Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1978 – bieg na 100 m mężczyzn
Pietro Mennea | |
Eugen Ray | |
Wołodymyr Ihnatenko |
Bieg na dystansie 100 metrów mężczyzn był jedną z konkurencji rozgrywanych podczas XII mistrzostw Europy w Pradze. Biegi eliminacyjne zostały rozegrane 29 sierpnia, a biegi półfinałowe i bieg finałowy 30 sierpnia 1978 roku. Zwycięzcą tej konkurencji został reprezentant Włoch Pietro Mennea. W rywalizacji wzięło udział dwudziestu ośmiu zawodników z piętnastu reprezentacji.
Rekordy
Rekord świata | Jim Hines (USA) | 9,95 | Meksyk, Meksyk | 14.10.1968[1] |
Rekord Europy | Wałerij Borzow (SUN) | 10,07 | Monachium, RFN | 31.08.1972[2] |
Rekord mistrzostw | Wałerij Borzow (SUN) | 10,27 | Helsinki, Finlandia | 11.08.1971[3] |
Wyniki
Eliminacje
Rozegrano cztery biegi eliminacyjne. Do półfinałów awansowało po czterech najlepszych zawodników każdego biegu eliminacyjnego (Q).
Bieg 1
Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | Allan Wells | 10,40 | Q |
2 | Wałerij Borzow | 10,50 | Q |
3 | Joseph Arame | 10,59 | Q |
4 | Lambert Micha | 10,63 | Q |
5 | Franco Fähndrich | 10,64 | |
6 | Ladislav Latocha | 10,73 | |
7 | Iwajło Karanjotow | 10,78 |
Bieg 2
Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | Pietro Mennea | 10,19 | Q |
2 | Leszek Dunecki | 10,31 | Q |
3 | Wołodymyr Ihnatenko | 10,38 | Q |
4 | Dragan Zarić | 10,59 | Q |
5 | Ronald Desruelles | 10,60 | |
6 | Stefan Nilsson | 10,62 | |
7 | Otakar Wild | 10,73 |
Bieg 3
Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | Eugen Ray | 10,30 | Q |
2 | Marian Woronin | 10,50 | Q |
3 | Stefano Curini | 10,58 | Q |
4 | Kenth Rönn | 10,58 | Q |
5 | Pierrick Thessard | 10,79 | |
6 | Gernot Massing | 10,86 | |
7 | Weselin Panow | 10,90 |
Bieg 4
Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | Petyr Petrow | 10,44 | Q |
2 | Nikołaj Kolesnikow | 10,49 | Q |
3 | Lambros Kefalas | 10,53 | Q |
4 | Giovanni Grazioli | 10,55 | Q |
5 | Alexander Thieme | 10,55 | |
6 | Zdeněk Mazur | 10,73 | |
7 | Vilmundur Vilhjálmsson | 10,76 |
Półfinały
Rozegrano dwa półfinały. Do finału awansowało po czterech najlepszych zawodników każdego biegu półfinałowego (Q).
Półfinał 1
Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | Pietro Mennea | 10,26 | Q |
2 | Wołodymyr Ihnatenko | 10,45 | Q |
3 | Petyr Petrow | 10,46 | Q |
4 | Wałerij Borzow | 10,53 | Q |
5 | Marian Woronin | 10,54 | |
6 | Kenth Rönn | 10,63 | |
7 | Stefano Curini | 10,72 | |
8 | Lambert Micha | 10,74 |
Półfinał 2
Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | Eugen Ray | 10,30 | Q |
2 | Leszek Dunecki | 10,38 | Q |
3 | Allan Wells | 10,38 | Q |
4 | Nikołaj Kolesnikow | 10,43 | Q |
5 | Giovanni Grazioli | 10,58 | |
6 | Lambros Kefalas | 10,60 | |
7 | Joseph Arame | 10,64 | |
8 | Dragan Zarić | 10,69 |
Finał
Miejsce | Zawodnik | Czas |
---|---|---|
1 | Pietro Mennea | 10,27 |
2 | Eugen Ray | 10,36 |
3 | Wołodymyr Ihnatenko | 10,37 |
4 | Petyr Petrow | 10,41 |
5 | Leszek Dunecki | 10,43 |
6 | Allan Wells | 10,45 |
7 | Nikołaj Kolesnikow | 10,46 |
8 | Wałerij Borzow | 10,55 |
Przypisy
- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition, IAAF, s. 31 [dostęp 2019-11-10] (ang.).
- ↑ Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 356.
- ↑ Berlin 2018 Leichtatletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 684 [dostęp 2019-11-10] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
Bibliografia
- Berlin 2018 Leichtatletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 553 [dostęp 2019-11-10] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- European Athletics Championships – Praha 1978, European Athletics [dostęp 2019-11-10] (ang.).
- Wyniki XII mistrzostw Europy. „Lekkoatletyka”. XXIII (11), s. 6, listopad 1978. Zygmunt Głuszek (red. naczelny). Warszawa: RSW Prasa (pol.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
An icon that represents a gold medal
An icon that represents a silver medal
An icon that represents a bronze medal
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 3.0
Flag of Bulgaria (1971-1990). Flag of Bulgaria with Bulgarian coat from 1971.
Sport records icon to be used for championship records.
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
(c) Bundesarchiv, Bild 183-S0827-0046 / CC-BY-SA 3.0
The Italian sprinter Pietro Mennea poses in front of the photographers with his shoes in his hands. At the Olympics games he won a bronze medal in the 200 metres race. Munich, summer 1972.