Mistrzostwa Świata w Snookerze 2004
| ||||
 | ||||
| Liczba uczestników | 32 | |||
|---|---|---|---|---|
| Miejsce | ||||
| Zwycięzca | ||||
| II miejsce | ||||
| Najwyższy break | 145 – | |||
| Rozegrane mecze | 31 | |||
Embassy World Snooker Championship 2004 (Mistrzostwa świata w snookerze) odbyły się w dniach 17 kwietnia – 3 maja 2004 roku w Crucible Theatre w Sheffield.
Mistrzostwa wygrał Anglik Ronnie O’Sullivan, pokonując w finale Szkota Graeme’a Dotta 18:8.
Punkty do rankingu
- Zwycięzca turnieju otrzyma: 10000 punktów rankingowych,
- Wicemistrz: 8000 punktów rankingowych,
- Półfinaliści: 6400 punktów rankingowych,
- Ćwierćfinaliści: 5000 punktów rankingowych,
- Ostatnia 16: 3800 punktów rankingowych,
- Ostatnia 32: 2800 punktów (w przypadku zawodników nierozstawionych) lub 1400 (w przypadku zawodników rozstawionych)
Nagrody
- Zwycięzca: 200 000 £
- II miejsce: 100 000 £
- Półfinalista: 40 800 £
- Ćwierćfinalista: 20 800 £
- Ostatnia 16: 12 680 £
- Ostatnia 32: 9600 £
- Ostatnia 48: 6400 £
- Ostatnia 64: 4000 £
- Najwyższy break fazy zasadniczej turnieju: 10 000 £
- Najwyższy break kwalifikacji: 5000 £
- Maksymalny break fazy zasadniczej turnieju: 147 000 £
- Łączna suma nagród: 896 240 £
Drabinka turniejowa
Finał (Lepszy z 35 frame’ów) Crucible Theatre, Sheffield, 2 maja i 3 maja 2004. Sędzia:  Paul Collier | ||
Ronnie O’Sullivan | 18-8 | Graeme Dott |
| 34-71, 9-77, 0-108, 0-97, 0-61, 100-0, 63-17, 87-0, 87-0, 0-59, 64-47, 78-0, 0-87, 68-48, 68-1, 69-0, 71-1, 85-0, 2-119, 76-30, 85-43, 69-8, 91-44, 72-13, 92-8, 88-16 | Najwyższy break: 106 - Graeme Dott | 34-71, 9-77, 0-108, 0-97, 0-61, 100-0, 63-17, 87-0, 87-0, 0-59, 64-47, 78-0, 0-87, 68-48, 68-1, 69-0, 71-1, 85-0, 2-119, 76-30, 85-43, 69-8, 91-44, 72-13, 92-8, 88-16 |
| Ronnie O’Sullivan zdobył trofeum Snookerowego Mistrza świata 2004. | ||
Breaki stupunktowe fazy zasadniczej turnieju
Joe Perry: 145, 100- Paul Hunter: 132, 125, 102
John Higgins: 131, 130- Ronnie O’Sullivan: 131, 127, 127, 125, 123, 121, 117, 109, 109, 106, 106, 101, 100
Ryan Day: 128, 112, 111- Matthew Stevens: 128, 125, 122, 122, 115, 113, 111, 109, 104
- Steve Davis: 127, 119
Joe Swail: 127, 110- Stephen Maguire: 121, 112
- Jimmy White: 120
- Graeme Dott: 117, 106
- Stephen Hendry: 117, 110, 103
- Ian McCulloch: 117, 113, 108, 106
- Andy Hicks: 116
- Barry Pinches: 115, 111
James Wattana: 109- Mark Williams: 108, 105
- Alan McManus: 103
- David Gray: 100
Kwalifikacje
Mecze te były rozgrywane w Prestatyn Sands w dniach 10 – 20 lutego 2004.
1. runda (19 Frejmów)
Brian Salmon 10-9 Chris Melling
Ian Preece 10-8 Justin Astley
Mike Hallett 10-6 James Leadbetter
Mehmet Husnu 10-2 Craig MacGillivray
Joe Delaney 10-6 Rodney Goggins
Adrian Rosa 10-6 Steve James
Adam Davies 10-8 David Hall
2. runda (19 Frejmów)
Tom Ford 10-8 Martin Gould
Craig Butler 10-9 Brian Salmon
Luke Simmonds 10-8 Matthew Couch
Ian Preece 10-0 Joe Johnson
Lee Walker 10-6 Mike Hallett
Gary Thomson 10-2 Luke Fisher
Peter Lines 10-4 Ian Brumby
David Gilbert 10-6 Michael Wild
Rory McLeod 10-7 Mehmet Husnu
Jason Prince 10-6 Darryn Walker
Joe Delaney 10-4 Andrew Higginson
Neil Robertson 10-8 Martin Dziewialtowski
Simon Bedford 10-5 Ian Sargeant
Liu Song 10-5 Wayne Brown
Leo Fernandez 10-9 Paul Sweeny
Michael Rhodes 10-9 Terry Murphy
Kwan Poomjang 10-9 Philip Williams
Gary Hardiman 10-6 Billy Snaddon
Munraj Pal 10-0 Andy Neck
Colm Gilcreest 10-7 Steven Bennie
Ryan Day 10-7 Adrian Rosa
Tony Jones 10-3 Adam Davies
Jason Ferguson 10-9 Carlo Giagnacovo
Ricky Walden 10-0 Stephen Croft
Joe Meara 10-8 Andrew Norman
Adrian Gunnell 10-5 Steve Mifsud
Ding Junhui 10-6 Atthasit Mahitthi
Paul Davies 10-4 Alain Robidoux
Supoj Saenla 10-8 Bradley Jones
Paul Wykes 10-4 Kurt Maflin
Stuart Mann 10-8 Jamie Cope
Scott MacKenzie 10-3 Johl Younger
Linki zewnętrzne
- Strona Światowej Federacji Snookera. worldsnooker.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-02)].
| Wczesne lata | |
|---|---|
| Okres powojenny | |
| Professional Matchplay Championship | |
| Challenge matches | |
| Czasy współczesne | |
| The Crucible Theatre |
Media użyte na tej stronie
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
.svg)
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
.svg){kind=link}
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Autor: Myself, Licencja: CC BY-SA 2.5
Triangle of the 15 reds in snooker. Note: This is not a full depiction of the setup of a game of snooker, as the colour balls are not shown.