Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2012

Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2012

Sevens Grand Prix Series 2012

2011 2013
Szczegóły
Organizacja	Europa
Termin	19 maja – 8 lipca 2012
Zwycięzca	Anglia
Król strzelców	Thomas Williams (135)

Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2012 – jedenaste mistrzostwa Europy w rugby 7 mężczyzn, oficjalne międzynarodowe zawody rugby 7 o randze mistrzostw kontynentu organizowane przez FIRA-AER mające na celu wyłonienie najlepszej męskiej reprezentacji narodowej w tej dyscyplinie sportu w Europie. Zostały rozegrane w formie pięciu turniejów w trzech hierarchicznie ułożonych dywizjach w okresie od 19 maja – 8 lipca 2012 roku. W walce o tytuł mistrzowski brało udział dwanaście zespołów, pozostałe europejskie drużyny, które przystąpiły do rozgrywek, występowały w niższych dywizjach, pomiędzy wszystkimi trzema istniał system awansów i spadków.

W pierwszych dwóch turniejach zwyciężyli Anglicy^[1][2][3], w trzecim zaś Francuzi^[4]. Triumf w całym cyklu odnieśli Anglicy, pozostałe miejsca na podium zajęli Portugalczycy i Francuzi^[5][6]. Najwięcej punktów w cyklu (135) zdobył Walijczyk, Thomas Williams^[7].

Informacje ogólne

Mistrzostwa zostały rozegrane w formie pięciu turniejów w dwunastozespołowej obsadzie – trzech w Grand Prix Series i po jednym w Dywizjach A i B^[8][9][10].

Mistrzem Europy zostawała drużyna, która po rozegraniu trzech turniejów w czerwcu i lipcu – w Lyonie, Moskwie i Odense – zgromadziła najwięcej punktów, które były przyznawane za zajmowane w nich miejsca^[11]:

W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty były ustalane kolejno na podstawie^[12]:

1. lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
2. większej liczby zdobytych przyłożeń;
3. rzutu monetą.

Reprezentacje w pierwszych dwóch turniejach zostały podzielone na dwie sześciozespołowe grupy rywalizujące w pierwszej fazie w ramach grup systemem kołowym, po czym nastąpiła faza pucharowa – dwie czołowe drużyny z każdej grupy awansowały do półfinałów, zespoły z miejsc trzeciego i czwartego do turnieju Plate, a pozostałe walczyły o Bowl. Do trzeciego turnieju zostały zaproszona Dania oraz trzy czołowe zespoły Dywizji A, a rywalizacja w pierwszej fazie odbywała się w ramach czterech czterozespołowych grup, zaś faza pucharowa była trzyrundowa. W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci^[13].

Przystępujące do turnieju reprezentacje mogły liczyć maksymalnie dwunastu zawodników. Rozstawienie w każdych zawodach następowało na podstawie wyników poprzedniego turnieju, a w przypadku pierwszych zawodów – na podstawie rankingu z poprzedniego roku uzupełnionego o Szkocję, którą uplasowano na miejscu 7 w rozgrywkach elity^[14].

Pomiędzy dywizjami istniał system awansów i spadków – po zakończonym sezonie najsłabsza reprezentacja z Grand Prix Series oraz Dywizji A zostały relegowane do niższych klas rozgrywkowych, a ich miejsce zajęli zwycięzcy zawodów odpowiednio Dywizji A oraz Dywizji B^[15][10].

Uczestnicy

Obsada turniejów została ustalona na podstawie wyników osiągniętych w poprzednich mistrzostwach^[16].

Turnieje

Lyon (2-3 czerwca)

Miejsce Reprezentacja 1  Anglia 2  Portugalia 3  Hiszpania 4  Walia 5  Rosja 6  Szkocja 7  Francja 8  Gruzja 9  Holandia 10  Włochy 11  Niemcy 12  Ukraina

Półfinały Finał               03 czerwca 2012   Portugalia 12     Hiszpania 7     03 czerwca 2012       Portugalia 14     Anglia 26     Mecz o 3. miejsce 03 czerwca 2012 03 czerwca 2012   Walia 10   Hiszpania  17   Anglia 24     Walia  12

Moskwa (30 czerwca - 1 lipca)

Miejsce Reprezentacja 1  Anglia 2  Francja 3  Rosja 4  Hiszpania 5  Portugalia 6  Ukraina 7  Walia 8  Szkocja 9  Niemcy 10  Włochy 11  Gruzja 12  Holandia

Półfinały Finał               01 lipca 2012   Anglia 22     Hiszpania 7     01 lipca 2012       Anglia 21     Francja 15     Mecz o 3. miejsce 01 lipca 2012 01 lipca 2012   Rosja 0   Hiszpania  10   Francja 7     Rosja  12

Odense (7-8 lipca)

Miejsce Reprezentacja 1  Francja 2  Portugalia 3  Walia 4  Hiszpania 5  Gruzja 6  Anglia 7  Rosja 8  Szkocja 9  Włochy 10  Holandia 11  Niemcy 12  Ukraina

Półfinały Finał               08 lipca 2012   Walia 17     Portugalia 24     08 lipca 2012       Portugalia 12     Francja 21     Mecz o 3. miejsce 08 lipca 2012 08 lipca 2012   Hiszpania 0   Walia  21   Francja 21     Hiszpania  17

Klasyfikacja końcowa^[17]

Poz.	Drużyna	LYO		MOS		ODE		Ogółem
		Punkty	+/-	Punkty	+/-	Punkty	+/-	Punkty	+/-
	Anglia	20	+160	20	+120	10	+96	50	+376
	Portugalia	18	+8	12	+12	18	+48	48	+68
	Francja	7	+40	18	+93	20	+131	45	+264
4	Hiszpania	15	+15	14	+21	14	+39	43	+75
5	Walia	14	+2	7	-1	15	+9	36	+10
6	Rosja	12	+38	15	+95	7	+59	34	+192
7	Szkocja	10	+7	6	+7	6	+92	22	+106
8	Gruzja	6	-64	2	-109	12	+2	20	-171
9	Ukraina	1	-90	10	-28	1	-25	12	-143
10	Włochy	3	-34	3	-39	4	+30	10	-43
11	Niemcy	2	-56	4	-46	2	+6	8	-96
12	Holandia	4	-26	1	-125	3	-36	8	-187

Przypisy

Bibliografia

• MEN’S 7’S GRAND PRIX SERIES 2012 – Tournament Manual (ang.). rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-18)].
• 2012 - Grand Prix Series (ang.). rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-21)].

Linki zewnętrzne

• Strona FIRA-AER (ang. • fr.)