Mistrzostwa Świata w Snookerze 2008
| ||||
Liczba uczestników | 32 | |||
---|---|---|---|---|
Miejsce | ||||
Zwycięzca | ||||
II miejsce | ||||
Najwyższy break | 147 Ronnie O’Sullivan | |||
Rozegrane mecze | 31[1] |
888.com Snooker World Championship 2008 (mistrzostwa świata w snookerze) odbyły się w dniach 19 kwietnia-5 maja 2008 roku w Crucible Theatre w Sheffield.
Obrońcą tytułu mistrzowskiego był John Higgins, faworytem zaś według bukmacherów Ronnie O’Sullivan[2].
W finale Ronnie O’Sullivan pokonał Allistera Cartera 18:8 i zdobył swój trzeci tytuł mistrzowski. Było to jednocześnie dwudzieste zwycięstwo w turnieju rankingowym O’Sullivana.
W Polsce turniej transmitowała stacja komercyjna Eurosport.
Organizacja turnieju
Nagrody
- Zwycięzca: 250 000 £
- Finalista: 125 000 £
- Półfinaliści: 52 000 £
- Ćwierćfinaliści: 22 000 £
- Last 16: 14 000 £
- Last 32: 10 600 £
- Break maksymalny: 147 000 £
- Najwyższy break: 10 000 £
- Łączna pula nagród: 1 050 000 £
Punkty do rankingu
- Zwycięzca: 10 000
- Drugie miejsce: 8 000
- Dojście do półfinału: 6 400
- Dojście do ćwierćfinału: 5 000
- Ostatnia 16: 3 800
- Ostatnia 32: 2 800 (1400)
Punktowane były również poszczególne fazy kwalifikacji, przy czym jeżeli rozstawiony zawodnik (grający pierwszy mecz w eliminacjach) przegrywał spotkanie wówczas dostawał połowę punktów przewidzianych za udział w danej fazie kwalifikacji. Punktacja prezentowała się następująco:
- Ostatnia 48: 2 300 (1150)
- Ostatnia 64: 1 800 (900)
- Ostatnia 80: 1 300 (650)
- Ostatnia 96: 400
Uczestnicy
Zakwalifikowani z listy rankingowej
Wyłonieni w ramach kwalifikacji
Poniżsi zawodnicy uzyskali awans do mistrzostw świata poprzez udział w kwalifikacjach (w nawiasie numer zajmowany na liście rankingowej):
|
|
Wydarzenia związane z turniejem
- Podczas mistrzostw świata 2008 w imprezie tego rodzaju zadebiutowali Jamie Cope, Liu Chuang i Liang Wenbo.
- Ronnie O’Sullivan został pierwszym snookerzystą w historii, który wbił łącznie trzy breaki maksymalne podczas finałowych rund mistrzostw świata w Crucible Theatre. Rekord ustanowił w ostatnim frejmie meczu II rundy z Markiem Williamsem. Poprzednie dwa uzyskał odpowiednio w 1997 roku w meczu z Mickiem Price’em oraz w 2003 roku, gdy jego rywalem był Marco Fu.
- Mistrzostwa świata 2008 były pierwszym turniejem w historii snookera, podczas którego padł więcej niż jeden break maksymalny. Obydwa uzyskali finaliści mistrzostw – Ronnie O’Sullivan (w meczu II rundy z Markiem Williamsem) oraz Allister Carter (w ćwierćfinale z Peterem Ebdonem).
- W wieku 32 lat i 5 miesięcy O’Sullivan został najstarszym urzędującym mistrzem świata od czasu Joego Johnsona, czyli od 1986 roku.
- Podczas tego turnieju Anglik Ronnie O’Sullivan wbił 12 breaków stupunktowych, w tym jeden break maksymalny.
- Allister Carter po raz pierwszy w karierze awansował do finału turnieju rankingowego.
- Po raz pierwszy od 1991 roku w finale mistrzostw spotkali się dwaj Anglicy.
Drabinka turniejowa
Finał
Finał: Do 18 frame’ów Crucible Theatre, Sheffield, Anglia, 4 – 5 maja 2008. Sędzia: Jan Verhaas. | ||
Ronnie O’Sullivan | 18 – 8 | Allister Carter |
4 maja Sesja popołudniowa: 81–56, 127(88)–0, 99(99)–0, 0–104(104), 86(74)–4, 62–76, 65–18, 73–0 4 maja Sesja wieczorna: 78(78)–0, 36–60, 86(86)–4, 28–93(76), 45–80(80), 126(86)–0, 77(57)–32, 110(106)–5 5 maja Sesja popołudniowa: 76(52)–48, 74–0, 25–64, 85(71)–0, 0–84(84), 62–42, 4–89(71), 72–39 5 maja Sesja wieczorna: 73(69)–32, 62–16 | ||
106 | Najwyższy break | 104 |
1 | Breaki stupunktowe | 1 |
7 | Breaki 50-punktowe | 3 |
Breaki stupunktowe fazy zasadniczej turnieju
- Ronnie O’Sullivan: 147, 140, 138, 135, 133, 126, 123, 109, 106, 102, 102, 100
- Allister Carter: 147, 128, 128, 106, 104, 100
- Peter Ebdon: 143, 113, 109, 103
- Stephen Hendry: 140, 124, 112, 112, 110
- Stuart Bingham: 137
- Joe Swail: 133, 105
- Joe Perry: 132, 127, 121, 110, 104, 102
- Stephen Maguire: 131, 118, 112, 110, 100
- Jamie Cope: 126, 101
- Graeme Dott: 126
- Nigel Bond: 125
- Liang Wenbo: 123, 104
- Mark King: 121, 116, 112
- John Higgins: 120, 103
- Ding Junhui: 114, 113
- Matthew Stevens: 112
- Mark Selby: 108
- Ryan Day: 104
- Michael Judge: 104
- Marco Fu: 103, 100
- Mark Allen: 102
- Shaun Murphy: 102
- Anthony Hamilton: 102
Statystyki turnieju
Statystyki pierwszej rundy
Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
---|---|---|---|
Anglia | 16 | 50,00% | |
Szkocja | 4 | 12,50% | |
Chiny | 3 | 9,38% | |
Walia | 3 | 9,38% | |
Irlandia Północna | 2 | 6,25% | |
Irlandia | 2 | 6,25% | |
Australia | 1 | 3,13% | |
Hongkong | 1 | 3,13% |
- Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 11
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 5
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 257 (304)
- Średnia liczba partii w meczu: 16,06
- Najwyższe zwycięstwo: 10-3
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 3
Statystyki drugiej rundy
Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
---|---|---|---|
Anglia | 7 | 43,75% | |
Szkocja | 3 | 18,75% | |
Chiny | 2 | 12,50% | |
Walia | 2 | 12,50% | |
Irlandia Północna | 1 | 6,25% | |
Australia | 1 | 6,25% |
- Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 11
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie 5
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 6
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 2
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 168 (200)
- Średnia liczba partii w meczu: 21,00
- Najwyższe zwycięstwo: 13-4
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Statystyki ćwierćfinałów
Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
---|---|---|---|
Anglia | 4 | 50,00% | |
Szkocja | 2 | 25,00% | |
Walia | 1 | 12,50% | |
Chiny | 1 | 12,50% |
- Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 6
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie 2
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 3
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 87 (100)
- Średnia liczba partii w meczu: 21,75
- Najwyższe zwycięstwo: 13-7
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Statystyki półfinałów
Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
---|---|---|---|
Anglia | 3 | 75,00% | |
Szkocja | 1 | 25,00% |
- Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 3
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie 1
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 2
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 55 (66)
- Średnia liczba partii w meczu: 27,50
- Najwyższe zwycięstwo: 17-6
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0
Kwalifikacje
Faza przedkwalifikacyjna
Mecze fazy przedkwalifikacyjnej zostały rozegrane w Pontin’s Centre w Prestatynie, Walia w dniach 3 – 5 stycznia 2008.
Największymi niespodziankami początkowych rund były porażki w pierwszych meczach Kurta Maflina oraz Tony’ego Drago. W czwartej rundzie eliminacji swoje mecze przegrali m.in. Andrew Higginson, James Wattana oraz Robert Milkins, dla których również były to pierwsze pojedynki eliminacyjne.
Runda 1
Phil Seaton | 5–2 | Donald Newcombe |
Runda 2
Colin Mitchell | 5–4 | Phil Seaton |
Les Dodd | 1–5 | David Singh |
Adam Osbourne | 0–5 | Sean Storey |
Tony Knowles | 5–1 | Ali Bassiri |
Neil Selman | 5–1 | John Wilson |
Ian Stark | 5–4 | Del Smith |
Tony Brown | 5–1 | Christopher Flight |
Stephen Ormerod | w/o | Paul Wykes |
Runda 3
Colin Mitchell | 5–3 | David Singh |
Sean Storey | 5–0 | Tony Knowles |
Neil Selman | 4–5 | Ian Stark |
Tony Brown | 3–5 | Stephen Ormerod |
Faza kwalifikacyjna
Mecze rund 1 - 4 fazy kwalifikacyjnej zostały rozegrane w Pontin’s Centre w Prestatynie, Walia w dniach 6 – 11 stycznia 2008.
Finałowa, 5 runda rozegrana została w English Institute of Sport w Sheffield pomiędzy 7 a 10 marca 2008. Zwycięzcy szesnastu rozegranych tam meczów awansowali do fazy finałowej Mistrzostw świata. Wśród nich znalazło się aż dwóch Chińczyków; Liang Wenbo oraz Liu Chuang, którzy dołączyli w ten sposób do swojego rodaka Dinga Junhui.
Obaj Chińczycy, a także Jamie Cope po raz pierwszy w swojej karierze zagrali w Crucible. Liu Chuang był jednocześnie czwartym 17-latkiem, który awansował do rundy finałowej Mistrzostw świata. Wcześniej podobny wyczyn na swoim koncie zapisali Stephen Hendry (1986), Ronnie O’Sullivan (1993) oraz Judd Trump (2007).
Runda 1
Patrick Wallace | 10–1 | Sean Storey |
Jimmy Robertson | 10–5 | Stephen Ormerod |
Rodney Goggins | 10–4 | Ian Stark |
Liu Chuang | 10–0 | Colin Mitchell |
Rundy 2 - 5
Breaki stupunktowe kwalifikacji
- Patrick Wallace 139, 113, 103
- Leo Fernandez 138
- Gerard Greene 138
- Mark Davis 137
- Liang Wenbo 136, 112, 105, 101
- Rod Lawler 135
- Dominic Dale 132, 110
- Andy Hicks 132, 103
- Alex Davies 129, 100
- Xiao Guodong 127
- Robert Milkins 126
- Matthew Stevens 123, 107
- Rory McLeod 122
- Adrian Gunnell 119
- Michael White 118
- Marco Fu 116
- Jamie Burnett 112
- Fergal O’Brien 112
- Tom Ford 110
- Michael Judge 109
- Ian McCulloch 109
- Steve Mifsud 109
- Munraj Pal 109
- Liu Chuang 108
- David Roe 106
- Marcus Campbell 105
- Mark Allen 104
- Tian Pengfei 104
- Jamie O’Neill 103
- Ian Preece 102, 101, 100
- James McBain 101
- Joe Perry 101
- Jimmy White 101
- Anthony Hamilton 100
Zobacz też
Przypisy
- ↑ 16 meczów w pierwszej rundzie, 8 w drugiej, 4 ćwierćfinały, 2 półfinały oraz finał
- ↑ William Hill ocenia szansę O’Sullivana jako 11/4 (2,75) a Bwin.com jako 3,5.
- ↑ niesklasyfikowany w pierwszej 82 światowego rankingu na sezon 2007/2008
Linki zewnętrzne
- Mistrzostwa świata w snookerze 2008 – World Snooker Association (ang.)
- Przebieg i wyniki z Mistrzostwa świata w snookerze 2008. globalsnookercentre.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-10-23)]. – Global Cue Sports Center (ang.)
Media użyte na tej stronie
Autor: Myself, Licencja: CC BY-SA 2.5
Triangle of the 15 reds in snooker. Note: This is not a full depiction of the setup of a game of snooker, as the colour balls are not shown.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Flaga Finlandii