Mistrzostwa Polski par klubowych na żużlu
Mistrzostwa Polski par klubowych na żużlu – zawody żużlowe, rozgrywane oficjalnie od 1974 roku i organizowane pod patronatem GKSŻ w celu wyłonienia najlepszej pary klubowej w Polsce.
W pierwszych latach mistrzostwa były prowadzone oddzielnie dla drużyn I i II ligi (oficjalnie w statystykach za medalistów MPPK uznaje się drużyny, które walczyły w I lidze). Po zakończonym meczu ligowym rozgrywano dwa biegi z udziałem par z klubów biorących udział w spotkaniu. Każda drużyna spotykała się z inną czterokrotnie (2 razy u siebie i 2 na wyjeździe). Sumowano zdobyte punkty we wszystkich meczach. Kluby zgłaszały po trzech żużlowców. W pierwszej, nieoficjalnej edycji w 1973 r., zwyciężyli zawodnicy Stali Gorzów przed Śląskiem Świętochłowice i ROW-em Rybnik.
Od 1974 roku wprowadzono finały jednodniowe, a drużyny mające walczyć o medale wyłaniano na podstawie wspomnianych wynikach po meczach ligowych. Od 1976 roku połączono rozgrywki MPPK I i II ligi. W latach 1974-1978, 1981-1985, 1992-1994 w finale brało udział siedem par, w latach 1979-1980 oraz 1990-1991 sześć par, jeżdżono według tabeli 15-biegowej. Od roku 1986 do 1989 o medale rywalizowało dziewięć par, w każdym z biegów uczestniczyło sześciu żużlowców (po trzy pary), natomiast punktowano 5-4-3-2-1-0. Zrezygnowano z rozgrywania finałów takim systemem ze względu na dużą ilość wypadków na torze.
Obecnie MPPK rozgrywane są według tabeli 21-biegowej, a każda para startuje sześć razy. W finale jeździ siedem zespołów trzyosobowych (w tym jeden rezerwowy). Zespoły wyłaniane są w trzech grupowych turniejach eliminacyjnych, z których awansują po dwie pary. Siódmy zespół uzupełniający obsadę finału to para gospodarzy zawodów.
W 2014 r. zasady wyłaniania finalistów zostały zmienione – nie rozegrano eliminacji, a do finału zakwalifikowano pary z czterech najlepszych klubów ENEA Ekstraligi oraz dwie z I ligi i jedną – z II ligi[1].
Medaliści
Klasyfikacja medalowa
Według klubów
Lp. | Klub | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
---|---|---|---|---|---|
1. | Polonia Bydgoszcz[b] | 11 | 6 | 2 | 19 |
2. | Unia Leszno | 10 | 9 | 2 | 21 |
3. | Stal Gorzów Wielkopolski[c] | 9 | 7 | 6 | 22 |
4. | ZKŻ Zielona Góra[d] | 4 | 7 | 3 | 14 |
5. | KS Toruń[e] | 4 | 4 | 7 | 15 |
6. | WTS Wrocław[f] | 4 | 4 | 4 | 12 |
7. | Unia Tarnów | 2 | 2 | 2 | 6 |
8. | Speedway Stal Rzeszów[g] | 1 | 3 | – | 4 |
9. | Włókniarz Częstochowa[h] | 1 | 2 | 5 | 8 |
10. | GKS Wybrzeże Gdańsk | 1 | 2 | 3 | 6 |
11. | GKM Grudziądz SA[i] | 1 | – | 3 | 4 |
12. | Motor Lublin | 1 | – | – | 1 |
13. | KS ROW Rybnik | – | 1 | 4 | 5 |
14. | SKS Start Gniezno | – | 1 | 3 | 4 |
15. | KS Śląsk Świętochłowice | – | 1 | – | 1 |
16. | KS Kolejarz Opole | – | – | 2 | 2 |
17. | KM Ostrów | – | – | 1 | 1 |
RKM Rybnik | – | – | 1 | 1 | |
PSŻ Poznań | – | – | 1 | 1 |
Według zawodników
Pogrubioną czcionką – zostali zaznaczeni zawodnicy, którzy kontynuują karierę żużlową.
Uwagi
- ↑ a b c d e Mistrzostwa Polski Par Klubowych 2016 rozegrano 8 kwietnia 2017 roku.
- ↑ Uwzględniono starty sekcji klubu BKS „Polonia”, który został rozwiązany po sezonie 2003, oraz stowarzyszenia BTŻ „Polonia”, które za zgodą władz PZM zajęło miejsce dotychczasowego klubu w rozgrywkach, i wywodzącej się z niego spółki ŻKS „Polonia Bydgoszcz” SA.
- ↑ Także jako Pergo Gorzów Wielkopolski.
- ↑ Także jako Falubaz Zielona Góra oraz Morawski Zielona Góra.
- ↑ Także jako Apator Toruń oraz Unibax Toruń.
- ↑ Także jako Sparta Wrocław.
- ↑ Także jako ZKS Stal Rzeszów.
- ↑ Uwzględniono starty stowarzyszenia CKM „Włókniarz” oraz dwóch wywodzących się z niego spółek – CKM „Włókniarz” SA, której władze PZM obebrały licencję po sezonie 2014, i „Włókniarz Częstochowa” SA, która powstała pośrednio po odebraniu licencji tej pierwszej.
- ↑ Także jako GTŻ Grudziądz.
- ↑ Lata, w których dany zawodnik zdobywał medale.
Przypisy
Bibliografia
- Wiesław Dobruszek, "Żużlowe ABC" tom II, Leszno 2004, str. 65-77
- Historia finałów MPPK
- Historia Speedwaya w Polsce. rlach.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-17)].