000
- Maksymalny break w fazie telewizyjnej: £100 000
Wydarzenia związane z turniejem
- Tegoroczni debiutanci snookerowych mistrzostw świata to: Peter Ebdon, Mark Johnston-Allen, Mick Price, Chris Small, Stephen Murphy, finalista Grand Prix 1990 Nigel Bond i Tajlandczyk James Wattana, który stał się pierwszym graczem z Dalekiego Wschodu grającym w Crucible Theatre.
- Jimmy White podczas meczu pierwszej rundy przeciwko Maltańczykowi Tony'emu Drago wbił breaka maksymalnego. Był to drugi break maksymalny który padł podczas snookerowych mistrzostw świata (pierwszy, autorstwa Cliffa Thorburna miał miejsce w 1983).
- Zwycięstwo 10-0 Johna Parrotta nad Eddiem Charltonem jest do dziś jednym z zaledwie dwóch zwycięstwem "do zera" w historii mistrzostw świata w snookerze rozgrywanych w Crucible Theatre. Drugim zawodnikiem, który tego dokonał, został 27 lat później Shaun Murphy.
- Do drugiej rundy awans wywalczyło zaledwie 8 zawodników rozstawionych. Taka sytuacja powtórzyła się w mistrzostwach świata w 2012 roku.
- Steve Davis przegrał w pierwszej rundzie z kwalifikantem Peterem Ebdonem 10-4. Była to pierwsza od mistrzostw świata w 1982 roku porażka tego zawodnika w pierwszej rundzie mistrzostw świata.
- Wygrywając 10 ostatnich frame'ów meczu finałowego tegorocznych mistrzostw świata przeciwko Jimmy'emu White'owi, oraz 9 partii meczu pierwszej rundy Mistrzostw Świata 1993 przeciwko Danny'emu Fowlerowi, Stephen Hendry wygrał 19 partii z rzędu, co stanowi nie pobity do tej pory rekord zwycięskich kolejnych frame'ów.
- Stephen Hendry pokonując w półfinale Terry'ego Griffiths'a 16-4 ustanowił kolejny rekord - najwyższej wygranej w półfinale mistrzostw świata. Rekord ten pobił w mistrzostwach świata w 2004 roku Ronnie O’Sullivan pokonując w 31-frame'owym pojedynku właśnie Hendry'ego 17-4.
- Podczas tego turnieju padło 25 breaków stupunktowych.
- Do finału awansował Anglik Jimmy White, dla którego był to czwarty udział w finale mistrzostw świata, a zarazem trzeci z rzędu.
- W finale tegorocznych mistrzostw świata Stephen Hendry "powrócił do meczu" od stanu 8-14 wygrywając 10 kolejnych frame'ów i ostatecznie zwyciężając w całym spotkaniu 18-14. Jest to do tej pory największa liczba partii wygranych z rzędu podczas snookerowych mistrzostw świata.
Drabinka turniejowa
Pierwsza runda | Druga runda | Ćwierćfinał | Półfinał | |||||||||||
Lepszy w 19 frame'ach | Lepszy w 25 frame'ach | Lepszy w 25 frame'ach | Lepszy w 31 frame'ach | |||||||||||
![]() | 10 | |||||||||||||
![]() | 0 | |||||||||||||
![]() | 13 | |||||||||||||
![]() | 4 | |||||||||||||
![]() | 10 | |||||||||||||
![]() | 4 | |||||||||||||
![]() | 12 | |||||||||||||
![]() | 13 | |||||||||||||
![]() | 10 | |||||||||||||
![]() | 6 | |||||||||||||
![]() | 10 | |||||||||||||
![]() | 13 | |||||||||||||
![]() | 10 | |||||||||||||
![]() | 8 | |||||||||||||
![]() | 7 | |||||||||||||
![]() | 16 | |||||||||||||
![]() | 10 | |||||||||||||
![]() | 4 | |||||||||||||
![]() | 13 | |||||||||||||
![]() | 11 | |||||||||||||
![]() | 10 | |||||||||||||
![]() | 7 | |||||||||||||
![]() | 13 | |||||||||||||
![]() | 9 | |||||||||||||
![]() | 10 | |||||||||||||
![]() | 7 | |||||||||||||
![]() | 13 | |||||||||||||
![]() | 6 | |||||||||||||
![]() | 10 | |||||||||||||
![]() | 6 | |||||||||||||
![]() | 10 | |||||||||||||
![]() | 4 | |||||||||||||
![]() | 13 | |||||||||||||
![]() | 4 | |||||||||||||
![]() | 10 | |||||||||||||
![]() | 7 | |||||||||||||
![]() | 7 | |||||||||||||
![]() | 13 | |||||||||||||
![]() | 10 | |||||||||||||
![]() | 8 | |||||||||||||
![]() | 7 | |||||||||||||
![]() | 13 | |||||||||||||
![]() | 10 | |||||||||||||
![]() | 8 | |||||||||||||
![]() | 4 | |||||||||||||
![]() | 16 | |||||||||||||
![]() | 10 | |||||||||||||
![]() | 7 | |||||||||||||
![]() | 10 | |||||||||||||
![]() | 13 | |||||||||||||
![]() | 10 | |||||||||||||
![]() | 9 | |||||||||||||
![]() | 6 | |||||||||||||
![]() | 13 | |||||||||||||
![]() | 10 | |||||||||||||
![]() | 4 | |||||||||||||
![]() | 10 | |||||||||||||
![]() | 13 | |||||||||||||
![]() | 10 | |||||||||||||
![]() | 3 | |||||||||||||
Finał (Lepszy w 35 frame'ach) Crucible Theatre, Sheffield, 3-4 maja 1992. Sędzia: John Street. | ||
Jimmy White ![]() | 14-18 | Stephen Hendry![]() |
107–0, 16-117, 70–54, 15–101, 54-68, 76-8, 53-68, 65-67, 75-29, 9-92, 63-47, 54-62, 6-128, 8-71, 70-11, 28-83, 0-90, 0-134, 86-0, 76-7, 8-76, 52-86, 77-35, 65-53, 63-61, 70-60, 70-19, 128-0, 59-30, 81-26, 134-0, 112-5 | 6 breaków 100+: 2 (White) & 4 (Hendry) Najwyższy break White'a: 134 | 107–0, 16-117, 70–54, 15–101, 54-68, 76-8, 53-68, 65-67, 75-29, 9-92, 63-47, 54-62, 6-128, 8-71, 70-11, 28-83, 0-90, 0-134, 86-0, 76-7, 8-76, 52-86, 77-35, 65-53, 63-61, 70-60, 70-19, 128-0, 59-30, 81-26, 134-0, 112-5 |
![]() |
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b World Championship 1992. global-snooker.com. [dostęp 2012-05-05].
Media użyte na tej stronie
Autor: Myself, Licencja: CC BY-SA 2.5
Triangle of the 15 reds in snooker. Note: This is not a full depiction of the setup of a game of snooker, as the colour balls are not shown.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Flag of South Africa, also known as the Oranje-Blanje-Blou, used from 31 maja 1928 until 27 kwietnia 1994
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.