Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1978 – bieg na 200 m mężczyzn
| |||
Pietro Mennea | |||
Olaf Prenzler | |||
Peter Muster |
Bieg na dystansie 200 metrów mężczyzn był jedną z konkurencji rozgrywanych podczas XII mistrzostw Europy w Pradze. Biegi eliminacyjne i półfinałowe zostały rozegrane 31 sierpnia, a bieg finałowy 1 września 1978 roku. Zwycięzcą tej konkurencji został reprezentant Włoch Pietro Mennea, który obronił tytuł zdobyty na mistrzostwach w 1974. W rywalizacji wzięło udział dwudziestu sześciu zawodników z piętnastu reprezentacji.
Rekordy
Rekord świata | Tommie Smith (USA) | 19,83 | Meksyk, Meksyk | 16.10.1968[1] |
Rekord Europy | Wałerij Borzow (SUN) | 20,00 | Monachium, RFN | 04.09.1972[2] |
Rekord mistrzostw | Wałerij Borzow (SUN) | 20,31 | Helsinki, Finlandia | 13.08.1971[3] |
Wyniki
Eliminacje
Rozegrano cztery biegi eliminacyjne. Do półfinałów awansowało po czterech najlepszych zawodników każdego biegu eliminacyjnego (Q).
Bieg 1
Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | Pietro Mennea | 20,70 | Q |
2 | Leszek Dunecki | 21,01 | Q |
3 | Dragan Zarić | 21,13 | Q |
4 | David Jenkins | 21,36 | Q |
5 | Roland Bombardella | 21,17 | |
6 | Lambert Micha | 21,36 |
Bieg 2
Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | Aleksandr Aksinin | 20,97 | Q |
2 | Joseph Arame | 21,32 | Q |
3 | Antti Rajamäki | 21,34 | Q |
4 | Klaus Thiele | 21,36 | Q |
5 | Luděk Bohman | 21,39 | |
6 | Mike Bayle | 21,48 | |
7 | Vilmundur Vilhjálmsson | 21,80 |
Bieg 3
Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | Pascal Barré | 20,78 | Q |
2 | Wołodymyr Ihnatenko | 20,98 | Q |
3 | Luis Sarría | 21,18 | Q |
4 | Martin Pelach | 21,48 | Q |
5 | Paweł Pawłow | 21,50 | |
– | Renno Roelandt | DNF |
Bieg 4
Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | Zenon Licznerski | 20,82 | Q |
2 | Władimir Iwanow | 20,96 | Q |
3 | Olaf Prenzler | 20,97 | Q |
4 | Peter Muster | 21,04 | Q |
5 | Trevor Hoyte | 21,24 | |
6 | Patrick Barré | 21,27 | |
7 | Marián Králik | 21,47 |
Półfinały
Rozegrano dwa półfinały. Do finału awansowało po czterech najlepszych zawodników każdego biegu półfinałowego (Q).
Półfinał 1
Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | Pietro Mennea | 20,40 | Q |
2 | Peter Muster | 20,63 | Q |
3 | Leszek Dunecki | 20,64 | Q |
4 | Olaf Prenzler | 20,69 | Q |
5 | Wołodymyr Ihnatenko | 20,74 | |
6 | Joseph Arame | 21,08 | |
7 | Antti Rajamäki | 21,19 | |
8 | Martin Pelach | 21,59 |
Półfinał 2
Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | Pascal Barré | 20,96 | Q |
2 | Władimir Iwanow | 20,96 | Q |
3 | Aleksandr Aksinin | 21,08 | Q |
4 | Zenon Licznerski | 21,10 | Q |
5 | Luis Sarría | 21,24 | |
6 | Dragan Zarić | 21,28 | |
7 | David Jenkins | 21,59 | |
– | Klaus Thiele | DNF |
Finał
Miejsce | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|
1 | Pietro Mennea | 20,16 | |
2 | Olaf Prenzler | 20,61 | |
3 | Peter Muster | 20,64 | |
4 | Leszek Dunecki | 20,68 | |
5 | Pascal Barré | 20,70 | |
6 | Zenon Licznerski | 20,74 | |
7 | Aleksandr Aksinin | 20,87 | |
8 | Władimir Iwanow | 20,92 |
Przypisy
- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition, IAAF, s. 45 [dostęp 2019-11-10] (ang.).
- ↑ Mirko Jalava (red.): Göteborg 2006 Statistics Handbook. Göteborg: European Athletics, 2006, s. 357.
- ↑ Berlin 2018 Leichtatletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 684 [dostęp 2019-11-10] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
Bibliografia
- Berlin 2018 Leichtatletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 553 [dostęp 2019-11-10] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- European Athletics Championships – Praha 1978, European Athletics [dostęp 2019-11-10] (ang.).
- Wyniki XII mistrzostw Europy. „Lekkoatletyka”. XXIII (11), s. 6, listopad 1978. Zygmunt Głuszek (red. naczelny). Warszawa: RSW Prasa (pol.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
An icon that represents a gold medal
An icon that represents a silver medal
An icon that represents a bronze medal
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flaga Finlandii
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Autor: Scroch, Licencja: CC BY-SA 3.0
Flag of Bulgaria (1971-1990). Flag of Bulgaria with Bulgarian coat from 1971.
Sport records icon to be used for championship records.
(c) Bundesarchiv, Bild 183-T0702-0003 / CC-BY-SA 3.0
The Italian sprinter Pietro Mennea poses in front of the photographers with his shoes in his hands. At the Olympics games he won a bronze medal in the 200 metres race. Munich, summer 1972.