Mistrzostwa Europy w Lekkoatletyce 1982 – sztafeta 4 × 400 m mężczyzn
Sztafeta 4 × 400 metrów mężczyzn była jedną z konkurencji rozgrywanych podczas XIII mistrzostw Europy w Atenach. Biegi eliminacyjne zostały rozegrane 10 września, a bieg finałowy 11 września 1982 roku. Zwycięzcą tej konkurencji została sztafeta Republiki Federalnej Niemiec w składzie: Erwin Skamrahl, Harald Schmid, Thomas Giessing i Hartmut Weber. W rywalizacji wzięło udział pięćdziesięciu zawodników z dwunastu reprezentacji.
Rekordy
Rekord świata | Stany Zjednoczone (Vincent Matthews, Ron Freeman, Larry James, Lee Evans) | 2:56,16 | Meksyk, Meksyk | 20.10.1968[1] |
Rekord Europy | Wielka Brytania (Martin Reynolds, Alan Pascoe, David Hemery, David Jenkins) | 3:00,46 | Monachium, RFN | 10.09.1972[2] |
Rekord mistrzostw | RFN (Martin Weppler, Franz-Peter Hofmeister, Bernd Herrmann, Harald Schmid) | 3:02,03 | Praga, Czechosłowacja | 03.09.1978[3] |
Wyniki
Eliminacje
Rozegrano dwa biegi eliminacyjne. Do finału awansowały po trzy najlepsze zespoły (Q), a także dwa spośród pozostałych z najlepszymi czasami (q.
Bieg 1
Miejsce | Reprezentacja | Zawodnicy | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1 | Wielka Brytania | David Jenkins, Garry Cook, Todd Bennett, Phil Brown | 3:02,52 | Q |
2 | ZSRR | Pawieł Konowałow, Władimir Prosin, Pawieł Roszczin, Aleksandr Troszcziło | 3:02,98 | Q |
3 | Czechosłowacja | František Břečka, Dušan Malovec, Miroslav Zahorak, Stanislav Sajdok | 3:03,06 | Q |
4 | Włochy | Roberto Tozzi, Roberto Ribaud, Pietro Mennea, Mauro Zuliani | 3:03,66 | q |
5 | Szwecja | Sven Nylander, Staffan Blomstrand, Eric Josjö, Per-Ola Olsson | 3:05,32 | q |
6 | Jugosławia | Ismail Mačev, Goran Humar, Jozef Kereši, Željko Knapić | 3:08,44 |
Bieg 2
Miejsce | Reprezentacja | Zawodnicy | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1 | Polska | Ryszard Wichrowski, Ryszard Szparak, Ryszard Podlas, Andrzej Stępień | 3:05,31 | Q |
2 | RFN | Erwin Skamrahl, Harald Schmid, Edgar Nakladal, Hartmut Weber | 3:05,35 | Q |
3 | Francja | Aldo Canti, Paul Bourdin, Didier Dubois, Pascal Barré | 3:05,49 | Q |
4 | Szwajcaria | Andreas Kaufmann, Urs Kamber, René Gloor, Rolf Gisler | 3:05,64 | |
5 | Grecja | Jeorjos Wamwakas, Nikolaos Megalemos, Panajotis Stefanopulos, Atanasios Kalojanis | 3:09,42 | |
– | Hiszpania | Benjamín González, Marceliano Ruiz, Colomán Trabado, Ángel Heras | DNF |
Finał
Miejsce | Reprezentacja | Zawodnicy | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1 | RFN | Erwin Skamrahl, Harald Schmid, Thomas Giessing, Hartmut Weber | 3:00,51 | |
2 | Wielka Brytania | David Jenkins, Garry Cook, Todd Bennett, Phil Brown | 3:00,68 | |
3 | ZSRR | Aleksandr Troszcziło, Pawieł Roszczin, Pawieł Konowałow, Wiktor Markin | 3:00,80 | |
4 | Polska | Ryszard Wichrowski, Ryszard Szparak, Andrzej Stępień, Ryszard Podlas | 3:02,77 | |
5 | Czechosłowacja | František Břečka, Dušan Malovec, Miroslav Zahorak, Stanislav Sajdok | 3:02,82 | |
6 | Włochy | Roberto Tozzi, Roberto Ribaud, Pietro Mennea, Mauro Zuliani | 3:03,21 | |
7 | Francja | Aldo Canti, Paul Bourdin, Didier Dubois, Pascal Barré | 3:04,73 | |
8 | Szwecja | Sven Nylander, Eric Josjö, Per-Ola Olsson, Staffan Blomstrand | 3:06,91 |
Przypisy
- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition, IAAF, s. 144 [dostęp 2021-02-05] (ang.).
- ↑ José María García , Progresión de los Récords de Europa al Aire Libre Progression of the European Outdoor Records (cerrado a / as at 31.10.2016), rfea.es, s. 37 [dostęp 2021-02-05] (hiszp. • ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 692 [dostęp 2021-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
Bibliografia
- Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, European Athletics, s. 566 [dostęp 2021-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- European Athletics Championships – Athína 1982, European Athletics [dostęp 2021-01-05] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-26] (ang.).
- Jacek Żemantowski. 4 × 400 m. „Lekkoatletyka”. XXVII (6), s. 7–8, listopad 1982. Jacek Żemantowski (red. naczelny). Warszawa: RSW Prasa–Książka–Ruch (pol.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports – . This is an unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
An icon that represents a gold medal
An icon that represents a silver medal
An icon that represents a bronze medal
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Sport records icon to be used for championship records.