Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2013

Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2013

Sevens Grand Prix Series 2013

2012 2014
Szczegóły
Organizacja	Europa
Termin	18 maja – 22 września 2013
Zwycięzca	Anglia

Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2013 – dwunaste mistrzostwa Europy w rugby 7 mężczyzn, oficjalne międzynarodowe zawody rugby 7 o randze mistrzostw kontynentu organizowane przez FIRA-AER mające na celu wyłonienie najlepszej męskiej reprezentacji narodowej w tej dyscyplinie sportu w Europie. Zostały rozegrane w formie sześciu turniejów w trzech hierarchicznie ułożonych dywizjach w okresie od 18 maja – 22 września 2013 roku. W walce o tytuł mistrzowski brało udział dwanaście zespołów, pozostałe europejskie drużyny, które przystąpiły do rozgrywek, występowały w niższych dywizjach, pomiędzy wszystkimi trzema istniał system awansów i spadków.

W obydwu turniejach zwyciężyli Anglicy broniąc tym samym tytułu sprzed roku, pozostałe miejsca na podium zajęli Francuzi i Rosjanie^{[1][2][3][4][5]}.

Informacje ogólne

Mistrzostwa zostały rozegrane w formie sześciu turniejów w dwunasto- lub ośmiozespołowej obsadzie – po dwa na każdym poziomie rozgrywek^[6][7].

Mistrzem Europy zostawała drużyna, która po rozegraniu dwóch turniejów w czerwcu i sierpniu – w Lyonie i Bukareszcie – zgromadziła najwięcej punktów, które były przyznawane za zajmowane w nich miejsca^[8][9]:

W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty były ustalane kolejno na podstawie^[7]:

1. lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
2. większej liczby zdobytych przyłożeń;
3. rzutu monetą.

Reprezentacje zostały podzielone na dwie sześciozespołowe grupy rywalizujące w pierwszej fazie w ramach grup systemem kołowym, po czym nastąpiła faza pucharowa – dwie czołowe drużyny z każdej grupy awansowały do półfinałów, zespoły z miejsc trzeciego i czwartego do turnieju Plate, a pozostałe walczyły o Bowl. W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci^[10].

Przystępujące do turnieju reprezentacje mogły liczyć maksymalnie dwunastu zawodników. Rozstawienie w każdych zawodach następowało na podstawie wyników poprzedniego turnieju, a w przypadku pierwszych zawodów – na podstawie rankingu z poprzedniego roku^[11].

Pomiędzy dywizjami istniał system awansów i spadków – po zakończonym sezonie najsłabsza reprezentacja z Grand Prix Series oraz i dwie z Dywizji A zostały relegowane do niższych klas rozgrywkowych, a ich miejsce zajęli zwycięzcy zawodów odpowiednio Dywizji A oraz obu turniejów Dywizji B^[12][7].

Turnieje

Lyon (8-9 czerwca)

Miejsce Reprezentacja 1  Anglia 2  Rosja 3  Francja 4  Walia 5  Portugalia 6  Szkocja 7  Hiszpania 8  Rumunia 9  Włochy 10  Niemcy 11  Ukraina 12  Gruzja

Półfinały Finał               09 czerwca 2013   Walia 12     Rosja 14     09 czerwca 2013       Rosja 5     Anglia 33     Mecz o 3. miejsce 09 czerwca 2013 09 czerwca 2013   Anglia 21   Walia  10   Francja 7     Francja  12

Bukareszt (21-22 września)

Miejsce Reprezentacja 1  Anglia 2  Francja 3  Rosja 4  Włochy 5  Portugalia 6  Gruzja 7  Szkocja 8  Niemcy 9  Rumunia 10  Walia 11  Hiszpania 12  Ukraina

Półfinały Finał               22 września 2013   Anglia 24     Rosja 14     22 września 2013       Anglia 31     Francja 7     Mecz o 3. miejsce 22 września 2013 22 września 2013   Włochy 0   Rosja  31   Francja 21     Włochy  7

Klasyfikacja końcowa^[13]

Poz.	Drużyna	LYO		BUK		Ogółem
		Punkty	+/-	Punkty	+/-	Punkty	+/-
	Anglia	20	+142	20	+122	40	+264
	Francja	15	+64	18	+68	33	+132
	Rosja	18	+55	15	+62	33	+117
4	Portugalia	12	+3	12	+24	24	+27
5	Włochy	4	-47	14	-52	18	-99
6	Walia	14	+138	3	-39	17	+99
7	Szkocja	10	-21	7	+22	17	+1
8	Gruzja	1	-73	10	-10	11	-83
9	Rumunia	6	-40	4	-1	10	-41
10	Hiszpania	7	-45	2	+22	9	-23
11	Niemcy	3	-58	6	-21	9	-79
12	Ukraina	2	-118	1	-197	3	-315

Przypisy

Bibliografia

• MEN’S 7’S GRAND PRIX SERIES 2013 – Tournament Manual (ang.). rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
• 2013 - Grand Prix Series (ang.). rugbyeurope.eu. [dostęp 2015-08-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-21)].

Linki zewnętrzne

• Strona FIRA-AER (ang. • fr.)