Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1938
| Mistrzostwa Europy w lekkoatletyce | |||
| |||
 | |||
| Termin | 3-5 września 1938 (mężczyźni) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba ekip | 23 | ||
| Liczba sportowców | 352 | ||
| Liczba konkurencji | 32 | ||
| Obiekt rozgrywek | |||
II Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce odbyły się w dwóch europejskich metropoliach. Zawody mężczyzn zorganizowano w Paryżu we Francji w dniach 3-5 września 1938 roku na Stadionie Olimpijskim, zaś zawody kobiet zostały przeprowadzone w dniach 17-18 września 1938 r. na Praterstadion w Wiedniu, należącym w tym czasie do Trzeciej Rzeszy. Rozegrano zawody w trzydziestu dwóch konkurencjach – osiemnastu biegowych, trzynastu technicznych i jednym wieloboju. Po raz pierwszy w mistrzostwach uczestniczyły kobiety. Były to jedyne mistrzostwa Europy w lekkiej atletyce, podczas których zorganizowano oddzielne zawody kobiece w innym mieście. Klasyfikację medalową wygrała reprezentacja Trzeciej Rzeszy.
Przebieg zawodów
Reprezentacja III Rzeszy zdominowała rywalizację podczas Mistrzostw zdobywając dwanaście złotych medali i trzydzieści dwa medale w ogóle. Kolejne miejsca w klasyfikacji zajęły ekipy Wielkiej Brytanii (cztery złota i osiem medali w ogóle) i Szwecji (trzy złota i trzynaście medali w ogóle). Drugi z gospodarzy, Francja, zdobył jedynie trzy medale, po jednym z każdego kruszcu.
Podczas rywalizacji mężczyzn w Paryżu do najważniejszych wydarzeń należą: złoty medal Brytyjczyka Donalda Finlaya i nowy rekord Europy w biegu na 110 metrów przez płotki, dwa złote medale i nowe rekordy mistrzostw Holendra Martinusa Osendarpa na dystansach 100 i 200 metrów, złoto rekordzisty świata Sydneya Woodersona w biegu na 1500 metrów oraz dominacja fińskich zawodników w biegach długich (złote medale Taisto Mäkiego na 5000 metrów, Ilmari Salminena na 10 000 metrów i Väinö Muinonena w maratonie), co potwierdziło reputacji tzw. latających Finów.
W rywalizacji kobiet w Wiedniu, największy sukces osiągnęła Polka Stanisława Walasiewicz, która zdobyła cztery medale: dwa złota na 100 i 200 metrów oraz dwa srebra w skoku w dal i w sztafecie 4 × 100 metrów. Włoszka Claudia Testoni zdobyła złoto w biegu na 80 metrów przez płotki i ustanowiła na tym dystansie nowy rekord świata czasem 11,6 sekund. Poza tymi wynikami zawody zostały zdominowane przez zawodniczki z III Rzeszy, które zdobyły łącznie piętnaście z dwudziestu siedmiu medali. Pomiędzy innymi medalistkami znalazła się Holenderka Fanny Blankers-Koen, późniejsza mistrzyni i multimedalistka olimpijska, dla której był to pierwszy sukces w zawodach międzynarodowych. W skoku wzwyż złoto początkowo zdobyła Niemka Dora Ratjen, lecz gdy odkryto, że jest mężczyzną zdyskwalifikowano ją oficjalnie z powodu naruszeń zasad amatorstwa, a mistrzostwo przyznano ostatecznie Węgierce Ibolyi Csák.
Państwa uczestniczące
Według nieoficjalnych podsumowań, w zawodach wzięło udział 350 sportowców reprezentujących dwadzieścia trzy drużyny narodowe. Jest to o dwóch zawodników mniej niż w raporcie oficjalnym[1]. W nawiasach podano liczbę zawodników w reprezentacjach narodowych.
|
|
|
|
Wyniki
Mężczyźni
Konkurencje biegowe
Konkurencje techniczne
| Konkurencja: |  Złoto: | Wynik |  Srebro: | Wynik |  Brąz: | Wynik |
| Skok wzwyż (szczegóły) |  Kurt Lundqvist | 1,97 m |  Kalevi Kotkas | 1,94 m | Lauri Kalima | 1,94 m |
| Skok o tyczce (szczegóły) |  Karl Sutter | 4,05 m CR | Bo Ljungberg | 4,00 m |  Pierre Ramadier | 4,00 m |
| Skok w dal (szczegóły) | Wilhelm Leichum | 7,65 m CR |  Arturo Maffei | 7,61 m | Luz Long | 7,56 m |
| Trójskok (szczegóły) | Onni Rajasaari | 15,32 m CR | Jouko Norén | 14,95 m |  Karl Kotratschek | 14,73 m |
| Pchnięcie kulą (szczegóły) |  Aleksander Kreek | 15,83 m CR | Gerhard Stöck | 15,59 m | Hans Woellke | 15,52 m |
| Rzut dyskiem (szczegóły) | Willy Schröder | 49,70 m | Giorgio Oberweger | 49,48 m | Gunnar Bergh | 48,72 m |
| Rzut młotem (szczegóły) | Karl Hein | 58,77 m CR | Erwin Blask | 57,34 m | Oscar Malmbrandt | 51,23 m |
| Rzut oszczepem (szczegóły) | Matti Järvinen | 76,87 m CR | Yrjö Nikkanen | 75,00 m |  József Várszegi | 72,78 m |
Wieloboje
| Konkurencja: | Złoto: | Wynik | Srebro: | Wynik | Brąz: | Wynik |
| Dziesięciobój (szczegóły) | Olle Bexell | 6870 pkt. CR |  Witold Gerutto | 6661 pkt. |  Josef Neumann | 6444 pkt. |
Kobiety
Konkurencje biegowe
| Konkurencja: | Złoto: | Czas | Srebro: | Czas | Brąz: | Czas |
| 100 m (szczegóły) | Stanisława Walasiewicz | 11,9 CR | Käthe Krauß | 12,0 |  Fanny Blankers-Koen | 12,0 |
| 200 m (szczegóły) | Stanisława Walasiewicz | 23,8 CR | Käthe Krauß | 24,4 | Fanny Blankers-Koen | 24,9 |
| 80 m przez płotki (szczegóły) | Claudia Testoni | 11,6  | Lisa Gelius | 11,7 | Kitty ter Braake | 11,8 |
| 4 × 100 m (szczegóły) | III Rzesza | 46,8 CR | Polska Anna Jadwiga Gawrońska | 48,2 | Włochy | 49,4 |
Konkurencje techniczne
| Konkurencja: | Złoto: | Wynik | Srebro: | Wynik | Brąz: | Wynik |
| Skok wzwyż (szczegóły) | Ibolya Csák | 1,64 m CR | Nelly van Balen Blanken | 1,64 m | Feodora zu Solms | 1,64 m |
| Skok w dal (szczegóły) | Irmgard Praetz | 5,88 m CR | Stanisława Walasiewicz | 5,81 m | Gisela Voß | 5,47 m |
| Pchnięcie kulą (szczegóły) | Hermine Schröder | 13,29 m CR | Gisela Mauermayer | 13,27 m | Wanda Flakowicz | 12,55 m |
| Rzut dyskiem (szczegóły) | Gisela Mauermayer | 44,80 m CR | Hildegard Sommer | 40,95 m | Paula Mollenhauer | 39,81 m |
| Rzut oszczepem (szczegóły) | Lisa Gelius | 45,58 m CR | Susi Pastoors | 44,14 m | Luise Krüger | 42,49 m |
Tabela medalowa
| Miejsce | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
|---|---|---|---|---|---|
| 1. | III Rzesza | 12 | 11 | 9 | 32 |
| 2. | Finlandia | 5 | 3 | 3 | 11 |
| 3. |  Wielka Brytania | 4 | 2 | 2 | 8 |
| 4. | Szwecja | 3 | 4 | 6 | 13 |
| 5. | Polska | 2 | 3 | 1 | 6 |
| 6. | Holandia | 2 | 2 | 4 | 8 |
| 7. | Włochy | 1 | 4 | 3 | 8 |
| 8. | Francja | 1 | 1 | 1 | 3 |
| Węgry | 1 | 1 | 1 | 3 | |
| 10. | Estonia | 1 | 0 | 1 | 2 |
| 11. |  Belgia | 0 | 1 | 0 | 1 |
| 12. |  Norwegia | 0 | 0 | 1 | 1 |
| Szwajcaria | 0 | 0 | 1 | 1 |
Przypisy
- ↑ European Athletics Championships Zürich 2014 - STATISTICS HANDBOOK, european-athletics.org [dostęp 2014-08-13] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-06] (ang.).
Bibliografia
- European Championships 1934 - 2002. athletix.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-05)]. (ang.)
- 2nd European Athetics Championships, 1938 (ang.). [dostęp 2016-02-09].
Media użyte na tej stronie
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
Flaga Finlandii
.svg)
.svg)
Flag of Liechtenstein
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
.svg)
.svg)
Flag of Hungary from 6 November 1915 to 29 November 1918 and from August 1919 until mid/late 1946.
.svg)
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY-SA 2.5
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Sport records icon to be used for world records.
Sport records icon to be used for European records.
.svg)
Flag of the Kingdom of Albania (1928-1939)
.svg)
National flag and merchant ensign of Germany from 1933 to 1935.
.svg)