Mleko migdałowe

Butelka mleka migdałowego

Mleko migdałowe – zamiennik mleka krowiego stworzony z pasty migdałowej, która była również podstawą wielu dań kuchni średniowiecznej. W przeciwności do mleka krowiego nie zawiera laktozy, ani cholesterolu, dlatego może być używany jako jego substytut. Jest to rodzaj mleka, które pojawia się w wielu przepisach średniowiecznych na potrawy wielkopostne, lub innych jako zastępnik mleka krowiego.

Historia

W średniowieczu mleko migdałowe miało nazwę zlatynizowaną: amygdalate. Było powszechnie spożywane w krajach europejskich od Półwyspu Iberyjskiego do Azji Wschodniej. W średniowieczu mleko migdałowe było znane zarówno w świecie chrześcijańskim jak i islamskim. Średniowieczna książka kucharska nazywana Viandier (napisana przez Guillaume Tirel alias Taillevent w latach 1375 do 1380) przeznaczona dla francuskich szefów kuchni królewskiej królów Karola V i Karola VI posiada przepis na mleko migdałowe. Przed wpływami pochodzącymi ze środkowych Chin po Chińskiej wojnie domowej, mleko migdałowe było bardzo popularne na Tajwanie, nawet bardziej niż mleko sojowe.

Skład

100 ml mleka zawiera:

- 0,4 g białka,

- 0,1 g węglowodanów,

- 1,1 g tłuszczów,

- 0,4 g błonnika,

- 0,05 g sód,

- 120 mg wapnia,

- 0 g cholesterolu.

Witaminy:

- E - 1,80 mg

- D2 - 0,75 µg

- ryboflawina – 0,21 mg

Wartość energetyczna w 100 ml: 13 kcal^[1].

Zobacz też

• mleko ryżowe
• mleko sojowe
• mleko owsiane

Przypisy